Rate : PG13 - R18

Pairing : Marcus x Connor

ไทย : นี่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการทำให้เสื่อมเสียแก่นักแสดงแม้แต่อย่างใด

Eng : This is just my imogination. I don't want defame of actors.

Dutch : Het is gewoon mijn verbeeldingen. Ik wil het niet aan acteuren belasteren.

#อย่ามาด่ากันนะเขียนสามภาษาดักเลยนะจะมาหาว่าไม่บอกไม่ได้นะ

.

.

.

"สรุปพวกมึงเป็นแฟนกันเล้ว?"

"ยัง แค่คนคุย"

"โห้ยอีคัส นี่แค่คนคุยมึงยังปริ่มขนาดนี้ ถ้าเขาให้มึงเป็นแฟน มึงไม่ไหลตายไปเลยเหรอวะ?"

สามหน่อห่อใจยังคงนั่งคุยกับมาร์คัสอย่างถึงพริกถึงขิง นอร์ทพูดออกมาประมาณว่าสาวๆทั้งโรงเรียนคงตัวแตกตายหากรู้ว่ามาร์คัสชอบผู้ชาย แถมยังเป็นคอนเนอร์ที่สาวๆหลายคนจ้องจะคาบไปแดรก แต่ถึงอย่างนั้นมาร์คัสก็ยังไม่สนใจมัวแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว

"แล้วเมื่อจะเป็นแฟนกัน?"

"คอนเนอร์บอกว่ารอจนความทรงจำกูกลับมา"

"???"

สามหน่อหันหน้าหากันก่อนจะหันไปถามมาร์คัสว่าเรื่องอะไร มาร์คัสเล่าให้ฟังจนหมด ทั้งสามก็นั่งคิดสักพักจน...

"อ้อ ตอนม.1ป่ะ?"

"ที่มันโดนโจรจับหัวมันฟาดกำแพงป่ะ?"

"ก่อนหน้านั้นโดนแทงด้วยนี่"

"?"

ตอนนี้มาร์คัสกลับเป็นฝ่ายงงเสียเอง จนซิมอนต้องเล่าให้ฟัง แต่ก็ไม่ได้รายละเอียดมากนัก เลยไปขอแฟ้มครูคนหนึ่งที่สนิทกันกับซิมอน ครูคนนั้นเก็บคดีนี้ไว้ แน่นอน คาบแรกทั้งสี่ก็โดดเรียน โดยมีคุณครูเป็นคนเขียนใบลาให้ด้วยความเอ็นดูซิมอน

"ความขี้ประจบครูของท่านสัมฤทธิ์ผลแล้ว ท่านซิมอน"

"ได้รับแฟ้มประวัตินักเรียน + แฟ้มคดี 1EA"

"ไอ้พวกติดเกม จูนิเบียวเหรอมึง แล้วดีไหมความประจบครูของกุอ่ะ"

"ดีครับดี"

ทั้งสามตบมุขกันไปมา ทิ้งให้มาร์คัสเปิดแฟ้มคดีอยู่คนเดียวไม่สนใจใคร เขารีบอ่านอย่างตั้งให้ สามหน่อเลยชะโงกหน้ามาดูเผื่อหวังว่าจะช่วย (เสือก) ได้บ้าง

"เจ้าของคดี... ผู้หมวดแฮงค์ แอนเดอร์สัน..."

"เป็นญาติกับน้องคอนเหรอ?"

"เป็นพ่อคอนเนอร์"

"มึงสามบานต่อหน้าrA9 ของพวกกูเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามึงไม่ได้โกหก ตาลุงหนวดเฟิ้มเพิ่มเหล้าคนนั้นน่ะนะ?!"

มาร์คัสพยักหน้า ก่อนจะก้มดูแฟ้มต่อไป ด้านในบอกว่า 

{เด็กชาย มาร์คัส แมนเฟรด ได้กลับบ้านพร้อมกับ เด็กชาย คอนเนอร์ แอนเดอร์สัน จากโรงเรียน Cyber life ไปทางบ้านผู้หมวดแอนเดอร์สัน ระหว่างทางมีเกิดเหตุที่ เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังทำการจับกุมผู้ร้ายคดีลักทรัพย์ ผู้ร้ายกำลังหนีการจับกุมมาเจอเด็กทั้งสองจึงจับเด็กชายคอนเนอร์เป็นตัวประกัน เด็กชายมาร์คัสจึงเข้าไปช่วยเหลือ ก่อนจะถูกผู้ร้ายจะแทงเข้าที่ท้องด้านขวาหนึ่งแผล และจับกระแทกกำแพงหนึ่งครั้ง จากนั้นก็หมดสติไป ผู้หมวดแอนเดอร์สันที่ประจำการอยู่แถวนั้นจึงเข้ามาช่วย จากนั้นผู้หมวดแอนเดอร์สันได้ทำการวิสามัญฆาตกรรมตรงคนร้าย ณ ที่เกิดเหตุ}

"หลังจากนั้น เด็กชายมาร์คัส แมนเฟรดส่งโรงพยาบาล สมองถูกกระทบกระเทือนทำให้ความทรงจำหายไปส่วนหนึ่ง..."

"แล้วทำไมต้องเป็นส่วนที่มีคอนเนอร์วะ?"

"มึงใจเย็นๆนะคัส มึงตั้งสติก่อน นี่ก็ใกล้จะเริ่มคาบต่อไปแล้วนะ มึงต้องตั้งสติเอาไปเรียนต่อนะเว้ย"

จอร์ชเดินเข้ามาตบไหล่ปลอบมาร์คัสที่เริ่มเอามือกุมขมับ หากทำแบบนี้เพื่อนๆในแก็งต่างก็รู้ดีว่าเป็นอาการปวดหัวของมาร์คัส ที่คาดว่าอาจจะมาจากคดีนี้ เพราะเวลามาร์คัสปวดหัว เขาจะเจ็บหัวมากและอาจจะถึงขั้นสลบไปเลยก็ได้ 

"กูรู้ว่ามึงหลงเขามาก แต่มึงควรเหลือใจไว้บ้างนะเว้ยคัส ไม่งั้นมึงตายแน่"

นอร์ทกล่าวก่อนจะเข้ามาปลอบอีกคน ซิม่อนส่ายหัวน้อยๆ ก่อนจะดึงเอกสารออกจากมือของมาร์คัส เจ้าตัวเหมือนพยายามที่จะฟื้นความทรงจำที่มันไม่น่าจะฟื้นขึ้นมาได้ ให้ฟื้นขึ้นมาในอาทิตย์เดียว วันเดียวคงไม่ได้

"ช่างมันเถอะ เดี๋ยวกูจะไปหาหมอ เผื่อหมอจะช่วยอะไรได้บ้าง"

"แต่มึงจะไปหาหมอ..."

"ทั้งๆที่มึงกลัวหมอไม่ได้!"

จุดอ่อนอันใหญ่หลวงของมาร์คัสคือความที่กลัวหมอขั้นสุด ขั้นที่ว่า โดนเหล็กทิ่มยังไม่ยอมไปหาหมอ ไม่ได้กลัวเข็ม แต่กลัวหมอ เพราะเหตุผลที่ว่า

[บอกเจ็บเท่ายุงกัด แต่จริงๆไม่ใช่ยุงตัวเล็ก แต่เป็นยุงเท่าในบาดาลของไมยราพ] (ยุงของเมืองบาดาลใหญ่เท่าแม่ไก่ค่ะ5555)

"จิตแพทย์สิ ไม่ใช่หมอแบบนั้น แต่เพื่อคอนเนอร์กูจะไป"

"คอนเนอร์ลูกแม่ โตขึ้นแล้วสินะ"

"แล้วใครเป็นผัวมึงอีซิม่อน อีจอร์ชงี้?"

"มึงมั้งอีนอร์ท"

แล้วทั้งสามหน่อห่อใจก็ตีกันอยู่สักพักจนมาร์คัสหัวเราะออกมาเบาๆ เสียงของหัวเราะที่ทุ้มต่ำของมาร์คัสทำให้ทั้งสามหันไปมองแล้วยิ้มน้อยๆให้

"วันนี้ไม่ชวนน้องคอนเน่ไปคาเฟ่วะ คาเฟ่ของคุณคาร่าน่ะ"

"น้องอาจจะชอบ"

"ห้ามเรียกคอนเน่"

"ทำไมวะ?"

"กูเรียกได้คนเดียว"

"โว้ย!!!"

และอีกอย่างนึงที่ยังไม่ได้ มาร์คัสเป็นคนหวงของมาก ถึงขั้นว่าสามารถถอดรองเท้าร.ด.เขวี้ยงใส่จอร์จที่แอบขโมยน่องไก่ได้เลยทีเดียว แล้วยิ่งกับคอนเนอร์ แม้จะแค่ชื่อ เขาก็ไม่อยากให้คนอื่นเรียกด้วยซ้ำ

//อยากแสดงความเป็นเจ้าของจัง//

ระหว่างครุ่นคิด ร่างสูงก็เดินมาเจอคอนเนอร์ที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ในที่อับมุมกำแพงโรงเรียน มาร์คัสจึงเดินเข้าไปทัก แต่เจ้าตัวกลับถูกชิงทักเสียก่อน

"หายไปไหนมาครับ?"

"เอ๊ะ...อ่า เปล่า เป็นห่วงเหรอ? แล้วทำไมยังไม่ขึ้นห้อง?"

"เปล่าครับ คาบหน้าครูไม่มาครับ นั่งสิครับ"

"ขอบคุณ"

มาร์คัสนั่งลง คอนเนอร์กำลังอ่านหนังสือการเตรียมสอบเป็นตำรวจอยู่ ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะพ่อของคอนเนอร์เองก็เป็นตำรวจ ไม่แปลกที่ลูกไม้จะหล่นไม่ไกลต้น

"อยากเป็นตำรวจเหรอ?"

บางครั้งคนเราก็แกล้งโง่ทำเป็นไม่รู้เพื่อหาเรื่องคุยกับคนที่ชอบ

"ครับ...อยากเก่งเหมือนพ่อ...แล้วคุณล่ะครับมาร์คัส จบไปอยากเป็นอะไร?"

"จิตกร ก็คล้ายๆนายแหละ เพราะพ่อฉันเป็นจิตกรน่ะ"

"เอ๊ะ? ใครครับ?"

"คาร์ล แมนเฟรด"

"โอ้ พระเจ้า ผมนึกไม่ถึงได้ยังไงว่าคถณนามสกุลเดียวกันกับคุณแมนเฟรด ผเป็นแฟนคลับเขา ผมอยากจะซื้อรูปของเขานะ แต่ผมไม่มีอเงินมากขนาดนั้น ให้ตายเถอะมาร์คัส ผมหยุดดีใจไม่ได้เลย เป็นอะไรไหม หากผมจะไปเจอเขา"

//อา...กลายเป็นหมาน้อยไปซะแล้ว ดูหางน้อยๆนั่นสิ//

(มาร์คัส...คอนเนอร์ไม่มีหาง แต่ถ้าอยากได้เดี๋ยวใส่ให้-)

ท่าทางดีใจของคอนเนอร์ที่เหมือนลูกหมาตัวน้อยนั่นทำเอามาร์คัสเองก็หยุดยิ้มไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะลืมไปแล้วว่าคนที่ทำให้คอนเนอร์เป็นแบบนี้ไม่ใช่มาร์คัสแต่เป็นพ่อของเขาต่างหาก

"มีข้อแลกเปลี่ยน...ขอฉันนอนตักนายทุกวัน แลกกับการที่นายจะไปหาพ่อฉันเมื่อไหร่ก็ได้โดยไม่ต้องนัดล่วงหน้า รู้ไหม กว่าจะได้คุยกับพ่อฉันนี้ต้องจองล่วงหน้านะบอกก่อน"

(คาร์ลเปิดมีตติ้งจับมือเหรอลูกมาร์คัส?)

"ตกลงครับ!"

//รีบเชียวนะ//

"งั้น พรุ่งนี้เป็นไง พ่อหยุดด้วยนะ เพราะงั้น พรุ่งนี้มาบ้านฉันสิอ้อ พรุ่งนี้วันศุกร์ จะมานอนบ้านฉันเลยก็ได้นะ"

"นี่ชวนสินะครับ..."

"หึ"

น่าจะเปลี่ยนจากชวนมาเป็นบังคับจะดีกว่าเพราะมาร์คัสกดเพิ่มกิจกรรมในปฏิทินทันที เป็นเชิงว่า ก้ามปฏิเสธเด็ดขาดอะไรทำนองนั้น หลังจากจดเสร็จ เจ้าตัวก็ล้มตัวนอนลงบนตักของคอนเนอร์ก่อนจะหลับไป

___________________________________________________

ฮิ้วววววว ดองนานชิหัยเลยตอนนี้ เอาดีๆ ทุกคนชอบแบบ มีคำหยาบหรือไม่มีคำหยาบ เราจะได้เอาไปปรับปรุงเสียหน่อย ใจจริงเราให้โรงเรียนในเรื่องเป็นโรงเรียนที่ไทย แต่ชื่อนี่แบบ คอนเนอร์งี้ มาร์คัสงี้5555555555 ไทยดกเลยคุณ

ตอนหน้า

[Meeting with my family]

We have a nice day tomorrow