หลังจากจบนิทรรศการก็ต้องเริ่มเตรียมตัวสำหรับการรายงานผลการจัดนิทรรศการบุหลันลำนำ จากการนำเสนอของเพื่อนทุกฝ่ายก็พบว่าไม่มีงานไหนที่ไม่มีอุปสรรค แต่เพราะทุกคนช่วยเหลือกันเป็นอย่างดีจึงทำให้งานนี้จบอย่างราบรื่น

วันนี้ถือเป็นคลาสสุดท้ายที่จะได้มานั่งเรียนด้วยกัน มีดอกกุหลาบสีขาวผูกโบว์น่ารัก ๆ จากอาจารย์ทุกท่านที่ร่วมแสดงความยินดีกับเด็ก ๆ ทุกคน ซึ่งเป็นอะไรที่น่ารักมาก ขอขอบคุณอาจารย์ทุก ๆ ท่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

พอมาคิดดูแล้วก็ใจหาย ความรู้สึกที่มาเรียนวันแรกเหมือนเพิ่งเกิดไปเมื่อวาน อย่างที่คนเคยบอกไว้ว่าความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ การที่รู้สึกว่า 4 ปีเป็นอะไรที่เร็วมาก ๆ ก็คงจะเป็นเพราะ 4 ปีที่ผ่านมามีความสุขมาก ๆ เช่นเดียวกัน

ถ้าเพื่อนคนไหนอ่านมาถึงตรงนี้ก็อยากจะบอกทุกคนว่าแกเก่งมาก ๆ อย่าคิดว่าตัวเองไม่เก่ง นี่ภูมิใจกับทุกคนเสมือนคนในครอบครัว 

ในวันที่ไม่ได้กินข้าวเพราะต้องทำงาน นอนดึกเพราะต้องทำงาน หรือร้องไห้เพราะต้องทำงาน จะบอกว่าที่ผ่านมาแกคือสุดยอดมนุษย์เป็ด ถึงแม้จะไม่ได้ไปนั่งจ้องตอนแกร้องไห้ แต่นี่รับรู้ด้วยหัวใจและเข้าใจทุกอย่าง แกเก่งมาก อย่าลืมภูมิใจในตัวเองนะ เพราะนี่ภูมิใจไปแล้ว แบ่งกันภูมิใจคนละครึ่งนะ จะได้เต็มร้อยพอดี

สุดท้ายนี้อยากบอกว่ารักอาจารย์ทุกท่าน รักเพื่อนทุกคน การที่ได้รู้จักกันและมาอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุด ขอให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ โชคดีค่ะ