เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
sunflower feelings (taemark)ppan_19
คุณ
  •  — I only fell for you , baby 






    [1] 


    อากาศช่วงนี้ทำให้คุณเพลิดเพลินกับเพลงแนวที่ชอบได้มากขึ้น 

    นั่นเป็นสาเหตุของเสียงร้องไห้ที่ทำให้ผมตื่นขึ้นมากลางดึก 

    พลิกไตัวไปอีกฝั่งของเตียง เพื่อโอบกอดคุณผู้กำลังนอนคู้ตัว

    ร่างกายเล็กผอมดูเปราะบางเข้าไปอีกเมื่อเจออากาศหนาวและเพลงเศร้า















    [2]


    เดทกันครั้งแรกในรอบปีหลังจากยุ่งอยู่กับงาน คุณบอกว่า die tomorrow ฉบับแผ่นมาส่งแล้ว พร้อมของสมนาคุณมากมายเพราะสั่งซื้อเซ็ตครบชุดหลังจากรอทีมงานจำหน่ายแผ่นอยู่นานนับปี— ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนดูอยู่บนเตียงข้างๆ คุณผู้มีประกายความตื่นเต้นในดวงตา


    เรื่องราวดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ไม่หวือหวา ไม่เกินจริง เล่าเรื่องราวของผู้คนในชีวิตประจำวัน พร้อมตัวเลขนับจำนวนคนตายที่เพิ่มขึ้นตามเฉลี่ยแต่ละวินาทีที่มุมจอ


    คุณชอบหนังเรื่องนี้ 

    “ผมว่ามันทำให้ผมรู้สึกสงบดีนะ”

    คุณกล่าวแล้วหัวเราะนิดหน่อย รู้สึกว่าสิ่งที่ตนเองพูดมันช่างน่าขัน 


    แต่ก็ไม่อาจปฎิเสธได้ว่าหนังเรื่องนี้มีมุมมองเกี่ยวกับความตายที่สงบเหลือเกิน

    นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมชอบกำมือคุณไว้ขณะที่คุณกำลังจดจ่อกับหน้าจอตรงหน้า


    ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ท่าทีเรียบนิ่งของคุณทำให้ผมหวั่นใจ

    อาจเป็นเพราะบาดแผลใหม่บนร่างกายที่ไม่เคยลดจำนวนลง


    วันนั้นหลังดูหนังจบ คุณเดินออกไปที่ระเบียง ยืนจ้องมองทิวทัศน์เบื้องหน้า 

    ผมเอนตัวลงบนเตียงขณะที่สายตาจับจ้องมองแผ่นหลังของคุณ

    ร่างผอมบางของคุณกระทบกับแสงแดดบ่ายที่ทอดทาบทับลงมา



    “ข้างนอกลมพัดหนาวนะ” ผมเอ่ย

    “แต่แสงแดดอุ่นดีนะครับ” คุณตอบกลับมา 




    ร่างโน้มตัวไปข้างหน้าราวต้องการส่องมองว่ามีผู้ใดเดินผ่านใต้ตัวอาคาร 

    ผมรู้ว่าคุณไม่ได้กำลังมองหาสิ่งใด— แต่กำลังหลับตา

    ก้มหน้าลงเพื่อบังคับให้หยาดน้ำตารินไหล













    [3]


    คุณกับผมอายุห่างกันสี่ปี เราพบเจอกันครั้งแรกตอนเลี้ยงสายรหัส 

    คุณเพิ่งเข้าปีหนึ่ง ผมก็กลายเป็นพี่คนแก่ของคุณตั้งแต่แรกพบเสียแล้ว

    ในตอนนั้น คุณพูดน้อย แต่ก็ยิ้มแย้ม พูดคุยสนุกสนานตามประสา 


    ผมอาสาไปส่งคุณที่หอพักเพราะคุณไม่มีรถกลับ พวกเราร่ำลากันตามความเหมาะสม ก่อนจะเกิดเหตุบางอย่างที่ทำให้ผมวนกลับไปหาคุณ , เรื่องราวของพวกเราเริ่มต้นขึ้นตอนนั้น


    แล้วที่นั่งข้างคนขับก็กลายเป็นที่ประจำของคุณ












    [4]


    คุณมักจะจัดเก็บข้าวของเป็นระเบียบเสมอ ยิ่งหนังสือ หรือเอกสารของตัวเองแล้ว เป็นอีกหนึ่งตัวตนของคุณที่ผมมองว่ามันน่ารักดี 


    สมุดบันทึกอาการป่วยถูกดึงออกมาเตรียมเขียนทุกครั้งที่จะครบรอบนัดกับแพทย์ แต่เอาเข้าจริง มันถูกดึงออกมาเขียนบ่อยครั้งไปเมื่อคุณร้องไห้ , คุณจึงวางมันไว้ข้างซองยา


    “อังคารนี้ไปหาหมอตอนบ่ายใช่มั้ย” ผมถาม วางคางเก่ยบนไหล่ของคุณ 

    “ครับ” คุณตอบ น้ำเสียงไม่เจือความง่วงแม้แต่นิดเดียว

    “เสร็จแล้วไปเดทกันนะ” แขนโอบกอดเอวของคุณไว้

    “เอาสิครับ” ครั้งนี้คุณหัวเราะนิดหน่อย


    แผ่นหลังของคุณแนบชิดแน่นกับหัวใจของผม ท่อนขาของเราสัมผัสกัน ปลายเท้าแต่ละคนล้วนเย็นเยียบ ทั้งนี้เป็นฝีมือของลมหนาวทั้งนั้น

    คุณหลับตาพริ้ม ในฟูกนุ่ม ผ้านวมผืนโปรด และอ้อมกอดของผม


    พรุ่งนี้ผมจะนั่งเฝ้ารอคุณที่หน้าแผนกตรวจ

    คุณจะยิ้มเจื่อนให้กับแผงยามากมายในถุง

    และผมจะกุมมือคุณไว้ รอเวลา จนกว่าคุณจะเอ่ยปากถามว่าเมื่อไหร่จะพาไปกินบิงซูแตงโม












    ?







Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in