Warning : Boy love = Yaoi = LGTB (ไม่ชอบ = ปิด)

Rate : PG13 - R18

Pairing : Marcus x Connor

ไทย : นี่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการทำให้เสื่อมเสียแก่นักแสดงแม้แต่อย่างใด

Eng : This is just my imogination. I don't want defame of actors.

Dutch : Het is gewoon mijn verbeelding. Ik wil het niet aan acteuren belasteren.

#อย่ามาด่ากันนะกุเขียนสามภาษาดักเลยนะจะมาหาว่าไม่บอกไม่ได้นะ

.

.

.

"นั่งๆได้แล้วนักเรียน"

"นั่งอยู่ครู นั่งในจิตอ่ะ55555"

"อยากติด 0 ตั้งแต่เปิดเทอมเหรอจอร์ช?"

จอร์ชรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที มาร์นั่งเหม่อ ก็สะดุดตาเข้ากับชายคนหนึ่งที่แอบชะโงกหน้ามองเข้ามาในห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ นิ้วเรียวของเขาจับที่บานประตูนั้น มาร์คัสมองชายหนุ่มคนนั้นไม่วางตาและดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าเขามองอยู่

"น่ารักดีแฮะ"

/ไม่ กูชอบผู้หญิงนี่หว่า ไปบอกผู้ชายน่ารัก โอ้ กูคงวาดรูปมากไป

"วันนี้เรามีนักเรียนใหม่ เข้ามาสิ"

"...คะ คอนเนอร์ คอนเนอร์ แอนเดอร์สัน ครับ ฝากตัวด้วยครับ"

"ฝากหัวใจไว้ให้เราด้วยได้ไหมครับ555"

เสียงจอร์ชที่ดังมาจากด้ายหลังทำให้คอนเนอร์ตกใจนิดหน่อย ส่วนมาร์คัสที่หันไปมองจอร์ชด้วยสายตาอาฆาต จนซิมอนต้องเรียกให้จอร์ชเงียบก่อนที่มาร์คัสจะมาเอาเลือดหัวของจอร์ชออก

"นั่งข้างมาร์คัสนะ เดี๋ยวเขาจะสอนเธอเอง"

"ครับ"

คอนเนอร์ เดินมาเงียบๆ ก่อนจะนั่งลง หยิบสมุดขึ้นมาแล้วเริ่มฟังครูที่เริ่มสอน ส่วนมาร์คัสก็เริ่มจ้องมองคอนเนอร์ไม่วางตา รู้ร่างหน้าตาที่ดูเงียบขรึม แต่มีความน่ารักซ่อนอยู่ ทำให้มาร์คัสอดไม่ได้ที่จะมองต่อไป...

จนพักเที่ยง เพราะไม่ต้องย้ายห้อง มาร์คัสเลยสามารถนั่งมองคอนเนอร์ได้เต็มที่โดนที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่จดอยู่ ส่วนกระดาษของมาร์คัสน่ะเหรอ? ว่างเปล่า ปากกายังอยู่ที่เดิมตั้งแต่แปดโมงครึ่งยันเที่ยง

"มาร์คัส...ใช่ไหมครับ?"

"อ่า อืม ใช่ ทำไม?"

"มีอะไรกับผมรึเปล่าถึงจ้องแบบนั้น เอ่อ หากคุณไม่ต้องการให้ผมนั่งตรงนี้ผมไปนั่งที่อื่นก็ได้นะ"

"ไม่ต้องนั่งนี่แหละ ฉันยินดีที่นายจะนั่งตรงนี้"

"เหรอครับ ขอบคุณนะครับ มาร์คัส..."

/โอ้ย ดาเมจ ทำดาเมจกูรัวๆ อย่ายิ้ม คอนเนอร์ อย่ายิ้ม กูกำลังจะตายเพราะรอยยิ้มมึงเนี่ยยยยย/

"ไป...กินข้าวไหม?"

"อ้อ ผมทำข้าวกลางวันมาน่ะครับ"

"ก็ไปนั่งกินด้วยกันไง"

"ได้เหรอครับ?"

มาร์คัสพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น เรียกสามหน่อไปกินข้าว รวมถึงคอนเนอร์ด้วย คอนเนอร์เดินตามต้อยๆ เป็นลูกเป็ดน้อย สามหน่อเกิดอาการสงสัยนิดหน่อย เพราะมาร์คัสไม่ใช่พวกชวนใครไปกินข้าวง่ายๆแบบนี้ แต่นอร์ทดูจะปลาบปลื้มกับโมเม้นท์มาร์คอนมากๆ

"นายเรียนโรงเรียนไหนมาก่อนอ่ะ?"

"Cyber life น่ะ"

"โรงเรียนแพงอ่ะ แพงมากกกกกกก"

"ให้ตายเถอะ ดูแพงตั้งแต่เยลใส่ผมยันรองเท้า5555"

"นายมีแฟนยัง"

มาคัสเอ่ยถามทั้งๆที่กำลังกินข้าว คอนเนอร์หันหน้ามามองมาร์คัสอย่างงงๆก่อนจะตอบกลับไปว่า ไม่มีครับ แล้วยิ้มให้ ทำเอาสามหน่อห่อใจรีบเรียกมาร์คัสให้ดึงสติกลับมา

/หลงเข้าให้แล้ว.../

ความน่ารักของคอนเนอร์ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าเวลาเรียกที่จะเรียกว่า 

"มาร์คัสครับ"

หรือความน่ารักที่ยิ้มให้เสมอๆ

"มีอะไรเหรอครับมาร์คัส?"

วันนี้ทั้งวันมาร์คัสแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากนั่งฟังเสียงคอนเนอร์และมองหน้าคอนเนอร์ เสียงแหบน้อยๆนั่นดึงดูดไม่น้อยเลย

"มาร์คัสครับ ผมกลับก่อนนะ"

"นายกลับไง?"

"พ่อมารับน่ะครับ บ้านมาร์คัสอยู่ไหนเหรอ ให้พ่อผมไปส่งไหม?"

"ไม่ล่ะ เดี๋ยวไปส่งที่พ่อละกัน ปกติฉันกลับกับพวกนอร์ทน่ะ"

มาร์คัสเดินตามคอนเนอร์ที่ดูจะวุ่นกับการหาอะไรสักอย่างในกระเป๋า จนไม่ดูทาง

"คอนเนอร์!"

"..!.."

มีรถคันหนึ่งขับมาอย่างรวดเร็ว หากมาร์คัสไม่ได้กระชากคอนเนอร์เข้ามา คอนเนอร์คงติดหน้ารถคันนั้นไปแล้ว

"เป็นไรไหมคอนเนอร์? ไม่เป็นอะไรนะ..."

"กลัวนิดหน่อยครับ"

"ไม่เป็นไรแล้วนะ...อยู่กับฉันแล้ว เดี๋ยวจะปกป้องให้เอง ไม่ต้องห่วง ไม่ได้เจ็บตรงไหนนะ"

มาร์คัสดึงคอนเนอร์ที่ช๊อคอยู่เข้ามากอดปลอบ ดีที่ว่าตรงนี้ค่อนข้างปลอดคน มาร์คัสเลยกล้านิดหน่อย เมื่อมาร์คัสถาม คอนเนอร์ที่ถูกกอดอยู่ก็เอาหน้าซุก มาร์คัส พลางส่ายหัวน้อยๆ

/หอมกลิ่นโคลโลนจ์...กลิ่นเหงื่อด้วย...ทำไมเราต้องใจเต้น คอนเนอร์ ตั้งสติ!/

"แน่นะ ไม่เป็นไรแน่นะ"

"ครับ ไม่เป็นไรแล้วครับมาร์คัส ขอบคุณครับ"

ปิ๊นนนนนนนนนน

เสียงรถคันเก่าเข้ามาจอดข้างๆก่อนจะบีบแตรใส่มาร์คัสที่กอดคอนเนอร์อยู่ มาร์คัสเงยหน้ามองตาขวาง ก่อนจะเห็นชายหนวดเฟิ้มคยหนึ่งจ่อปืนมาที่เขา มาร์คัสกระชากคอนเนอร์หลบเข้าไปในกำแพง คอนเนอร์เงยหน้ามองเห็นรถก็รีบเงยหน้าบอกมาร์คัส

"นั่นพ่อผม"

/โอ้ กูเห็นนรกมาแต่ไกล/

__________________________________________________

 พ่อโหดและโฉดมาก55555 สู้ๆนะมาร์คัสคนดี

คอนเนอร์ หุ่นน่ารัก 2018 5555

ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะจ๊ะ 

บัยยยย