ผมชอบผู้ชาย ตลอดชีวิตยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาก็เกิดอารมณ์แค่กับผู้ชาย 

ตอนที่รวบรวมความกล้าไปกอบกุมมือของคุณเอาไว้ ผมลุ้นแทบแย่ว่าคุณจะสะบัดมันออกด้วยความรังเกียจ หรือไม่ก็ผละตัวออกห่าง มองผมด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

แต่คุณก็แค่นั่งนิ่ง ร่างกายของเราอยู่ชิดกันจนได้ยินเสียงลมหายใจ

“กอดผมได้มั้ย”

คืนนั้น

ไม่มีจูบ

ไม่มีการร่วมรัก

เพราะประโยคนั้นไม่ใช่คำเชื้อเชิญสองแง่สองง่ามที่ผมเคยพบจากแฟนหลายคนที่ผ่านมา

ผมเป็นเกย์ ชายหนุ่มคนหนึ่งผู้เพียงต้องการคนรักเพศชายเช่นกัน

ส่วนตัวคุณ ต้องการอ้อมกอดของใครสักคนก็เพียงพอแล้ว

คุณคือแฟนหนุ่มของผม

ผมคืออ้อมกอดของคุณ