“ตะปูขอโทษนะคะที่ทำให้พี่เสียใจ”

จากนั้นตะปูเล่าถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอหงุดหงิดจนเหวี่ยงใส่และไม่อยากคุยกับผมอีกเพียงเพราะว่าผมเป็นผู้ชาย เรื่องมันมีอยู่ว่าธอรู้จักผู้ชายคนหนึ่งผ่านการแนะนำของผู้ใหญ่ในซิดนีย์ ผู้ชายคนนี้ชอบตะปูพยายามหาหนทางพิชิตใจเธอด้วยการเข้ามาคุยในไลน์อย่างสม่ำเสมอ นัดเจอกินข้าว ถ่ายรูปกันบ้างตามประสาคนที่ชื่นชอบการถ่ายรูปเหมือนกัน พยายามเอาอกเอาใจทุกอย่างจนปูเริ่มจะรู้สึกดี

ทว่า!!! ความลับไม่ได้มีในโลกจะปกปิดยังไงก็ไม่มิด ตะปูเริ่มระแคะระคายว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้คุยกับตะปูแค่คนเดียว เธอจึงถามเขาไปตรง ๆ แต่แทนที่เขาจะยอมรับกลับปฎิเสธตลอดเวลา จากนั้นผู้ชายคนนี้เริ่มเปลี่ยนไปไม่ค่อยได้เข้ามาคุย นัดกินข้าวกับตะปูเหมือนเดิม เริ่มทำตัวห่างและสุดท้ายเขามาสารภาพกับตะปูว่าไม่ได้รู้สึกกับตะปูเหมือนเดิมแล้ว ตะปูเข้าใจว่าความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ แต่ไม่เข้าใจสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้คนๆ หนึ่งเปลี่ยนไป 

“พี่คุยกับคนอื่นอยู่หรา” ตะปูถามอีกครั้ง แต่ยังคงไม่มีคำตอบจากเขาเช่นเดิม และทั้งคู่ก็เลิกราความสัมพันธ์ที่จะเริ่มก่อตัวเป็นความรักความรู้สึกดี ๆ

ในที่สุดตะปูรับรู้ความจริงจากปากของผู้ชายคนนี้ในวันหนึ่ง เขายอมรับว่าช่วงที่เข้ามาคุยกับตะปูก็คุยอยู่กับอีกคนหนึ่ง และช่วงหลัง ๆ รู้สึกว่าผู้หญิงคนใหม่ที่คุยด้วยเป็นรักแท้ที่เขาตามหามานาน จึงล้มเลิกความคิดที่จะจีบตะปู 

ทว่าตะปูยอมรับว่าไม่รู้สึกโกรธเขาเลยหากเขาพูดความจริงตั้งแต่วั้นแรกที่เธอถาม แต่มาบอกตอนนี้มันไม่มีประโยชน์มันไม่ได้ช่วยให้ความรุู้สึกดีขึ้น เธอโดนหลอกมาตลอดเวลาตั้งแต่เริ่มคุยกัน ความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีให้มันไม่มีค่าพอเลยที่จะทำให้คนๆ หนึ่งแสดงความจริงใจกลับมา นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ตะปูโกรธจัดและรู้สึกแย่กับผู้ชายที่เข้ามาคุยกับเธอพาลรวมถึงผมด้วย

แต่เมื่อเธออ่านข้อความของผมทั้งหมดแล้ว เธอรู้สึกผิดมากที่เข้ามาต่อว่าผม ตะปูคิดว่าผมก็เหมือนผู้ชายทั่วไปที่เข้ามาหลอกลวงหาผลประโยชน์จากความรู้สึกของเธอ แต่ตอนนี้เธอเข้าใจ คืนนี้ผมจะได้นอนหลับอย่างมีความสุขเสียทีเพราะสถานการณ์เริ่มเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว