“ติ่ง” ใช้เงินแสดงความรัก – เป็นความจริงที่แฟนคลับหรือติ่งส่วนมากยอมลงทุนไปกับการสนับสนุนศิลปินที่ชื่นชอบด้วยการใช้เงิน และใช้เงินเพื่อแสดงความรักต่อศิลปินหรือกลุ่มคนนั้น ๆ เช่นการเช่าพื้นที่ป้ายโฆษณาในสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินเพื่อฉลองวันเกิดให้กับศิลปินหรือ ซื้ออัลบั้มเพลงหลากหลายชุดเพื่อให้ติดอันดับชาร์ตเพลง ทำให้ติ่งบางคนต้องขวนขวายและหาทุกวิธีที่จะซัพพอร์ตคนที่ตัวเองรัก
ผู้สัมภาษณ์ได้รับโอกาสจากตัวแทนติ่งที่อยู่ในวงการติ่งตั้งแต่สมัยมัธยมและตัวแทนศิลปินสร้างสรรค์งานแฟนอาร์ตเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับประเด็น “ติ่งคอซอง” ก่อนที่จะกลายเป็น “ติ่ง ได้ ตังค์”
ส่วนใหญ่จะวาด FANART ภาพของไอดอลเกาหลี (เราชอบ NCT วงบอยแบนด์) วาดจากแพชชันล้วน ๆ เหมือนเป็นวิธีแสดงความรักอย่างหนึ่ง คนอื่นเปย์อัลบั้มหรอ ชั้นไม่มีเงิน วาดรูปให้แล้วกัน
อยู่ในจุดที่เขาเป็นทั้งแรงบันดาลใจ แล้วก็เป็นความรักด้วย คือพอติดตามเขาก็เหมือนสนิทกันแบบพี่น้องแท้ ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้จักเรา ยิ่งไอดอลที่อยู่ในวงการบันเทิงที่ใช้ศิลปะเป็นส่วนสำคัญ เขาก็ให้อะไรเราหลายอย่าง แบบการติดตามไอดอลวงหนึ่ง เราไม่ได้ตามแค่เพลงใหม่ออกมาแล้วต้องปั่นวิวหรือดูเฉพาะรูปลักษณ์ภายนอก แต่จะดูลึกไปว่า อัลบั้มนี้ทำคอนเซปต์ไหน ดนตรีแนวอะไร
เพราะได้แรงบันดาลใจในการทำงานหลายอย่างจากการติดตามคนที่ชอบมาถึงทุกวันนี้ได้ส่วนนึงก็เพราะไอดอล ที่ติดตามหลัก ๆ ก็จะอยู่ที่ K-Pop กับ
เอาจริง ๆ พูดเลยว่าศิลปินเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เราสนใจประเทศนั้น ๆ อย่างเราชอบวง
พูดแบบมั่นใจเลยว่าใช่ เพราะเริ่มทำโฟโต้ชอป เริ่มเล่นกล้อง เริ่มเรียนภาษาที่ 3 - 4 เพราะเป็นแฟนคลับ แฟนคลับกับติ่งมันไม่ใช่สิ่งเดียวกันเหรอ (หัวเราะ) สำหรับเราคิดว่าแฟนคลับคือคำนาม ส่วนติ่งคือกริยา แบบ “ไปติ่งนะ” สุดท้ายแล้วก็คือการชอบและสนับสนุนศิลปินเหมือนกันหมด น่าจะแบบนั้น
ไม่จำเป็นเลยจริง ๆ สิ่งที่อยากให้แฟนคลับทุกคนเข้าใจคือ การเป็นติ่งต้องไม่ทำให้ตัวเองลำบาก ไม่จำเป็นต้องเสียเงิน เราสามารถสนับสนุนศิลปินได้หลายช่องทาง บางทีเห็นน้องมัธยมต้นบ่นอยากซื้ออัลบั้ม แต่แพงจังหาเงินยังไงดี ก็อยากบอกน้องว่าถ้ามันลำบากมาก ๆ ก็ไม่ต้องซื้อก็ได้ เราต้องดูแลตัวเราเองก่อน
ได้นะ คิดว่าหลาย ๆ งานที่หาเงินได้ก็มีจุดเริ่มต้นจากงานอดิเรกหรือความชอบของเราเองก็เริ่มจากชอบทำโฟโต้ชอปกับวาดรูป พอฝึกไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มคิดว่าผลงานประมาณนี้น่าจะทำอะไรได้มากกว่าทำเล่น ๆ ช่วงแรกก็รับทำพวกใบงานฟรี ๆ ให้เพื่อนก่อน พอฟีดแบ็กดีก็เริ่มรับงานออกแบบบ้างรับทำพอร์ตบ้าง แต่ไม่ได้ทำจริงจัง เพราะต้องเรียน แล้วเรียนแบบ
มี ๆ (เปิดโทรศัพท์อีกครั้ง) คือว่าวาดแฟนอาร์ตลงอินสตาแกรมเป็นภาพจากละครเรื่อง
ไม่ได้อยากบอกอะไรเป็นพิเศษ แต่อยากให้ตัวเองจำได้ว่าความสุขในอดีตที่ผ่านมา มันเกิดขึ้นเพราะคนกลุ่มหนึ่ง อยากให้รู้สึกขอบคุณพวกเขา แล้วก็พัฒนาตัวเองต่อไปเรื่อย ๆ ประมาณนี้ (ยิ้ม) เหมือนได้มีความสุขและแรงบันดาลใจในการทำอะไรหลาย ๆ อย่าง
©สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 เผยแพร่เพื่อประโยชน์ทางวิชาการเท่านั้น
นิสิตชั้นปีที่ 4 ระดับปริญญาตรี ภาควิชาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นิสิตทุนโครงการสู่ความเป็นเลิศด้านภาษาและ วรรณคดีไทย เป็นคนที่ชอบงานศิลปะในหลายแขนง ทั้งดนตรี วรรณกรรมและภาพยนตร์ ใช้เวลาว่าง ส่วนใหญ่ไปกับการฟังเพลง เล่นดนตรี ท่องเที่ยว และ งานเขียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ชอบงานเขียนประเภทสารคดี เป็นพิเศษและอยากพัฒนาการเขียนของตัวเองให้ดีขึ้น อยากลองทำเพจเกี่ยวกับการท่องเที่ยวทั้งในและต่าง ประเทศเป็นงานสารคดีหรือบทความสั้น ๆ เก็บไว้ชวน คนที่สนใจได้ไปเที่ยวด้วยกัน ภาพประกอบ: ศิรประภา วงศ์บัณฑิต บรรณาธิการต้นฉบับ: หัตถกาญจน์ อารีศิลป กองบรรณาธิการ: ธัญวรัตม์ วงศ์เรือง บุษกร บุษปธำรง วรนุช ขาวเกตุ ธีรศักดิ์ คงวัฒนานนท์ จุฬารัตน์ กุหลาบ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in