ฉันไม่มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้แล้ว ฉันเป็นโรคซึมเศร้าอย่างรุนแรง และตอนนี้ไอ้เจ้าเศร้าซึมกำลังทำงานหนักมาก มันเข้ามาพร้อมเครื่องฉายหนังเครื่องหนึ่งและลำโพงใหญ่ๆที่ก้องอยู่ในหูของฉัน ฒันเดินเข้ามาแล้วเริ่มฉายภาพดาดฟ้าชั้น 29 ของคอนโด ที่ที่ฉันคิดว่าฉันจะไปกระโดดแน่ๆถ้าสิ้นหนทางแล้วจริงๆ ภาพที่มันฉายเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ ฉันอยู่ในชุดนอนมัดย้อมสีครามและกางเกงในสีดำ ฉันค่อยๆมองลงไปข้างล่างและรู้ว่าถ้าตกลงไปจากตรงนี้ฉันต้องเละแน่นอน ฉันปีนขึ้นไปบนรั้วที่เค้ากั้นเอาไว้หลวมๆเหมือนไม่ได้คิดว่ามันอาจจะเป็นที่ที่คนจะมาฆ่าตัวตายได้ ฉันนั่งอยู่บนรั้วนั้นนานพอควร ตอนนั้นเป็นช่วงกลางคืนซักประมาณตี 2 หรือ ตี 3 ไม่มีใครตื่นมาคอยห้ามฉัน ฉันนั่งร้องไห้อยู่ริมรั้ว ร้องออกมาจนพอใจ แล้วดิ่งลงไปข้างล่างด้วยความรู้สึกอ่อนแอ เสียงร้องไห้ของฉันยังดังก้องในสมองและน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาจริงๆ ภายนอกสมองที่กำลังวุ่นวายกับภาพการกระโดดตึกของฉัน ฉันนอนอยู่บนโซฟา น้ำตาหลั่งรินออกมาอย่างเกินความควบคุม ฉันอยากพบจิตแพทย์ซักคน ฉันอยากเล่าในสิ่งที่เจ้าเศร้าซึมมันฉายให้ดูในสมอง อยากให้ใครซักคนมานั่งฟังฉันร้องไห้และยื่นทิชชู่ให้ ฉันจะขอบคุณเขามากที่สุด ฉันรู้ดีว่าฉันยังตายตอนนี้ไม่ได้ มีภารกิจมากมายเหลือเกินที่ฉันต้องทำ ฉันไม่อยากทิ้งให้ใครต้องเดือดร้อนและก่นด่าเมื่อฉันจากไปแล้ว อย่างน้อยก็สิ้นเดือนสิงหาคมฉันถึงจะไปได้อย่างสบายใจ ฉันต้องส่งหนังสือที่ลูกค้าพรีออเดอร์ไว้ และต้องจัดการกับงูที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ ฉันอาจจะหาเจ้าของใหม่ให้น้อง และบอกเค้าว่า ฉันไม่มีความสามารถมากพอที่จะหายใจบนโลกนี้แล้ว ขอให้ใครซักคนรับน้องไปดูแลแบบฟรีๆซักคน ฉันจะเลิกพรีออเดอร์หนังสือเพื่อจะได้ไม่มีภาระติดพันยุ่งเหยิงก่อนจบชีวิต