DAY 5 : หนังสือพิมพ์

Paring : Ong Seongwu x Park Jihoon

ซองอู = องศา

จีฮุน = จอมทัพ

                “พี่องศามาแล้วยังไม่เตรียมกระดาษหนังสือพิมพ์เลยว่ะ”

                “เอาไปทำอะไรวะ?”

                “เอาไปห่อศพมึงไงไอ้แจ้”  องศาหนุ่มผมยาวพูดขึ้นมาด้วยความหัวเสีย ไหนบอกว่าให้เขามาช่วยลงสีคัทเอาท์สำหรับชมรมค่ายอาสาไงล่ะ แต่กลับไม่เตรียมอุปกรณ์อะไรให้เขาเลย สีก็ไม่เตรียมกระดาษหนังสือพิมพ์สำหรับรองกันเปื้อนยังไม่มีเลย

                “โหดร้ายยยยยย”

                “ไอ้จอมมึงไปหากระดาษหนังสือพิมพ์มาดิอยู่ว่างๆอ่ะ” จอมทัพที่นั่งเล่นเกมอยู่ถึงกับส่งสายตาไม่พอใจมาที่พี่แจ้ ทำไมจะต้องเป็นเขาด้วยที่จะต้องไป พี่แจ้ก็ว่างไม่ใช่หรือยังไงเป็นแบบนี้ทุกที ชอบใช้อำนาจความเป็นรุ่นพี่

                “ให้ผมไปเหรอ” จอมทัพชี้นิ้วมาที่ตัวเองและหันไปขอความคิดเห็นจากพี่องศา พี่องศาน่ะถึงจะน่ากลัวแต่ก็ใจดี อย่างน้อยพี่เขาก็น่าจะเห็นใจกันบ้างล่ะนะ

                “มึงไปแหละจอม” พีองศาพูดเสียงเรียบและเดินจากไป

                จอมทัพพ่นลมหายใจออกมา บางที เขาอาจจะหวังกับพี่องศามาจนเกินไป พี่องศาใจร้าย.

                จอมทัพไม่รู้ว่าจะไปหากระดาษหนังสือพิมพ์จากที่ไหน ที่จะมีเยอะและพอสำหรับการใช้งาน ไปแผงขายหนังสือเหรอ ก็ดูจะไกลจากมหาลัยฯ อยู่พอสมควร

                “ยังไม่ไปอีกหรือไง?” อยู่ๆพี่องศาก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของจอมทัพ มาทำไมวะ นี่เคืองอยู่นะ

                “ก็ไม่รู้จะหาหนังสือพิมพ์จากไหน”

                 “เวลาพูดก็มองหน้าหน่อยดิ มองอะไรอยู่วะ”

                “ไม่อยากเห็นหน้า”

                “ขำอะไรพี่?” กวนประสาทอีกแล้วอยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา เกลียดท่าทางแบบนี้ชะมัดเลย

                “งอนเหรอจอ—“

                “ทำไมผมต้องงอนพี่”  จอมทัพเดินหนี เพราะตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาคุยกับคนผมยาวตรงหน้า

                “เดี๋ยวดิจอม จะไปไหน”

                “ก็ไปหาหนังสือพิมพ์ไง” แต่อย่าหวังว่าเขาจะหันหลังกลับไปหาเลยนะ อย่าหวัง

                “ไปเอาหนังสือพิมพ์ที่ห้อง พี่เตรียมไว้แล้วไง จอมลืมหยิบมา” 

                “…”

                “เนี่ยละน้า...คนอะไรขี้งอนไม่เข้าเรื่อง ที่บอกให้จอมไปอ่ะ พี่ก็ยังไม่ทันได้บอกเลยว่าพี่จะไปด้วย”

                ให้ตาย

                ให้ตาย

                ให้ตาย

                งอนพี่องศาจนเสียหน้าจนได้นะจอมทัพ ถ้าจะไปด้วยแล้วทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า จะขี้เก๊กไปถึงไหนหะ ไอ้พี่บ้า!

                “พูดมากน่าพี่องศา”

                “ก็ใครจะปล่อยให้แฟนตัวเองไปไหนมาไหนคนเดียวล่ะจอมพี่ไม่ปล่อยให้จอมไปคนเดียวหรอก”

                “พูดแล้วนะ”

                “อื้อ”

      จอมไม่ใช่คนงี่เง่าอะไรแบบนั้นหรอก แต่อย่างน้อยก็ขอยืนยันให้ตัวเองแน่ใจหน่อย เพราะไอ้คำพูดแบบนั้นนะ ไม่ใช่ว่าจะได้ยินจากพี่องศาบ่อยๆเสียหน่อย คำบอกรักหรือคำหวาน อย่าหวังเลย พี่องศาไม่พูดออกมาแน่นอน 

      แต่เชื่อไหม แค่นี้ก็ทำให้หัวใจของจอมทัพเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยล่ะ

Words ; 557

#Novelber2017

#ffnvb