วันที่ 14 กรกฎาคม เป็นวันที่ทุกฝ่ายต้องไปเตรียมจัดสถานที่ เพื่อให้ทันงานในวันที่ 15 เดิมทีหน้าที่หลักที่เป็นฝ่ายพิธีการก็ยุ่งอยู่กับการซ้อมรันคิวตามกำหนดการในแต่ละวัน ทั้งยังมีซ้อมพิธีเปิดงาน และการแสดงเปิดของรุ่นน้องอีกด้วย การซ้อมรันคิวด้วยกันถือว่าจำเป็นมากที่ทุกคนจะต้องมาซ้อม หากไม่มาซ้อมก็ไม่เป็นไรเพราะฝ่ายพิธีการและกิจกรรมได้ส่งกำหนดการในแต่ละวันให้เพื่อน ๆ ทุกคนดูทุกวัน แต่ก็ยังมีบางคนที่ไม่ได้ดูจนทำให้เพื่อนไม่ทราบคิวงานในแต่ละวัน จากการซ้อมคิวกำหนดการมีบางคนที่ให้ความร่วมมือมาพร้อม แต่ก็มีบางคนที่ยุ่งกับหน้าที่ฝ่ายของตัวเองจึงมาซ้อมไม่ได้ตามกำหนดการที่วางไว้ แต่ไม่เป็นไร เข้าใจเพื่อนทุก ๆ คน เพราะส่วนตัวก็มีบ้างที่แวะไปช่วยฝ่ายสถานที่ที่เป็นหน้าที่รอง ด้วยการจัดสถานที่กับจำนวนคนในทีมที่น้อยเกินไป บวกกับเราที่เห็นใครก็อยากช่วยไปหมด ไม่ใช่แค่ตัวเองที่คิดแบบนี้คนเดียว แต่เพื่อนคนอื่น ๆ ก็คิดแบบนี้ด้วย

หลังจากทำหน้าที่หลักกับฝ่ายพิธีการและกิจกรรมเสร็จ ก็แวะไปช่วยฝ่ายสถานที่ โดยเริ่มทำตั้งแต่ขนของ จัดโต๊ะ ต่อชั้นไม้ เดินสายไฟ ผูกริบบิ้น เย็บผ้า ไปจนถึงปีนโต๊ะขึ้นไปผูก Backdrop บนกำแพง เรียกได้ว่าวันนั้นหัวหมุนมาก เกิดมาไม่เคยมีใครต้องการตัวเองขนาดนี้มาก่อน

นอกจากนี้ยังแวะไปช่วยเพื่อนฝ่ายโสตดูในส่วนของกำหนดการว่าวีดิทัศน์ที่ต้องเปิดมีคิวอย่างไร ในขณะที่เปิดจอต้องฉายอะไรบ้าง ตอนเสวนาธีสิสต้องใช้ไฟสีอะไร มีความสว่างแค่ไหน เป็นความรู้สึกใหม่ ๆ มาก เพราะไม่เคยทำงานเกี่ยวกับเบื้องหลังเวทีมาก่อนเลย การได้มาช่วยเพื่อนฝ่ายโสตถือเป็นประโยชน์กับตัวเองอยู่มาก

ใช้เวลาทั้งวันกว่าสถานที่จะพร้อมสำหรับงานที่จะเปิดในวันพรุ่งนี้ เพื่อน ๆ ทุกคนเก่งมาก บางคนมีความสามารถกว่าที่คิด การได้ทำงานด้วยกันถือเป็นโอกาสดีที่จะได้สนิทกับเพื่อนคนอื่นมากขึ้น เพราะกับบางคนก็ไม่เคยคุยกันมาก่อน พอมาทำงานด้วยกันก็สนิทกันเพราะเพื่อนนิสัยดี ช่วยทำงานตลอด