เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Detroit: Become Human : [AU High school] (MarNor) Connor is so cute and he is mine.มิ้นท์เอง ที่พูดอิงไม่ได้ พูดดัทช์ไม่คล่องอ่ะ
Chap 1 : He is so cute.
  • Warning : Boy love = Yaoi = LGTB (ไม่ชอบ = ปิด)
    Rate : PG13 - R18
    Pairing : Marcus x Connor
    ไทย : นี่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการทำให้เสื่อมเสียแก่นักแสดงแม้แต่อย่างใด
    Eng : This is just my imogination. I don't want defame of actors.
    Dutch : Het is gewoon mijn verbeelding. Ik wil het niet aan acteuren belasteren.

    #อย่ามาด่ากันนะกุเขียนสามภาษาดักเลยนะจะมาหาว่าไม่บอกไม่ได้นะ
    .
    .
    .
    เช้าอันสดใส~ มากๆ สำหรับเหล่าผองเพื่อนตัวป่วน อย่างซิมอน จอร์ช และ นอร์ท ในขณะที่มาร์คัสทำหน้าเครียดนั่งอยู่ที่โรงอาหาร ถอนหายไปพลาง ตักข้าวกินไปพลาง มองหมาไปพลาง...

    "เฮ้อ..."

    "เป็นห่าไรของมึงเนี่ย ถอนหายใจแต่เช้าเลยมึง"

    "ตกอยู่ห้วงความรัก~"

    "จริงป่ะเนี่ยยยยยยย"

    นอร์ทพูดเรื่องความรักขึ้นมา ซิมอน และจอร์ชก็เริ่มแซวกันยกใหญ่ หากเป็นปกติแล้ว มาร์คัสคงโมโหมาก แต่ว่า... มาร์คัสทำแค่ปิดปากตัวเอง อาการเขินของผู้หญิงแบบไม่อยากให้รู้อย่างการที่ ปิดปากยิ้ม มันหาได้ยากจากผู้ชายอย่างมาร์คัส

    "โอ้ พระเจ้า! มาร์คัส นี่มึงชอบใครเนี่ย"

    "ให้กุเดามะๆ"

    "ไหนเดามาสิ แม่นอร์ทจอมจิ้น"

    "คอนเนอร์ แอนเดอร์สัน เด็กใหม่เอี่ยมอ่องห้องเราแน่นอน!"

    "สัส..."

    มาร์คัสสบถมาคำหนึ่ง ซึ่งพวกนอร์ทรู้กันดีว่าสบถแบบนี้แปลว่า "ใช่"

    หากย้อนกลับไปเมื่อสองสามวันก่อน วันจันทร์ที่น่าเบื่อสำหรับเด็กม.ปลายอย่างการเปิดเทอมวันแรกมันช่างเป็นอะไรที่น่าทรมานสิ้นดี

    "นั่งๆได้แล้วนักเรียน"

    "นั่งอยู่ครู นั่งในจิตอ่ะ55555"

    "อยากติด 0 ตั้งแต่เปิดเทอมเหรอจอร์ช?"

    จอร์ชรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที มาร์นั่งเหม่อ ก็สะดุดตาเข้ากับชายคนหนึ่งที่แอบชะโงกหน้ามองเข้ามาในห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ นิ้วเรียวของเขาจับที่บานประตูนั้น มาร์คัสมองชายหนุ่มคนนั้นไม่วางตาและดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ว่าเขามองอยู่

    "น่ารักดีแฮะ"

    /ไม่ กูชอบผู้หญิงนี่หว่า ไปบอกผู้ชายน่ารัก โอ้ กูคงวาดรูปมากไป

    "วันนี้เรามีนักเรียนใหม่ เข้ามาสิ"

    "...คะ คอนเนอร์ คอนเนอร์ แอนเดอร์สัน ครับ ฝากตัวด้วยครับ"

    "ฝากหัวใจไว้ให้เราด้วยได้ไหมครับ555"

    เสียงจอร์ชที่ดังมาจากด้ายหลังทำให้คอนเนอร์ตกใจนิดหน่อย ส่วนมาร์คัสที่หันไปมองจอร์ชด้วยสายตาอาฆาต จนซิมอนต้องเรียกให้จอร์ชเงียบก่อนที่มาร์คัสจะมาเอาเลือดหัวของจอร์ชออก

    "นั่งข้างมาร์คัสนะ เดี๋ยวเขาจะสอนเธอเอง"

    "ครับ"

    คอนเนอร์ เดินมาเงียบๆ ก่อนจะนั่งลง หยิบสมุดขึ้นมาแล้วเริ่มฟังครูที่เริ่มสอน ส่วนมาร์คัสก็เริ่มจ้องมองคอนเนอร์ไม่วางตา รู้ร่างหน้าตาที่ดูเงียบขรึม แต่มีความน่ารักซ่อนอยู่ ทำให้มาร์คัสอดไม่ได้ที่จะมองต่อไป...

    จนพักเที่ยง เพราะไม่ต้องย้ายห้อง มาร์คัสเลยสามารถนั่งมองคอนเนอร์ได้เต็มที่โดนที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่อง เพราะมัวแต่จดอยู่ ส่วนกระดาษของมาร์คัสน่ะเหรอ? ว่างเปล่า ปากกายังอยู่ที่เดิมตั้งแต่แปดโมงครึ่งยันเที่ยง

    "มาร์คัส...ใช่ไหมครับ?"

    "อ่า อืม ใช่ ทำไม?"

    "มีอะไรกับผมรึเปล่าถึงจ้องแบบนั้น เอ่อ หากคุณไม่ต้องการให้ผมนั่งตรงนี้ผมไปนั่งที่อื่นก็ได้นะ"

    "ไม่ต้องนั่งนี่แหละ ฉันยินดีที่นายจะนั่งตรงนี้"

    "เหรอครับ ขอบคุณนะครับ มาร์คัส..."

    /โอ้ย ดาเมจ ทำดาเมจกูรัวๆ อย่ายิ้ม คอนเนอร์ อย่ายิ้ม กูกำลังจะตายเพราะรอยยิ้มมึงเนี่ยยยยย/

    "ไป...กินข้าวไหม?"

    "อ้อ ผมทำข้าวกลางวันมาน่ะครับ"

    "ก็ไปนั่งกินด้วยกันไง"

    "ได้เหรอครับ?"

    มาร์คัสพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น เรียกสามหน่อไปกินข้าว รวมถึงคอนเนอร์ด้วย คอนเนอร์เดินตามต้อยๆ เป็นลูกเป็ดน้อย สามหน่อเกิดอาการสงสัยนิดหน่อย เพราะมาร์คัสไม่ใช่พวกชวนใครไปกินข้าวง่ายๆแบบนี้ แต่นอร์ทดูจะปลาบปลื้มกับโมเม้นท์มาร์คอนมากๆ

    "นายเรียนโรงเรียนไหนมาก่อนอ่ะ?"

    "Cyber life น่ะ"

    "โรงเรียนแพงอ่ะ แพงมากกกกกกก"

    "ให้ตายเถอะ ดูแพงตั้งแต่เยลใส่ผมยันรองเท้า5555"

    "นายมีแฟนยัง"

    มาคัสเอ่ยถามทั้งๆที่กำลังกินข้าว คอนเนอร์หันหน้ามามองมาร์คัสอย่างงงๆก่อนจะตอบกลับไปว่า ไม่มีครับ แล้วยิ้มให้ ทำเอาสามหน่อห่อใจรีบเรียกมาร์คัสให้ดึงสติกลับมา

    /หลงเข้าให้แล้ว.../

    ความน่ารักของคอนเนอร์ยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าเวลาเรียกที่จะเรียกว่า 

    "มาร์คัสครับ"

    หรือความน่ารักที่ยิ้มให้เสมอๆ

    "มีอะไรเหรอครับมาร์คัส?"

    วันนี้ทั้งวันมาร์คัสแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากนั่งฟังเสียงคอนเนอร์และมองหน้าคอนเนอร์ เสียงแหบน้อยๆนั่นดึงดูดไม่น้อยเลย

    "มาร์คัสครับ ผมกลับก่อนนะ"

    "นายกลับไง?"

    "พ่อมารับน่ะครับ บ้านมาร์คัสอยู่ไหนเหรอ ให้พ่อผมไปส่งไหม?"

    "ไม่ล่ะ เดี๋ยวไปส่งที่พ่อละกัน ปกติฉันกลับกับพวกนอร์ทน่ะ"

    มาร์คัสเดินตามคอนเนอร์ที่ดูจะวุ่นกับการหาอะไรสักอย่างในกระเป๋า จนไม่ดูทาง

    "คอนเนอร์!"

    "..!.."

    มีรถคันหนึ่งขับมาอย่างรวดเร็ว หากมาร์คัสไม่ได้กระชากคอนเนอร์เข้ามา คอนเนอร์คงติดหน้ารถคันนั้นไปแล้ว

    "เป็นไรไหมคอนเนอร์? ไม่เป็นอะไรนะ..."

    "กลัวนิดหน่อยครับ"

    "ไม่เป็นไรแล้วนะ...อยู่กับฉันแล้ว เดี๋ยวจะปกป้องให้เอง ไม่ต้องห่วง ไม่ได้เจ็บตรงไหนนะ"

    มาร์คัสดึงคอนเนอร์ที่ช๊อคอยู่เข้ามากอดปลอบ ดีที่ว่าตรงนี้ค่อนข้างปลอดคน มาร์คัสเลยกล้านิดหน่อย เมื่อมาร์คัสถาม คอนเนอร์ที่ถูกกอดอยู่ก็เอาหน้าซุก มาร์คัส พลางส่ายหัวน้อยๆ

    /หอมกลิ่นโคลโลนจ์...กลิ่นเหงื่อด้วย...ทำไมเราต้องใจเต้น คอนเนอร์ ตั้งสติ!/

    "แน่นะ ไม่เป็นไรแน่นะ"

    "ครับ ไม่เป็นไรแล้วครับมาร์คัส ขอบคุณครับ"

    ปิ๊นนนนนนนนนน

    เสียงรถคันเก่าเข้ามาจอดข้างๆก่อนจะบีบแตรใส่มาร์คัสที่กอดคอนเนอร์อยู่ มาร์คัสเงยหน้ามองตาขวาง ก่อนจะเห็นชายหนวดเฟิ้มคยหนึ่งจ่อปืนมาที่เขา มาร์คัสกระชากคอนเนอร์หลบเข้าไปในกำแพง คอนเนอร์เงยหน้ามองเห็นรถก็รีบเงยหน้าบอกมาร์คัส

    "นั่นพ่อผม"

    /โอ้ กูเห็นนรกมาแต่ไกล/
    __________________________________________________




     พ่อโหดและโฉดมาก55555 สู้ๆนะมาร์คัสคนดี
    คอนเนอร์ หุ่นน่ารัก 2018 5555



    ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะจ๊ะ 
    บัยยยย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Noei Mukdapan (@fb3575212081052)
สู้ๆนะมาคัส ขอให้ประสบผลสำเร็จว่าที่สามีนะ 555