นิทรรศการต้นฉบับวรรณกรรมสำหรับเด็กนิพนธ์ จัดขึ้นตั้งแต่วันที่ 15-20 กรกฎาคม โดยจัดขึ้นทั้งหมด 6 วัน ในส่วนนี้ใครที่ไม่ใช่ staff วันไหนก็สามารถหยุดได้ แต่ไม่ใช่กับฝ่ายพิธีการและกิจกรรมที่ตัวเองทำอยู่ ด้วยกำหนดการต่าง ๆ ที่รับผิดชอบ และอยากให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุดจึงทำให้การหยุดอาจก่อให้เกิดความไม่สบายใจเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร สนุกที่ได้ทำงานกับเพื่อน ๆ 

สนุกที่ได้ทำงานกับเพื่อนใช่ว่าจะไม่มีอุปสรรค เพราะอุปสรรคหลังบ้านและหน้าบ้านที่เกิดขึ้นในแต่ละวันมีมากมายตั้งแต่ ซ่อม Backdrop เก้าอี้มีจำนวนไม่พอกับแขก ใบสูจิบัตรหมด ใบ QR Code เข้า TK Park หมด การแสดงเปิดที่ซ้อมแบบไฟไหม้ การแสดงของรุ่นน้องที่มีบางส่วนเพิ่มเข้ามากะทันหัน ผลงานสื่อผ้าของเพื่อนหาย กล้องไลฟ์แบตหมด จอโทรทัศน์เปิดไม่ติด เครื่องเสียงมีปัญหา ไฟไม่สว่างเท่าที่ควร วีดิทัศน์บางส่วนเปิดไม่ได้ โดนรถส่งของโกง เรื่องวันเก็บของที่เข้าใจไม่ตรงกัน และอื่น ๆ อีกมากมาย ด้วยอุปสรรคที่เกิดขึ้นจึงทำให้ทุกคนล้วนหันมาถามกันเองว่า “แล้วจะทำอย่างไร”

“แล้วจะทำอย่างไร” ทุกครั้งที่ได้ยินประโยคนี้ ไม่เคยมีสักครั้งที่ไม่ได้วิธีแก้ไขกลับมา แม้อุปสรรคที่เกิดขึ้นจะเป็นเรื่องที่ไม่สามารถตอบกันได้ภายในฝ่ายที่รับผิดชอบ แต่ทุกครั้งก็จะมีเพื่อนจากฝ่ายนั้นบ้าง ฝ่ายนี้บ้างที่เข้ามาช่วยกันทำให้อุปสรรคทุก ๆ อย่างกลายเป็นเรื่องเล็กเท่ามด และกำจัดออกไปได้ ทั้งนี้ก็ต้องขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่คอยช่วยเหลือกันและกันเสมอมา บางอย่างอาจไม่ใช่หน้าที่ของตัวเอง แต่ทุกคนก็พร้อมที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเพื่อให้งานนี้ออกมาสมบูรณ์แบบมากที่สุด ขอบคุณทุกคนมากจริง ๆ 

ในส่วนของบรรยากาศภายในงานตลอดทั้ง 6 วัน ใคร ๆ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “ปีนี้ทำดี ทำเลิศ ทำถึง ปังมาก” ไม่ว่าจะเป็น Artwork การประชาสัมพันธ์งานในทุกช่องทาง ผลงานธีสิสที่หลากหลาย สถานที่จัดออกมาได้สวยงาม พิธีการในงาน การแสดงต่าง ๆ รวมถึงช่วงธีสิสเสวนาและกิจกรรมในวันเสาร์และอาทิตย์ เมื่อได้รับคำชมดังนั้นก็ขอน้อมรับไว้ด้วยความยินดีอย่างสุดซึ้ง เพราะทุกคำชมที่ได้รับมามีผลต่อหัวใจเพื่อน ๆ ทุกคนมาก การได้รับคำชมที่ต่อให้มากหรือน้อยแต่ก็ถือเป็นน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจ ทำให้ทุกคนที่ทำงานรู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำไปมีค่า ไม่ได้สูญเปล่า เพราะการที่คนอื่นเห็นและชื่นชมในสิ่งที่เราทำ แม้ว่าในสายตาเราอาจมองว่าไม่ได้ดีขนาดนั้น นั่นเป็นสิ่งที่สุดยอดของความรู้สึกดีที่ชุบแป้งทอดอีกที

ตลอดระยะเวลาที่ได้จัดนิทรรศการกับเพื่อนเรียกได้ว่าเป็นช่วงที่เหนื่อยมาก ๆ แต่ก็สนุกมาก ๆ เช่นกัน