ผู้เขียน: เฉียนเฉ่าโม่ลี่ (淺草茉莉)

ผู้แปล: ลู่เผิ่งฮวา

สนพ. แจ่มใส

(2 เล่มจบ)

          ทะลุมิติมาทั้งที กัวอ้ายกลับต้องมาอยู่ในร่างของซูลี่ คุณหนูตกอับ ครอบครัวถูกตัดสินให้ประหารทั้งตระกูลโดยที่ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เพิ่งจะรู้สึกตัวก็ต้องรีบหนีหัวซุกหัวซุน กัวอ้ายปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชายอาศัยอยู่กับสาวใช้คนสนิทของมารดาที่หลบหนีมาพร้อมกันในเมืองหลวง อยู่ไปอยู่มาก็มีเหตุให้นางต้องไปสวมรอยเป็นขันทีนามชูรื่ออยู่ในวังรัชทายาท โบราณว่าไว้ที่ ๆ อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด หากหาทางหลบเลี่ยงดี ๆ ก็น่าจะปลอดภัยกว่าร่อนเร่อยู่ข้างนอก กัวอ้ายในร่างคุณหนูซูลี่จึงวางแผนชีวิตให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยจนถึงวันครบกำหนดออกจากวัง

          ปกติ เราจะแบ่งเกรดนิยายของแจ่มใสเป็น 2 ระดับ เกรดเอ กับบี โดยแบ่งตามรูปแบบของปก (หรืออาจจะมีนักเขียน หรือลักษณะพล็อตเรื่องด้วย) ปกแบบเรื่องขันทีเจ้าดวงใจนี้เราจัดอยู่ในเกรดบี คือกลุ่มนิยายที่ใช้รูป(วาด)คนสไตล์ปกเรื่องนี้อะ ที่จัดให้เป็นระดับบี หรือระดับรองลงมาเพราะส่วนใหญ่เนื้อเรื่องจะไม่มีอะไรมาก อ่านได้แบบเพลิน ๆ แล้วก็เนื้อเรื่องมักจะขาดความเชื่อมโยงในบางส่วน กับ ขันทีเจ้าดวงใจ นี่เราสะดุดใจกับพล็อต รวมทั้งบทบาทของพระเอกบางส่วนที่เพจมากกว่ารักนำมาลงเป็นตย. ก็เลยซื้อมาอ่าน ซึ่งมันก็สนุกกว่าที่คาดไว้ตอนแรกนะ

          ถึงจะนับว่าสนุกใช้ได้ แต่ก็มีหลายอย่างเหลือเกินที่ไม่ชอบ และพออ่านจบแล้วก็ไม่ได้ประทับใจอะไรจริงจัง ที่ผิดหวังสุด ๆ ก็พระเอกเนี่ยแหละ เอาแต่ใจและเห็นแก่ตัวเกินไป ความรักที่เขามอบให้กัวอ้าย แม้จะเป็นรักจริงรักมั่น แต่เราก็ยังตะขิดตะขวงใจกับการกระทำหลาย ๆ อย่างที่กลับกลายเป็นการทำร้ายนางโดยไม่รู้ตัว มีหลายครั้งที่เขาทำให้นางต้องเสี่ยงถูกดึงออกมาอยู่กลางแสงสปอร์ตไลต์ อย่าลืมว่าสถานะของกัวอ้ายนั้นจะโดดเด่นเกินไปไม่ได้ เพราะนางเป็นนักโทษหนีคดี และเป็นโทษที่มีราชโองการของฮ่องเต้ (หรือปู่ของพระเอกนั่นแหละ) สั่งประหารทั้งตระกูลเลยนะ แล้วยิ่งปลอมตัวเป็นขันที โทษฐานหลอกลวงเบื้องสูงอีกกระทง มี 9 ชีวิตก็ไม่พอแล้วมั้งน่ะ ตอนไม่รู้ความก็ไม่เท่าไร แต่พอรู้แล้วก็ควรจะหยุด หรือหาทางช่วยนางให้หนีไป แต่กลับมั่นใจเกินเหตุไม่ก็ไร้เดียงสาจนเกินไป คิดว่าสักวันจะหาทางล้างมลทินให้นางเอกได้ (เบื้องหลังราชโองการนี้ก็โอ้โฮ คุณปู่คะมโนเก่งมว๊ากกกกก) กลับกลายเป็นยิ่งผลักนางสู่เภทภัยหนักขึ้นไปอีก

          แล้วไหนจะใจร้ายต่อพระชายาเอกและชายารอง คนหนึ่งถูกรังเกียจเพราะจูจันจีไม่ชอบบิดา (เหตุผลทางการเมือง) อีกคนก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือประชดรัก พ่อคุณพ่อทูนหัวคะแนนตกฮวบ ๆ นี่เทใจสงสารเมียหลวงกับเมียน้อยมากกว่าสงสารนางเอกอะบอกเลย ? แต่นะผู้เขียนอาจจะจงใจให้พระเอกของเรื่องนี้เป็นตัวละครสีเทา ไม่ดีจนขาวสะอาด แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนมืดดำ มีความเป็นคนสมจริง เก่งกาจสามารถในการบริหารบ้านเมือง แต่กลับย่ำแย่ในฐานะผู้ชายและสามี (ลืมบอกไปว่านิยายเรื่องนี้มีส่วนอิงประวัติศาสตร์ จูจันจีนี่ก็มีอยู่จริง) ผู้หญิงในเรื่องนี้ต้องแกร่งทั้งกายและใจอะ โดยเฉพาะนางเอกนี่เราว่าถึกและทนพอ ๆ กับโสรยาในนิยายเรื่องจำเลยรักเลย ?

          การเดินเรื่องโดยรวมก็พอใช้ สนุกกว่าเรื่องอื่นที่เคยอ่านมาสำหรับนิยายกลุ่มนี้ (เกรดบีแบบที่เราบอกข้างต้น ซึ่งเราอ่านแค่ไม่กี่เรื่องนะ) แต่ติดที่ค่อนข้างยืดเยื้อและวนดราม่าอยู่ในอ่าง การชิงไหวพริบทางการเมืองน้อยมาก เน้นเรื่องรักแหละ ฉากที่ควรจะลุ้นและตื่นเต้นก็ไม่สามารถดึงให้อารมณ์ถึงจุดพีคได้อย่างที่ควร จริง ๆ พล็อตมาดีมากนะ ดราม่ากลิ่นน้ำเน่าคลองแสนแสบมาเลย เสียดายที่ยังไปไม่สุด