รู้ทั้งรู้ว่าการที่เขาจากไปแล้วนั้น คือเขาไม่ต้องมานั้งชดใช้กรรมในโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว.. เขาสบายกว่าเราแล้ว   แต่อีกใจหนึ่งคือเราก็อยากให้เขาอยู่กับเรา  

....มันจุกไปหมด เมื่อตอนได้รู้ข่าวเมื่อวันนั้น ทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ภาวนาอยู่ลึกๆตลอดเวลาว่าขอให้เป็นเพียงแค่ความฝัน แต่มันกลับไม่ใช่    เมื่อเราลืมตาตื่นขึ้นมาในทุกๆวัน กลับพบว่ามันคือเรื่องจริง  เขาไม่ได้อยู่กับเราแล้ว

ตอนนี้เรายังทำใจไม่ได้  เมื่อไหร่กันที่เราจะทำใจได้  แล้วจะต้องชินกับชีวิตที่ไม่มีเขาอยู่ด้วย  เราจะทำได้หรอ มันจะดีเหมือนตอนที่เขาอยู่ไหมนะ? 

คิดถึงมึงจังวะ...เพื่อนรัก

จากเพื่อนที่รักมึงมากที่สุด