ฉันควรจะทักไปบอกฝันดีเธอไหม

อีริคครุ่นคิดถึงแพตตี้ ป่านนี้เธอจะหลับหรือยังนะ

หรือเธอกำลังไปปาร์ตี้อยู่นะ น่าจะไม่ใช่พรุ่งนี้วันจันทร์หนิ

หรือตอนนี้เธอกำลังอาบน้ำอยู่ ก็อาจจะเป็นไปได้

ไม่สิเธอหน้าจะกำลังเตรียมการสอนที่เธอจะไปสอนนักเรียนพรุ่งนี้ เธอน่าจะยังไม่หลับแน่

แต่สถานะของเธอไม่ขึ้นออนเลย เอาไงดีนะ

อีริคกังวลเป็นอย่างมากได้แต่คิดวนไปวนมา

จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงนี้ก็จะเที่ยงคืนแล้ว

อีริคเริ่มต้นพิมพ์....

“ฝันดีนะแพตตี้คือไม่รู้ว่ารบกวนไหม แต่อยากบอกว่าฝันดีนะ ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีนะ “

อีริคได้พิมพ์เสร็จแล้ว แต่ไอนิ้วเจ้ากรรม ไม่ยอมที่จะกดส่งไปซะที

กดส่งสักทีสิวะ อีริคได้แต่บอกตัวเอง ทำไมทำไมนิ้วมาแข็งอะไรตอนนี้เนี่ย

อีริคจึงลุกไปหยิบน้ำมาดื่มเพื่อสงบจิตสงบใจ แต่อีริคก็ยังไม่วายที่จะกล้าส่งข้อความนั้นออกไป

อีริคจึงคิดว่าเราควรจะไปอาบน้ำก่อนละกันแล้วค่อยกดส่ง

หลังจากที่อีริคอาบน้ำเสร็จและยังไม่แต่งตัวดีนั้น
เขาก็มองไปที่ข้อความที่เขาพิมพ์ค้างไว้ และคิดว่ากดส่งไปเลยละกัน ทันใดที่เขากำลังจะกดนั้น

เขาก็นึกได้ว่าไปแต่งตัวก่อนดีกว่า

อีริคได้ใส่กางเกงนอนแล้วเตรียมตัวพร้อมจะกดส่งข้อความไปหาแพตตี้ อีริคก็คิดว่าไปใส่เสื้อก่อนละกัน

เมื่ออีริคใส่เสื้อเสร็จอีริคก็คิดว่าทาครีมก่อนละกัน เมื่ออีริคทาครีมเสร็จแล้ว อีริคก็คิดว่าขอเช็ดหัวให้แห้งก่อนดีกว่า

เมื่อทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว อีริคจึงกลับมานั่งที่โต๊ะคอมอีกครั้ง แล้วอีริคก็พูดบ่นกับตัวเองออกมาว่า

ก็แค่ส่งข้อความไปบอกฝันดีเอง มันจะยากอะไร

อีริคได้สูดลมหายใจเข้าอย่างเต็มแรง ด้วยแววตามุ่งมั่น มองไปที่ปุ่มส่งข้อความ เหมือนกับเหล่าซามูไรที่พร้อมจะปิดฉากศัตรูภายในการชักดาบเพียงครั้งเดียว

อีริคใช้พลังใจครั้งสุดท้าย จิ้มปุ่มส่งข้อความออกไป......

อีริคมองไปที่ความสำเร็จตัวเองเหมือนกับการปีนยอดเขาเอเวอเรสต์ที่แบกสัมภาระหนักว่า20กิโลกรัม ขึ้นมาจนถึงยอดเขาได้

แต่ความสำเร็จนั้นก็มาพร้อมกับหลุมดำที่จะกลืนกินทุกอย่างให้หายไปในพริบตาเมื่อ อีริคได้เห็นข้อความนี้ปรากฎขึ้น

“ไม่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต”