ผู้เขียน: ชิงชิงเตอะโย่วหลัน (青青的悠然)

ผู้แปล: ทีมห้องสมุด

สนพ. ห้องสมุด, พิมพ์ครั้งที่ 1, มิถุนายน 2561

(7 เล่มจบ)

          ซีเหลียงมั่ว บุตรสาวคนโตของจิ้งกั๋วกงกับฮูหยินใหญ่มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบากในจวน เพราะบิดาไม่รัก มารดาก็หลบลี้หนีหน้าไปออกบวช หาได้สนใจใยดีบุตรสาวคนเดียวคนนี้แต่อย่างใด นางถูกแม่เลี้ยงและน้องสาวกดข่มรังแก แม้แต่บ่าวในบ้านก็ไม่ให้ความเคารพ ฐานะความเป็นอยู่ลำบากเสียยิ่งกว่าบ่าวรับใช้ แต่เคราะห์ซ้ำไม่พอ กรรมยังซัดอีก วันหนึ่งสาวใช้คนสนิทของซีเหลียงมั่วพลั้งมือทำร้ายคุณชายรองเพื่อปกป้องนาง ซีเหลียงมั่วที่ถูกลงโทษให้คุกเข่าตลอดคืนก็ล้มป่วยหนัก แต่หลังจากฟื้นขึ้นมา นางกลับไม่ใช่นางคนเดิมอีกต่อไป...

          ถัดจากชุดเพชรฯ แล้วก็ผลาญ นี่เป็นอีกหนึ่งงานแปลของสนพ. ห้องสมุดที่เราว่าสนุกมาก และอยากแนะนำให้ลองอ่าน และขอให้ลืมนางเอกสายหวาน หัวอ่อนไปก่อน เพราะนางเอกเรื่องนี้บอกเลยว่าร้ายเหลือสมชื่อเรื่อง ซึ่งเข้าคู่กันกับพระเอกดีมาก การชิงไหวชิงพริบในเกมการเมือง แผนการ และปูมหลังต่าง ๆที่ผู้เขียนผูกไว้ก็ชวนให้ร่วมลุ้นไปด้วย และเสน่ห์สำคัญอีกอย่างของเรื่องนั้นอยู่ที่พระเอกเรื่องนี้เป็นขันที!

          เราเชื่อว่าหลาย ๆ คนที่ได้อ่าน น่าจะโดนเสน่ห์ของพระเก้าพันปี ไป๋หลี่ชิง ขโมยหัวใจไปครองกันหมด แต่ถ้าคุณยังไม่ได้อ่าน แล้วสงสัยว่า พระเอกเป็นขันทีแล้วมันจะสนุกเหรอ ความรักจะโรแมนติกตรงไหน เราบอกเลยว่าไป๋หลี่ชิงนั้นไม่ธรรมดา ลองอ่านดูแล้วคุณจะหลงรักขันที (ชั่ว) คนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น นางน่ารัก น่าหมั่นไส้เอามาก ๆ เป็นอีกหนึ่งพระเอกที่ไม่น่าเรียกว่าพระเอกได้เต็มปากเต็มคำ ฆ่าคนได้ไม่กระพริบตา หลงตัวเองเป็นที่สุด กวนตีนมาก เรื่องดี ๆ ไม่ค่อยมีให้พูดถึง นางใช้อำนาจในมือกระทำการต่าง ๆ อย่างไม่เกรงฟ้า ไม่กลัวดิน หนังหน้านี่ก็หนาชนิดที่เรียกว่าหนากว่าแผ่นอิฐแผ่นปูน หนาแบบหน้าตาย (แต่ก็ตายแบบหล่อจนวัวตายควายล้ม คนอ่านระทวยอะ ?) สรุปได้สั้น ๆ ว่าเลว 555 เอ๊ะ เหมือนจะไม่มีตรงไหนให้รักเลยเนอะ ? แต่คนแบบนี้เวลารักใครแล้ว จะรักได้แบบทุ่มเทปกป้องหวงแหนที่สุด มันจะมีกลิ่นอายโรแมนติกอวลอยู่บนความ SM อะนึกออกไหมคะ ซึ่งเราชอบพระเอกสไตล์นี้มาก ตัวอย่างความแสบของพระเก้าพันปีก็ดูได้จากข้อความที่เรายกมาข้างต้นบทความนี้อะค่ะ นั่นคือสิ่งที่นางพูดกับนางเอก ด่าซะนางเอกของเราขี้ริ้วไปเลย ???

          แต่สวรรค์ก็ช่างมีตา มีพระเอกนิสัยแบบนี้ก็ส่งนางเอกที่ฝีปากและฝีไม้ลายมือสมน้ำสมเนื้ออย่างซีเหลียงมั่ว (คนใหม่) มารับมือไป๋หลี่ชิง บอกเลยว่านางเอกของเรานั้นร้ายใช่ย่อย ถึงเวลาจำต้องฆ่านางก็ไม่ลังเล ใครคิดร้ายต่อตัวนางหรือคนที่นางกางปีกปกป้องล่ะก็ นางจะสนองคืนกลับให้ด้วยความเต็มใจยิ่งและสาแก่ใจมาก แม่แต่พระเก้าพันปีก็ไม่พ้นโดนนางเล่นงาน (มีแววพ่อบ้านใจกล้าหน่อย ๆ นะ) ใครที่ดีกับนางนางก็ดีด้วย ใครไม่ดีแม้จะเป็นบิดามารดานางก็ไม่ไว้หน้า (เรื่องความสัมพันธ์พ่อแม่ และความกตัญญูนี่ก็เป็นอีกจุดที่ชอบ คือไม่งมงายอะ เพราะจริง ๆ นางเอกก็เป็นเพียงวิญญาณที่มาอาศัยร่างคุณหนูจวนจิ้งกั๋วกงอยู่ ความผูกพันทางสายเลือดย่อมไม่มีอยู่แล้ว ไหนจะไม่เคยรักเคยสนใจลูกตัวเองอีก มันก็ดูสมเหตุสมผลดีถ้านางเอกจะไม่แยแสพวกเขา) เราชอบเวลาพระ - นางปะทะคารมลับฝีปากกันที่สุด ตลกดี เสริมสีสันให้เรื่องได้เป็นอย่างดี ดูอย่างตอนนางแอบแกล้งไป๋หลี่ชิงโดยที่เขาไม่รู้ตัวโดยยกย่องให้เขาเป็นตงฟางปู๋ป้ายนั่นไง ฮามากกก ตัวพระเก้าพันปีและผู้คนในยุคนั้นล้วนไม่มีใครรู้ว่าตงฟางปู๋ป้ายคือใคร ซีเหลียงมั่วบอกว่าเป็นจอมยุทธที่มีฝีมือยอดเยี่ยมเป็นอันดับหนึ่งในยุทธภพ พระเก้าพันปีของเราก็ไม่รู้เรื่องจ้าาา เชื่อสนิทโล้ยยยย ? ลำพองใจเอามาก ๆ ด้วย แต่ถ้าคุณเคยดูหนังจีนเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร คงรู้ว่าตัวละครตัวนี้เป็นชายที่ตอนตัวเองเพื่อฝึกวิชา ก็เท่ากับขันทีหรือก็เป็นเหมือนพระเก้าพันปีนั่นแหละ แอบแซะเขาแบบเนียน ๆ นางก็แอบสะใจอยู่คนเดียว (อาจจะมีคนอ่านรวมด้วยนิดหน่อย) ต่อมามีเหตุการณ์นึงนางเอกคิดแผนฉากเปิดตัวพระเก้าพันปีอย่างยิ่งใหญ่ ชนิดว่าลือลั่นสะท้านแผ่นดิน! แล้วนางก็เปิดตัวปีศาจตนนี้ในฐานะของตงฟางปู๋ป้าย! ฉากนี้ฮามาก นางเอกโคตรแสบ หลุดขำออกมาแบบขำก๊ากเลย ต้องอ่านอะ