ฉันหัวเราะครั้งสุดท้ายในการทำงานเมื่อฉันทำงานเป็นครูสอนภาษาไทยให้ชาวต่างชาติ นั่นคืองานแรกในชีวิตของฉันถ้าไม่นับเรื่อง Work and Travel เป็นงานด้วย ฉันจำไม่ได้แล้วว่านักเรียนของฉันคนนี้ชื่ออะไร สมมติว่าให้ชื่อ มิกิ ก็แล้วกัน มิกิพูดไทยได้และเขียนไทยได้นิดหน่อย เวลาสอนฉันจึงเน้นให้มิกิกล้าแสดงออก เล่าเรื่องต่างๆให้มิกิฟัง หรือให้มิกิเล่าเรื่องให้ฉันฟังเสียมากกว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันเล่าเรื่องแมลงสาบในห้องให้มิกิฟัง ทั้งมิกิและฉันล้วนกลัวแมลงสาบ วันนั้นฉันเล่าว่าตอนที่ฉันนอนอยู่ตอนกลางคืน ฉันรู้สึกเหมือนผมของฉันตกลงมาปรกใบหน้า ฉันเลยปัดออก แต่ปัดยังไงผมก็ไม่ขยบัไปไหน ฉันเลยปัดแรงๆและลืมตาดู ปรากฏว่ามีแมลงสาบเกาะอยู่บนนิ้วฉัน ซึ่งนั่นหมายความว่าแมลงสาบมันมาเกาะหน้าฉันก่อนนั่นเอง ทั้งฉันทั้งมิกิร้องกรี๊ดเสียงดังสนั่นโรงเรียนและเราหัวเราะให้กับความเปิ่นของสองเรา คลาสครั้งนั้นเป็นคลาสที่สนุกมาก และมีอยู่อีกครั้งหนึ่งที่นักเรียนผู้ชายที่ฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาไทยได้แล้วมาเรียนเพิ่มเติมกับฉัน ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเขาชื่ออะไรเอาเป็นว่าชื่อ วาคุโอะ ก็แล้วกัน วันหนึ่งวาคุโอะเข้ามาถามฉันว่า ทำไมเกี๊ยวซ่าที่เมืองไทยใช้วิธีย่างละครับ ฉันก็งงว่าทำไมหรอ ไปเจออะไรมา วาคุโอะบอกว่า ไปเห็นร้านอาหารญี่ปุ่นทำเกี๊ยวซ่า เค้าเลยถามแม่ครัวว่าทำไมใช้วิธีย่างเกี๊ยวซ่าละครับ ทำไมไม่ทอด แล้วแม่ค้าทำหน้างง ฉันเลยบอกไปว่า อ้าว ปกติเค้าก็ทอดกันนี่ วาคุโอะบอกว่าไม่นะครับ เค้าย่างครับ ฉันเลยถามว่า แล้วเค้าทำยังไง วาคุโอะบอก เค้าเอากระทะก้นแบนมาแล้วใส่น้ำมันนิดหน่อย แล้วใส่เกี๊ยวซ่า ฉันเลยบอกว่านั่นแหละทอด วาคุโอะบอก นั่นมันย่างไม่ใช่หรอครับ ฉันเลยเถียงว่า ไม่ นั่นแหละทอด วาคุโอะบอก แต่เค้าใส่น้ำมันนิดเดียวเองนะครับ ฉันก็บอกว่า ใส่นิดเดียวก็เรียกว่าทอด ถ้าย่างอ่ามันต้งมีตะแกรงถึงเรียกว่าย่าง เราหัวเราะกันทั้งสองคนให้กับความก๋ากั่นของวาคุโอะ ที่ไปถามแม่ค้าแล้วแม่ค้างงเป็นไก่ตาแตก แม่ค้าคงคิดว่า ก็นี่ไงฉันกำลังทอดเกี๊ยวซ่าอยู่ ความรู้ใหม่ของฉันต่อญี่ปุ่นก็คือ ถ้าใส่น้