“ขอโทษ..ขอโทษ รอฉันนะ เธอรอฉันได้มั้ย” จ้าวฟั่นโจวได้แต่พูดประโยคนี้ซ้ำไปมา

โจวเสี่ยวส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม “ตั๋วเรือเก่าอย่างฉันไม่อยากขึ้นเรือแตกอย่างนายอีกแล้ว”

แต่บางครั้งเมื่อความรักมาอยู่ตรงหน้าก็ต้องลดความหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเองลงมาบ้าง

“ฉันจะรักเธอ ทะนุถนอมเธอ ไม่จากเธอไปไหนอีกแล้ว”

“ฉันไม่เชื่อนาย”

“ไม่เป็นไร ฉันรอให้เธอเชื่อได้”

“ฉันไม่มีวันเชื่อนายตลอดไป

“ไม่เป็นไร ฉันรอเธอได้ตลอดไป”

“นายรอฉันไม่ได้หรอก พราะฉันจะไปหาคนอื่น”

“ไม่เป็นไร เพราะฉันจะไม่ไปหาคนอื่น”

“ฉันเกลียดนาย”

“ฉันชอบเธอ”

เรือของเธอ…หวนกลับมา ลองออกสู่บทเริ่มต้นอันแสนหวานของทั้งคู่อีกครั้ง

ก็หลังจากคราวก่อนอ่าน ข้าอยากเป็นภรรยาจอมยุทธ์ ของจ้าวเฉียนเฉียนไป ก็เลยไปขุดเรื่องหวานนักเมื่อรักหวนคืนที่ดองเอาไว้มาอ่านค่ะ ก็ที่ดองเอาไว้ก็เพราะว่าจริงๆเราไม่ค่อยชอบแนวแฟนเก่าแบบนี้เท่าไหร่ค่ะ ก็เลยไม่ได้มีฟีลอยากอ่านสักที แต่รวมๆ ที่เคยอ่านแนวปัจจุบันของจ้าวเฉียนเฉียนอย่าง นับแต่นั้นฉันรักเธอ หรือ อุ่นไอในใจเธอ ก็ชอบทั้งคู่นะคะ

เรื่องนี้รีวิวเสียงแตกมาก เคยเป็นซีีรีส์แล้วด้วย พระเอกคือกงจวิ้นล่ะ แต่เราคงไม่ได้ดูเหมือนเคย ห่างหายจากวงการซีรีส์ยาวๆ มานานมั่ก

ก็พลอตรวมๆเป็นแนวคู่รักที่คบกันตั้งแต่มหาวิทยาลัย แล้วพระเอกก็หายไปเมืองนอกสองครั้งโดยที่ไม่ได้บอกหรืออธิบายให้นางเอกฟังก่อน ก็เป็นความสัมพันธ์รักๆเลิกๆ แบบลุ่มๆดอนๆ ที่ก็เข้าใจว่าทั้งสองคนก็รักกันมากอยู่แหละ แบบน่าจะชอบกันอยู่ตลอด

ส่วนตัวเราไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องมันไม่สมเหตุสมผลนะ เราคิดว่าการคบกันในชีวิตจริงมันก็เป็นแบบนี้แหละ เรารักๆเลิกๆ ได้ ทะเลาะกับคนเก่าแล้วกลับไปคืนดีกันเป็นครั้งที่ร้อยก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ กลับไปกลับมาก็เป็นเรื่องที่สุดจะเป็นไปได้ จากใจคนมีประสบการณ์ที่เป็นหมาของเพื่อนมาหลายรอบ 555555

ไม่นับว่าการที่พระเอกจากไปเมืองนอกแบบกระทันหัน เราว่ามันก็สมควรแก่การเลิกอะ เหมือนเค้าไม่ได้คิดเลยว่าเราจะเป็นยังไง มาคิดก็ตอนหลัง เอาแต่หนีความจริง แล้วก็ไม่คิดว่าต้อง communicate กับเรา คือคิดว่าไม่บอกดีกว่าบอกอะ ทั้งๆที่ตอนไปรอบสอง สามารถบอกมาตรงๆ เลยได้ แน่นอนว่านางเอกก็ต้องไม่พอใจ หรืออาจจะถึงขั้นบอกเลิกจริงๆ แต่พระเอกก็ไม่ทำ แบบทำเหมือนกับว่าการไม่บอกอะไรเลยมันดีกว่าอย่างนั้นแหละ ทั้งๆที่นั่นคือทางที่จะทำให้เกิดผลระยะยาวที่แย่ที่สุดอะ แถมเป็นการทำผิดแบบเดิมครั้งที่สองด้วยนะ

เรามีบางจุดที่แอบคิดว่านางเอกสมควรมีคนใหม่ที่ดีกับตัวเองจริงๆ (ที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทที่มีแนวโน้มเป็นพวกลงไม้ลงมือนั่น)

เรื่องนี้ก็จบอย่างแฮปปี้ค่ะ สำหรับเราก็คิดว่าอ่านได้เพลินๆ อาจจะไม่ได้ชอบมาก แต่ก็ชอบแหละค่ะ