ถ้าพูดถึงประเทศยอดนิยมของคนไทยที่ชอบไปเที่ยวกันคงหนีไม่พ้น
จีน เกาหลี ญี่ปุ่น จนเราอาจมองข้ามเจ้าเกาะมันเทศหัวเล็กๆนี้ไป...
ไต้หวันเป็นยังไง?
บอกเลยว่ามีความรวมกันของจีน เกาหลี ญี่ปุ่นกันอยู่บางอารมณ์ก็มีไทยด้วยนะ อย่างที่สัมผัสได้ชัดๆก็พวกระบบขนส่งสาธารณะที่ดีเยี่ยมอย่างรถไฟฟ้า(สายอาจไม่ได้เยอะเท่าญี่ปุ่น) จะมีการแยกสีเก้าอี้ไว้สำหรับเด็ก คนท้องและคนชราไว้เลยคือถึงจะมีคนเต็มขบวนแต่ที่นั่งตรงนั้นก็จะถูกเว้นว่างไว้เสมอ เท่าที่สังเกตเห็นผู้สูงอายุคนพิการออกมาใช้พื้นสาธารณะเยอะเหมือนกันส่วนใหญ่จะใช้วิวแชร์ไฟฟ้าซึ่งระบบขนส่งต่างๆก็ถูกจัดไว้อย่างครบครัน
พูดถึงระบบสาธารณะสุขของที่นี้ ระหว่างนั่งกินเสียวหลงเปาอยู่ในเซเว่นก็ได้ยินเสียงดนตรีคลาสสิคแต่เป็นเสียงแบบเครื่องชั่งนน.หยอดเหรียญบ้านเราอะก็หันไปมองต้นกำเนิดเสียงเป็นรถขยะจร้าคือที่นี้เขาจะไม่มีเจ้าหน้าที่มาเก็บขยะให้นะ จะทิ้งก็ต้องเอาไปให้ที่รถขยะเขาเอง อีกเหตุการณนึงที่ประสบกับรถขยะคือตอนนั้นกำลังเลือกซื้อไม้กัวซาอยู่ อยู่ดีๆแม่ค้าก็ลนลานพูดประมาณรอแป๊ปนะแล้วก็วิ่งเข้าบ้านไปหยิบถุงขยะแล้ววิ่งออกจากร้านไป ยืนสตั้นอยู่สักพักว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็อ่อ!รถขยะมา
ถ้ามาไต้หวันบอกเลยไม่มีใครพาดตลาดกลางคืนกันหรอกทั้ง ximending shilin ฯลฯ นอกจากของทานเล่นสาระพัดสาระเพที่มีให้กินตลอดทางมีรีวิวในพันทิปกันพึ่บพับ ก็มีเกมปาเป้านี้แหละมีกันทุกตลาดไม่ว่าจะเล็กใหญ่ในเมืองนอกเมืองต้องมี ซึ่งการเล่นก็เหมือนบ้านเราแหละแต่!!!!ของรางวัล(ตุ๊กตา)น่ารักมากกกกมันมีความเหมือนจริงอะเหมือนในแบบที่ตั้งอยู่ในซาริโอยังไงยังงั้น
ช่วงที่ไปไต้หวันตรงกับช่วงเทศกาลบะจ่างบ้านเรา ซึ่งไต้หวันก็มีนะจ๊ะ รสชาติก็ไม่เหมือนไม่ต่างกันมากพี่ที่เป็นคนไต้หวันเล่าที่มาของเทศกาลนี้ว่า(อารมณ์แบบเล่าต่อๆกันมา) มีกษัตริย์พระองค์นึงต้องไปออกรบเพื่อปกป้องบ้านเมืองโดยมีองครักษ์คู่กายผู้ซึ่งจงรักภักดีต่อกษัตริย์มาก มีช่วงที่ขาดเสบียงอาหารอย่างหนักองครักษ์ผู้นี้ก็เฉื่อนเนื้อตัวเองให้กษัตริย์กิน หลังจากบ้านเมืองเข้าสู่สภาวะปกติกษัตริย์กับกลายเป็นคนเป็นคนไม่ดีปกครองบ้านเมืองอย่างไม่เป็นธรรม องครักษ์เสียใจมากจึงไปกระโดดน้ำตาย ชาวบ้านทราบข่าวก็ออกตามหาศพขององครักษ์ผู้นี้แต่ก็หาไม่เจอ ชาวบ้านจึงกลับบ้านไปเอาข้าวมาปั้นเป็นก้อนแล้วนำมาโยนลงแม่น้ำเพื่อไม่ให้กุ้งหอยปูปลามากินศพได้
ของขึ้นชื่ออีกอย่างหนึ่งที่ใครที่มาไต้หวันก็ต้องกินต้องซื้อกลับบ้านไปเป็นของฝากหนีไม่พ้นพายสัปปะรดสีเหลืองทองที่มีให้เลือกหลายร้านหลายยี่ห้อ อย่างเช่นเจียเต๋อหรือซันนี่ฮิวก็ว่ากันไปตามแต่จะติดหวานติดเปรี๊ยว โดยส่วนตัวแยกกันไม่ออกว่าต่างกันยังไง บวกกับรู้สึกชอบไอขนมปังชีสไส้สัปปะรดบ้านเรามากกว่า แต่ที่suggest advise recommendเลยคือ "Crystal Taro Cake" (ลองค้นในgoogleดู) อร่อยมากกกกกกกกกหน้าตาคล้ายขนมเปี๊ยะแต่ลูกใหญ่กว่าหน่อยไส้เผือกสีม่วงไม่หวานมากมีให้เลือกแบบเผือกล้วนกับสอดไส้โมจิในสุดอีกทีนึง คือมันนุ่มมากกินกับชาร้อนแล้วฟิน เค้าซื้อที่สนามบินก่อนกลับ กล่องนึง12ลูกถ้าจำไม่ผิดประมาณ300บาทมั้ง อันนี้เราแนะนำจริงๆ เขามีให้ลองชิมอยู่ อย่าลืมไปชิมกันนะ
*ใครที่ต้องใช้บริการรถไฟฟ้าเขามีให้เลือกแบบone day pass อันนี้จะมีแถมพวกบัตรส่วนลดร้านต่างๆแล้วมีให้ไปแลกพายสัปปะรดได้1กล่องภายในวันนั้นด้วยซึ่งร้านจะอยู่ใกล้ๆกับสถานนีที่กำหนดไว้(จำไม่ได้ว่าสถานนีไหนบ้าง)
ไต้หวันได้เรื่อยๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in