ไม่ได้มาเขียนนาน นานจนความเศร้ามันกัดกินหัวใจเราแทบทุกวัน ทุกครั้งที่ตื่นขึ้น และเป็นทุกครั้งที่แสงตะวันเริ่มหมดไป เราเป็นแบบนี้ซ้ำๆทุกวัน ความก้าวร้าวของเราก็ยังอยู่ มันยังไม่ไปไหน หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนไกลๆ อืมอาจจะใช่ นี่เราคิดเอง อย่างมากพักนี้เราก็ไปแค่ถ่ายรูปเล่นกับพี่ แต่มันก็มีสุขได้แค่ชั่วคราวแค่นั้น หรืิิออย่างมากเราก็ออกไปเดินเซนทรัลท่ามกลางผู้คนมากมาย
ซึ่งไปเดินแล้วมันก้งั้นๆ เราอยากร้องไห้ด้วยซ้ำ ไม่รู้ทำไม ทั้งที่ผู้คนมากมายแต่เรากลับรู้สึกเดียวดาย
แต่ช่วงนี้เราก็บ้าถ่ายรูปนะ พกกล้องไปไหนมาไหนด้วยตลอดนะ เมื่อวานก็ไปหัดถ่ายรูป แบบเผืื่อรับงาน เราก็ออกนะมันก้ไม่ช่วยอะไรเราเลย แทนที่จะดีกลับดิ่งลงตลอด พี่บอกเราว่า อย่าไปจมกับมันต้องดึงตัวเองออกมา อืมเราอยากจะบอกเหลือเกินว่า เราพยายามดึงตัวเองออกมาแล้ว
สิ่งที่เราทำเมื่อเรารู้สึกว่าดิ่งสิ่งที่เราชอบทำมันเพิามขึ้นมานอกจากถ่ายรูปก็คือ อ่านหนังสือนิยายแฟนตาซี เราซื้อ แฮรี่ มาอ่าน กับ The mazz runner เผื่อว่ามันจะช่วยเราได้บ้างและอีกอย่างอ่านเผื่อไว้ว่าสักวันนึงเราจะกลับมาอ่านหนังสือสอบบรรจุได้อีกเรารอวันนั้น มันก้ช่วยได้ตอนอ่าน
พอเลิกอ่านมันก็เหมือนเดิม พาเราจมดิ่งไป ความก้าวร้าวก็ยังอยู่นะ ช่วงนีิมันอยากจะตายตลอดเวลา
อยากจะตัดหน้ารถบ้างหละ อยากจะทีผ้าคลุมล่องหนเหมือนกันเนาะจะว่าไป 55
เราบอกว่าเราบ้าถ่ายรูปใช่มะ อือใช่นั่นแหละ เป้าหมายของเราคือการเอารูปลงไปขายในเว็บไซต์นั่นแหละ แต่เราก้ถ่ายมันไม่โอเคเลย คอมแต่งรูปก้ไม่มีมันก้จะหงุดหงิดเบอร์แรงหน่อยเมื่อเราไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำ เราอยากลงรูปในเว็บละหละ ถึงแม้ฝีมือจะอ่อนด๋อย เราก็จะลอง อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเรามีพลังขึ้นมาบ้าง ไม่ได้พลังหมดไป เอารูปมาอวด ไม่สวยหรอก ธรรมดาๆมากๆ
เมื่อวานเราทะเลาะกับแม่นิดหน่อยเรื่องค่าใช้จ่าย
เราจะซื้อโน๊ตบุคเครื่องใหม่ แล้วแม่ก้บ่นอะไรก้ไม่รู้เยอะแยะมากจนเราหงุดหงิด เถียงแม่ แถมยังเอามือชกโต๊ะไปหนึ่งที ดีนะพ่ออยู่ด้วย ก้าวร้าวแล้วนะพ่อบอก อือก้คอมมันใช้ไม่ได้นี่ ก้อยากได้มาทำงานปรับแต่งรูปพัฒนาฝีมือตัวเองกันไปคอมเก่าก้ใช้ไม่ได้อะ เราขอยืมคอมอามา อาก้ไม่บอกว่ามันไม่ดี สุดท้ายก็ต้องซื้อเพราะมันจำเป็น เราจะหัดมาเอาดีด้านถ่ายรูปดูบ้างเผื่อจะมาถูกทางมีรายได้เป็นของตัวเอง
จะได้ไม่ต้องขอตังพ่อแม่ทั้งที่อายุ 28 แล้ว แทนที่จะหาเงินเองได้ละเนาะ ปีแล้วเราตั้งใจว่าจะสอบท้องถิ่นให้ติด แต่คะแนนเราขาดไปสองคะแนน ภาค ก 52 ภาค ข 72 คะแนนรวม 130 เราเจ็บใจตัวเอง เราคิดตลอดว่าเราต้องทำได้แน่ๆ และเราจะได้หาเงินเองมีเงินเป็นของตัวเอง ได้ทำงานท้องถิ่นแน่ๆ เดี๋ยวจะมาเล่าว่าเราเป็นตอนไหน เราไม่ได้เป็นหลังสอบแน่นอน
ทุกวันนี้ถึงแม้ว่าที่บ้านเราจะมีกิจการทำขนมเทียนแก้วนะ แต่เราก็ยังรู้สึกผิดที่เราทำให้พ่อกับแม่ไม่ได้
ตอนนี้เราก้เลยเบนไปทางอื่น ถ่ายรูป อาจจะเป็นทางของเรา ถ้าเราไม่เบื่อมันซะก่อนนะ เราอยากทำไรก้ได้ที่เราว่าเรารู้สึกมีค่าไม่เดือดร้อนใครพ่อกับแม่
ถึงแม้ว่าแม่เราจะแบ่งเงินค่าขนมให้เราก้เกรงใจนะ
ใช่ว่าไม่เกรง แต่เราก็ช่วยแม่ทำขนมอยู่นะ อือ เราคิดแบบนี้มั้งความเศร้ามันก็เลยกัดกินใจเราเข้าไปทุกเช้าเย็น จมดิ่งไปทุกวัน เราไม่อยากยิ้ม ไม่อยากหัวเราะ เราไม่อยากพูดกับใคร
เราไม่ชอบตัวเองตอนหงุดหงิดแล้วคิดดูสิ ถ้าเราพูดแล่วเราหงุดหงิดใส่คุณ จะชอบมั้ยอะ ไม่ชอบหรอกเกลียดตัวเอง ที่ไม่มีไรดีสักอย่างเลยเนาะ ไม่เก่งสักอย่าง ไม่มีไรดีเลยในตัว เฮ้อออ!!!
หมอนัดอีกทีวันจันนี้ คราวนี้คุยกับนักจิตก่อนแล้วหาหมอจะชวนเรานอนโรงบาลอีกมั้ยนะ ถ้าชวนอีกเราก็อาจจะลองนอนดู 55
ขอบอกความรู้สึกของเราตอนนี้หน่อย เรามีแม่อยู่ข้างๆก็จริงแต่เรารู้สึกเคว้งมากเพราะเราไม่อาจคุยกับแม่ได้ทุกเรื่อง เวลาอยู่กับแม่มันก้เลยกลายเป็นใบ้หน่อย จริงๆแล้วเวลาเราดิ่งมากๆ เราต้องการใครสักคนนะแต่ก้ไม่มีอยากพูดอยากระบายแต่สุดท้ายเราก็ชอบคิดไปเองว่าไม่มีใครเข้าใจในความรู้สึกเราและก็เก็บมันไว้ในใจ
ช่วงนี้มันก้อยากตายหน่อยๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านวันนี้บ่นยาวมากเวอร์ !!!
เมื่อวานเราทะเลาะกับแม่นิดหน่อยเรื่องค่าใช้จ่าย 
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in