Warning : Boy love = Yaoi = LGTB (ไม่ชอบ = ปิด)

Rate : PG13 - R18

Pairing : Marcus x Connor

ไทย : นี่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการทำให้เสื่อมเสียแก่นักแสดงแม้แต่อย่างใด

Eng : This is just my imogination. I don't want defame of actors.

Dutch : Het is gewoon mijn verbeeldingen. Ik wil het niet aan acteuren belasteren.

#อย่ามาด่ากันนะกุเขียนสามภาษาดักเลยนะจะมาหาว่าไม่บอกไม่ได้นะ

.

.

.

"อ้าวกลับมาแล้วเหรอมาร์คัส เป็นอะไร หน้าดูเครียดๆนะ"

"พ่อดูผมออกตลอดอ่ะ555"

มาคัสหัวเราะเบาๆ ก่อนจะรินน้ำเพิ่มให้พ่อของตนที่วาดรูปอยู่ มาร์คัสถูกรับมาเลี้ยงโดยคาร์ล แมนเฟรด ผู้เป็นศิลปินวาดรูปที่โด่งดัง เขาได้อิทธิพลจากคาร์ลเรื่องวาดรู้มาบ้าง แต่ก็ยังเทียบกันไม่ได้

มาร์คัสนั่งลงข้างๆก่อนจะเริ่มเล่าให้ฟัง เพราะยังไงสักวันหนึ่งก็ต้องบอก อีกอย่างปิดบังยังไงพ่อที่เป็นนักปรัชญาอย่างคาร์ลจะต้องดูออกแน่

"อยากจีบเขา แต่กลัวพ่อเขา?"

"ครับ...พ่อไม่ว่าเหรอ คนที่ผมชอบเป็นผู้ชายนะ"

"อ่อ...แล้วไง นั่นสิทธิ์ของลูก พ่อไม่มีสิทธิ์ห้ามหรอกนะ...เด็กคนนั้นชื่ออะไรนะ?"

"คอนเนอร์ คอนเนอร์ แอนเดอร์สัน ทำไมเหรอครับ?"

มาร์คัสเอ่ยถาม คาร์ลไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่เก็บพู่กันแล้ว เข็นตัวเองออกไป เมื่อมาร์คัสเห็นจึงเข้าไปเข็นให้อย่างเงียบๆ พาไปยังห้องอาหาร ก่อนจะเปิดโทรทัศน์ แล้วมาร์คัสก็เข้าไปทำอาหารอย่างเงียบๆ พร้อมความสงสัยที่ทำไมคาร์ลถึงถามเรื่องชื่อ...

"พ่อคิดว่าผมควรจะทำไงดี"

"...มาถามพ่อจะได้อะไร ไปถามลีโอไม่ดีกว่าเรอะ?"

"พี่อ่ะนะ...จะพาผมเข้าบาร์ตลอดน่ะสิพี่น่ะ"

"นั่นสินะ กินเถอะ"

ทั้งสองต่างเงียบกันไปสักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจลุกขึ้นไปที่ห้องของตน แล้วนอนเล่นอยู่สักพัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

Unknow

"ฮัลโหล?"

ถึงจะเป็นเบอร์แปลก แต่ด้วยความอยากรู้จึงตัดสินใจรับสาย เสียงของฝั่งตรงข้ามดูแปลกๆ แต่ก็คุ้นหู

[สวัสดีครับมาร์คัส]

"คอนเนอร์? นี่เบอร์นายเหรอ นายเอาเบอร์ฉันจากไหน?"

[พอดีผมมีเบอร์นอร์ท เลยขอมาน่ะครับ ไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ...]

"อือ...ได้สิ ถ้าเป็นนายล่ะก็ ไม่ว่าอะไรฉันก็ให้ทั้งนั้นแหละ"

[เอ๊ะ...อ่า เอ่อ ผมจะขอโทษเรื่องพ่อวันนี้ ที่เขาจ่อปืนใส่ อย่าถือโทษเขาเลยนะครับ เขาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว]

"อ้อ ช่างเถอะ พ่อนายว่านายรึเปล่า?"

[เปล่าครับ อ๊ะ ซูโม่ อย่าเลียสิ มันจั๊กจี๊]

"หมาเหรอ"

[ครับ ชื่อซูโม่น่ะครับ เดี๋ยวผมถ่ายรูปให้ดูพรุ่งนี้นะ น้องน่ารักนะ]

"ใช่น่ารัก..."

//หมายถึงนายนะ ไม่ใช่ซูโม่//

หลังจากนั้นทั้งสองก็คุยกันหลายชั่วโมง จนสองสามทุ่ม คุยกันจนคอนเนอร์หลับคาโทรศัพท์ เสียงหายใจที่สม่ำเสมอทำให้มาร์คัสรู้สึกสงบใจแล้วหลับตามไปทั้งๆที่เปิดไฟไว้อย่างนั้น ไม่ทันไรเขาก็ตื่นขึ้นมา กลางดึก

/โอ้ย ขนาดนี้เลยเหรอวะ กูไม่เคยหลับคาโทรศัพท์ขนาดนี้เลยนะ นี่พึ่งเจอกันวันแรกนะ ถ้าเจอกันทุกวันกูคงเป็นบ้า/

มาร์คัสคิดในใจ ก่อนจะลุกขึ้น แล้วลงไปด้านล่างเพื่อดูทีวี นี่ก็จะตีหนึ่งแล้ว เขานอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดเรื่องคอนเนอร์ เป็นเอามากนะนี่

"มาร์คัส แกลงมาทำไมตอนตีหนึ่ง?"

"ผมนอนไม่หลับอ่ะพี่"

"เป็นไรวะ?"

มาร์คัสชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเลือกที่จะเล่า แต่ไม่ได้บอกว่าใคร หรือเพศอะไร บอกแต่เพียงว่า ชอบคน คนหนึ่งแล้วพ่อเขาดุมากแค่นั้น

"ดูแล้วมึงจะหลงเขามากเลยเนอะ"

"ใช่ หลงมาก แต่ผมไม่รู้จะทำไงดี"

"ในฐานะพี่นะ จะแนะนำอะไรดีๆ ที่แบบ ไม่เลวเลยให้สักครั้งนึง คือกูแนะนำให้มึงเนี่ย ตามจีบเขาให้ได้ก่อน พอได้เป็นแฟนกันแล้วค่อยเข้าทางพ่อ ดูแล้วเขาคงจะห่วงและหวงลูกมาก เพราะงั้น นี่คือคำแนะนำ เป็นแฟนกับเขาก่อนแล้วค่อยตามจีบพ่อเขา"

"เกลียดความตามจีบพ่อเขามากอ่ะ"

ทั้งสองแอบกรึบๆกันนิดหน่อย ก่อนจะแยกย้ายไปนอน ลีโอทำงานบาร์เลยกลับดึกนอนเช้า เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่นัก

เช้า

มาร์คัสมาโรงเรียนพร้อมกันกับสามหน่อ ไม่ทันจะมองหา คอนเนอร์ก็ก้าวลงมาจากรถคันเดิมเพิ่มเติมคือพ่อของคอนเนอร์นั้นสอดส่องมากกว่าเดิม มาร์คัสพยายามหลบ แต่ดูเหมือนว่าพ่อตาจะมาเห็นเข้าเสียแล้ว

"แกอ่ะ ชื่อไร"

"มาร์คัสครับ"

"หากแกจีบลูกฉันแกตาย...เข้าใจนะ"

"คะ ครับ คุณ..."

"แฮงค์ จำไว้ให้ดีล่ะ เพราะฉันอาจจะเป็นคนที่จับแกเข้าคุก มาร์คัส"

มาร์คัสยืนนิ่งไม่ไหวติง พยายามข่มใจของตนเองเอาไว้ไม่ให้เตลิด แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะไม่เตลิดกับเรื่องพวกนี้

"มาร์คัส อรุณสวัสดิ์ครับ อรุณสวัสดิ์ นอร์ท จอร์ช ซิม่อน"

"เรียกเป็นแพ็คเกจเลยเอ็ง"

"คุณไม่เป็นไรนะมาร์คัส? พ่อผมขู่คุณรึเปล่า?"

มาร์คัสส่ายหัว ก่อนจะชายตามองไปยังรถคันเดิม แฮงค์ยังไม่ไปไหน อาจจะรอจนกว่าพวกเข้าเข้าเรียนนู่น ห่วงมากไปไหม มาร์คัสคิด มาร์คัสรีบเดินเข้าโรงเรียนไป แล้วหันกลับมาคุยกับคอนเนอร์อีกครั้ง

"นายเคยโดนผู้ชายจีบเหรอ?"

"ครับ บ่อยนะ แต่พ่อก็ไล่พวกเขาไปได้ มันก็ดีนะครับ ชีวิตง่ายขึ้นเยอะเลย"

มาร์คัสเริ่มใจไม่ดี เพราะคิดว่าคอนเนอร์อาจจะไม่ได้ชอบเขา แต่เขาจะต้องสู้! (We are alive! อ้าว ไม่ใช่เหรอ?55555) สู้เพื่อความรักตอนนี้ นี่รักแรกของเขา และหวังจะเป็นรักสุดท้ายด้วยเช่นกัน

"แต่ผมไม่รู้ทำไม...ไม่อยากให้พ่อผมไล่คุณแบบนั้นเลย"

"...!..."

".////."

ขณะที่มาร์คัสนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมควานหาปากกาด้ามเดียวที่มีอยู่ในกระเป๋าขึ้นมาก็ต้องชะงัก เพราะประโยคที่คอนเนอร์พูดออกมามันชวนให้มาร์คัสตบะแตก

คอนเนอร์ไม่หันกลับมามองหน้ามาร์คัส แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็รู้ดีว่าคนข้างๆเขาเนี่ยหน้าแดงขนาดไหน อีกฝ่ายแก้เขินโดยการโยนเหรียญอย่างช่ำชอง จนมาร์คัสอยากแกล้งขึ้นจึงขยับเข้าไปใกล้ๆ

"โยนเหรียญ เก่งดีนี่..."

"อ๊ะ...มาร์คัส คุณทำอะไร-"

"ถ้าหันมาเราได้จูบกันกลางห้องแน่"

ใช่ เพราะมาร์คัสยื่นหน้าเข้าไปกระซิบๆใกล้ๆหูข้างขวาของคอนเนอร์ เจ้าตัวตั้งใจว่าจะหันแต่มีคำเตือนที่เจตนาร้ายอย่างนี้ทำเอาเจ้าตัวนิ่งเป็นหินไปเลย

"ระ เราพึ่งเจอกันเมื่อวานนี้นะครับ...อย่าทำอะไรแบบนี้เลยนะ"

//โอ้พระเจ้า ผมกำลังจะตาย ดาเมจเขารุนแรงมาก ผมขอฮิลหน่อยได้ไหม//

"เห็นว่าเป็นคอนเนอร์นะ ไม่งั้นคงลากไปจูบแล้วเนี่ย"

//กูรุกมากไปไหม//

คอนเนอร์ไม่พูดอะไร เพียงแค่พลิกเหรียญในมือไปมาแก้เขิน ก่อนครูจะเข้ามา สามหน่อก็ลากมาร์คัสไปคุยนอกห้อง

"มึงรุกมากไปมาร์คัส น้องกลัว"

"กลัวหรือเขินมึงดูดีๆ นอร์ท"

"มึง น้องเขาพึ่งเจอมึงครั้งแรกเมื่อวาน ใจคอหรือก็ไม่ได้รู้จักกันดี ถ้าน้องไปบอกพ่อขึ้นมา ดีไม่ดี พวกกูซวยด้วยสิ ไอ้เหี้ย"

"มึงควรยอมแพ้ตั้งแต่พ่อน้องแล้วมาร์คัส555"

"ช่วยกูได้ดีมาก ทำไมพวกมึงเรียกเขาน้องวะ?"

"ก็เพราะว่าน่ารักไง"

ทั้งสามตอบพร้อมกัน ก่อนจะหันไปมองคอนเนอร์ที่ยังคงนั่งชายตามองที่มาร์คัส ไม่นานเสียงรองเท้าส้นสูงที่กระทบพื้นก็ใกล้เข้ามาบ่งบอกว่าครูผู้สอนนั้นเหมือนจะมาแล้ว ทั้งสี่คนเลยวิ่งกันเข้าไปในห้อง 

มาร์คัสเองก็วิ่งตามแต่ว่า...สะดุดเชือกรองเท้าตัวเอง

โครม!

"เชี่ย คัส มึงไหว-"

"ไม่ กูไม่ไหว"

มาร์คัสล้มลงทับคอนเนอร์ที่นั่งอยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจ จนทั้งสองร่วงลงพื้น มาร์คัสล้มลงทับคอนเนอร์ในแบบละครไทย คอนเนอร์ยังตกใจอยู่ ทิ้งให้มาร์คัสตะลึงพรึงเพริดอยู่นั้น ตาจ้องตา ลมหายใจที่ใกล้กันจนสัมผัสได้

"ขอโทษครับ มาร์คัส..."

"เชี่ย..."

"มะ มาร์คัส คุณ เลือดกำเดาไหล"

เมื่อควบคุมสติไม่ได้ สิ่งที่ตามมาคือโรคเส้นเลือดฝอยในจมูกที่แตกออกเพราะร้อนเกินไป ยังไงนี่ก็ครั้งแรกที่เขาชอบใครสักคน แค่นั่งข้างกันเขายังคิดมาขนาดนั้น แต่นี่ ถ้าไม่ติดว่าอยู่กลางห้องล่ะก็

เขาคงจูบกับคอนเนอร์ไปแล้ว

"คอนเนอร์ หามไอ้คัสไปห้องพยายาบาลหน่อยได้ไหม?"

"ครับ"

คอนเนอร์รีบหิ้วปีกมาร์คัสไปที่ห้องพยายาบาลทันที

นอร์ทวิ่งมาพร้อมกระดาษทิชชู่ แล้วยื่นให้มาร์คัส จริงๆแค่เลือดออก แค่ห้านาทีก็หาย แต่นอร์ทเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่สร้างคู่จิ้นใหม่ของโรงเรียน

"ไก่ย่างครึ่งตัว ข้าวเหนียวยี่สิบ"

"?"

นอร์ทตะโกนตามหลัง มาร์คัสทำมือโอเค จากนั้นก็ก็ถูกคอนเนอร์พาไปห้องพยาบาลของโรงเรียน มาร์คัสนั่งลงบนเตียง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เพราะอ.ไปสอนอยู่ คอนเนอร์มองหาตู้เย็นก่อนจะหยิบน้ำแข็งห่อผ้า แล้วมาประคบบนดั้งของมาร์คัส

"ก้มหัวลงครับ อย่าเงย"

กระดาษทิชชู่หนึ่งอันน้อยที่ได้มาจากนอร์ทนั้นดูจะชุ่มไปด้วยเลือดหมดแล้ว คอนเนอร์จึงหาผ้ามาอีกผืนเพื่อซับเลือด

"ทำบ่อยเหรอ?"

"อุ๊บ...เสียงคุณตลกจัง ครับ พ่อผมเป็นตำรวจบางทีก็เลือดอาบกลับบ้านมาแบบนี้แหละ ผมเลยต้องทำแผลให้"

เสียงของมาร์คัสมันตลกจริงๆอย่างที่คอนเนอร์ว่าเพราะถูกกดจมูกอยู่ มือของคอนเนอร์ยังกดหัวของมาร์คัสให้ก้มลงเพราะเขาพยายามจะเงยหน้ามองคอนเนอร์ตลอด

"อยากเป็นแฟนกับฉันไหม ไม่เอาคำตอบตอนนี้นะ แต่ถามดู"

"ทำไม...ถึงชอบผมล่ะครับ...ผมมีดีตรงไหน ใครๆก็ชอบเข้ามาจีบ ผู้หญิงผู้ชาย...คุณเจอผมแค่-"

"ฉันไม่สน ว่าจะเจอนายนายแค่ไหนไหน เมื่อไหร่ ชอบก็คือชอบ ห้ามไม่ได้หรอก"

มาร์คัสตอบออกไปก่อนจะฝืนมือคอนเนอร์แล้วเงยหน้าขึ้น เห็นคนข้างหน้า ใบหน้าแดงกล่ำ ยกมือข้าหนึ่งปิดปากตน พยายามจะเบี่ยงหน้าหนี แต่มาร์คัสที่จ้องเขม็งก็ทำให้คอนเนอร์ต้องหันมาสบตาด้วย

"บอกว่าชอบ ทั้งๆที่จำผมไม่ได้เนี่ยนะ ผมควรเชื่อเหรอครับ?"

"จำ? ฉันเคยเจอนายด้วยเหรอ?"

"ไม่บอก งั้น นี่คือข้อเสนอ หากคุณกลับมาจำได้ เรื่องของเรา ถึงตอนนั้น คุณค่อยมาขอผมเป็นแฟนใหม่ เดี๋ยวผมจะพิจารณาดูอีกทีนึง"

"...ก็ได้ ฉันรับคำ แต่ว่านะ จะทำสัญญาทั้งๆที่ไม่มีของค้ำประกันน่ะมันไม่ได้หรอก...แค่จูบ ขอแค่จูบ แล้วหลังจากนี้ฉันจะไม่ทำอะไรนายนอกจากจับมือกับกอด"

"เจ้าเล่ห์จังครับ...จุ๊บ...พอแล้วนะ"

//นายกำลังฆ่าฉันคอนเนอร์ สงวนตัวหน่อยสิ! นึกว่าจะเล่นตัวมากกว่านี้เสียอีก นี่เรียกว่ามีใจไหม เรียกว่ามีใจให้รึเปล่าเนี่ย!//

มาร์คัสกรีดร้องในใจก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนตักคอนเนอร์พลางคิดถึงเรื่องจูบเมื่อครู่ ริมฝีปากนุ่มเล็กนั่นมันช่างน่ากัด น่าดูดดึงให้มากกว่านี้ เขาถูกคอนเนอร์บ่นน้อยๆเรื่องเลือดที่เลอะเสื้อเขาตอนล้มทับกัน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรร้ายแรงมากนัก

"รอก่อนนะ...รอฉันก่อนนะ คอนเนอร์"

"ครับ รออยู่ครับ มาร์คัส"

__________________________________________________

แต่งตอนต่อไปเป็นฉากแต่งงานเลยได้ป่ะ555555

หวานขนาดนี้ เด็กม.ห้าแน่เหรอ หวานเชียว แต่งเองอิจเอง เมื่อไหร่จะมีคนมาจีบบ้าง5555

ตอนหน้า 

[My memories]

I hope we will are lover.