ผู้เขียน: เจ๋อมู่ (则慕)

ผู้แปล: เสี่ยวหวา

สนพ. อรุณ, พิมพ์ครั้งแรก, กันยายน 2560

          เรื่องนี้เดิมทีไม่ได้อยู่ในรายการที่ตั้งใจจะซื้อ อ่านเรื่องย่อแล้วก็เห็นว่าพล็อตแนวสลับร่างสร้างรัก นิยายไทยเราเนี่ยแหละ (ละครที่ณเดช กับญาญ่าเล่นและเพิ่งจบไปนั่นไง) ไม่น่าสนใจอะไร แต่พอเห็นปกเท่านั้นแหละ เออ สวยว่ะ บวกกับตอนนั้นเบื่อ ๆ อยากซื้ออะไรก็ได้มาอ่าน (แต่แกมีดองอยู่หลายหีบแล้วไง จะหาเรื่องซื้ออะไรนักหนายะ!) ไป ๆ มา ๆ พอถึงวันวางขายวันแรก ก็พุ่งไปซื้อมาโดยไม่ยั้งคิด...

          อวิ๋นเจี่ยว หรือองค์หญิงฉางอี้แห่งแคว้นตงหยวน แม้จะเป็นถึงองค์หญิงแต่นางมิได้รับความรักจากบิดา หลังจากมารดาถูกบีบให้ตาย ก็หาได้มีใครมาเหลียวแล หนำซ้ำมีรูปโฉมธรรมดา แถมสติปัญญาก็ เอ่อ...ค่อนข้างต่ำ งานบ้านงานเรือนก็ไม่เป็น มีเพียงวรยุทธ์ที่เก่งกล้าเพียงอย่างเดียว ทว่ายามบ้านเมืองกำลังอยู่ในภาวะคับขัน อู๋หมิ่นจวิน องค์รัชทายาทแห่งแคว้นซียางนำทัพมาบุกโจมตี ตงหยวนจวนจะเสียเมืองอยู่รอมร่อ องค์หญิงที่ถูกลืมและถูกกันอยู่วงนอกของราชสำนักมาโดยตลอดอย่างนางกลับได้รับการขอร้องจากไทเฮาให้ไปลอบสังหารรัชทายาทผู้นั้น ด้วยเห็นใจเหล่าราษฎรในแคว้นที่ต้องทนทุกข์จากภัยสงคราม จึงรับปากและบุกเดี่ยวไปยังแคว้นซียางเพื่อฆ่าคน ขณะกำลังลงมือ อู๋หมิ่นจวิน กลับรู้ตัวเสียก่อน ทั้งสองจึงประมือกัน แต่แล้วก็เพลี่ยงพล้ำล้มลงทั้งคู่จนศีรษะกระแทกกัน เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง อวิ๋นเจี่ยวก็พบว่านางเข้ามาอยู่ในร่างของศัตรู ส่วนเขาก็อยู่ในร่างของนาง! ด้วยเหตุนี้ รัชทายาทผู้เย่อหยิ่ง และองค์หญิงจอมแก่นจึงจำต้องสงบศึกชั่วคราว และหันมาร่วมมือตบตาผู้คนด้วยการสมรส แต่ยังไม่ทันได้ประกาศออกไป ฮ่องเต้แห่งแคว้นซียางกลับสวรรคต อวิ๋นเจี่ยวในร่างของอู๋หมิ่นจวินจำต้องขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้พระองค์ใหม่ ส่วนเขาที่อยู่ในร่างของนางก็ต้องรับบทฮองเฮา และแล้วข่าวลือว่าฮ่องเต้กลัวเมีย และฮองเฮาดุเยี่ยงแม่เสือก็เริ่มกระจายออกไป...

          ไม่ได้อ่านนิยายจีนแบบเล่มเดียวจบมาพักใหญ่ อ่านเรื่องนี้แล้วก็เหมือนเป็นการพักผ่อนจากการเดินทางอันยาวนานหลังจากอ่านเรื่องยาวติด ๆ กัน อลวนกลสลับร่าง (公主贵性) จัดอยู่ในหมวดโรแมนติกคอมเมดี้ สนุกใช้ได้นะ ตลกดี พระเอกเรื่องนี้ถนัดงานกลั่นแกล้งคนอื่น ชอบเห็นฝ่ายตรงข้ามทุกข์ตรม หนังหน้าหนาทีเดียว แต่ก็เป็นกษัตริย์ที่เก่งกล้าทั้งการปกครองและการรบ แถมรูปงาม แล้วยังฉลาดเจ้าเล่ห์มาก ๆ หยิบจับอะไรก็ดูจะคล่องแคล่วไปเสียหมด ในขณะที่นางเอกของเรานั้นตรงกันข้าม เก่งอยู่เรื่องเดียวคือการต่อสู้ โดนพระเอกกวนประสาท ยั่วโมโหอยู่ตลอด ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา อยู่ใกล้ชิดกันทุกวันก็ค่อย ๆ ชอบกันในที่สุด

          พระเอกจะค่อย ๆ เผยด้านน่ารัก ๆ อ่อนโยนกับนางเอกทีละนิด แต่ก็ยังไม่ทิ้งมาดยียวนชวนหมั่นไส้ แถมยังใช้ร่างของนางเอกกระทำเรื่องชั่วร้ายอย่างไร้จิตสำนึก ตัวนางเอกด้วยความที่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนสวย แล้วก็ความรู้สึกช้า กว่าจะรู้ว่าอีกฝ่ายมีใจ และตัวเองก็ชอบเขาก็ทำเอาลุ้นอยู่นิดหน่อย อ่านแล้วก็ยิ้มให้กับความน่ารักของทั้งคู่ ☺ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ประทับใจมากมายนัก เนื่องด้วยความรักของพระนางมันขาดพลังไปนิดนึง คงเพราะมาแนวตลกอะมั้ง ก็เลยไม่ได้สร้างปมให้เกิดความรักแบบลึกซึ้งตราตรึงให้เราสัมผัสได้ว่าจุดเริ่มต้นความรักของสองคนนี้มันอยู่ในช่วงไหน (รอรู้พร้อม ๆ กับนางเอกนั่นแหละ)

          เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบถูกเล่าผ่านมุมมองและความรู้สึกนึกคิดของนางเอก โดยปกติรูปแบบการเล่าแบบนี้ถ้าเดินเรื่องไม่ดีมันจะไม่สนุกเลย เพราะทุกอย่างจะถูกถ่ายทอดออกมาจากคน ๆ เดียว ความรู้สึกและเหตุการณ์ที่ตัวเอกไม่ได้รับรู้นั้นเราจะไม่มีโอกาสได้รู้เลย และหากจะสื่อออกมาก็ต้องผ่านคำบรรยายโดยใช้ถ้อยคำให้คนอ่านเดาได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังเขิน หึง หรือเสียใจ ฯลฯ ซึ่งน่าจะมีส่วนที่ทำให้การตกหลุมรักกันของอวิ๋นเจี่ยวและอู๋หมิ่นจวินดูอ่อนไปหน่อย เพราะเราไม่ได้รับรู้ความรู้สึกของพระเอก ส่วนนางเอกก็ซื่อออกปานนั้น ตัวละครอื่น ๆ ก็ออกมาเรียกเสียงฮาได้ในระดับหนึ่ง สรุปว่าอ่านได้เพลิน ๆ คลายเครียดได้ดี