ฉันเคยอยู่ในความสัมพันธ์ที่ผิดพลาดแต่ก็รอดตัวออกมาได้เพราะริบบิ้นสีขาวแค่เส้นเดียว ฉันมีเพื่อนสนิทมากอยู่คนหนึ่งที่เป็นผู้ชาย ช่วงนั้นฉันจำได้ว่ามีเหตุประท้วงมากมายตั้งแต่วันที่ 14 ตุลาคม 2563 เป็นต้นมา มีการชุมนุมที่นั่นบ้างที่นี่บ้าง บางครั้งก็มี Topic ที่เฉพาะเจาะจงเช่น ม็อบนักเรียนเลว, ม็อบ LGBTQ+, ม็อบคนขับแท็กซี่ หรือไม่ก็ม็อบคนเสื้อแดง มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฉันไปร่วมแทบทุกม็อบติดๆกัน 4 วันจนร่างกายอ่อนล้าไปหมด ฉนคิดว่าจะพักซักหน่อย แต่เพื่อนสนิทของฉันคนนี้ก็โทรมาบอกว่าอยากไปร่วมม็อบบ้าง ให้ฉันไปเป็นเพื่อนหน่อย ฉันก็อุตส่าห์ลากสังขารไปม็อบกับเค้าทั้งที่ร่างกายไม่ไหวแล้ว วันนั้นดันเป็นวันที่ตำรวจใช้รถน้ำเป็นครั้งแรกพอดี เราวิ่งหนีกันอย่างไม่คิดชีวิตไปหลบอยู่ในคณะสัตวแพทยศาสตร์ จุฬา หลังจากจบเหตุการณ์นั้นมาได้ 1 อาทิตย์ก็มีนิทรรศการ (ม็อบย่อมๆ) เกี่ยวกับการมีสิทธิมีเสียงในการแสดงความคิดเห็น ในม็อบวันนั้นมีการแจกริบบิ้นสีขาว ฉันยังไม่วายเอามันกลับมา 2 เส้นเพื่อเอามาฝากเพื่อนสนิทของฉันด้วย เห็นอยากมีส่วนร่วมในม็อบนัก ฉันเอาริบบิ้นสีขาวไปผูกเอาไว้ที่หน้าลูกบิดประตูคอนโดของเขาและลงมาที่ห้องตัวเองอย่างสบายใจ ปรากฏว่าวันต่อมาเพื่อนส่งข้อความมาด่าไม่เหลือดี ตอนนั้นแหละที่ภาพเก่าๆเข้ามาลอยวกวนในหัวของฉัน นี่ฉันเป็นเพื่อนกับคนอย่างนี้มาได้ยังไงตั้งนานเนี่ย มันอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่อยากได้อะไรก็ผลักใสโดยที่ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น และนี่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เพื่อนของฉันทำอย่างนี้ ตั้งแต่นั้นแหละฉันเลือกบล็อกทั้ง Line Facebook เบอร์โทรศัพท์ และ Email ฉันตัดสินใจลืมเพื่อนคนนี้ไปเลย ถ้านับมาถึงตอนนี้ก็ 9 เดือนได้แล้ว ฉันคิดว่าชีวิตของฉันดีขึ้นเยอะเมื่อไม่มีเค้า มันเหมือนยกของหนังออกไปจากตัว หรือไม่ก็เหมือนวาง