ความจริงเรื่องนี้โดนตกเพราะปก เป็นปกเล่ม 2 ที่เพิ่งเปิดพรี เลยไปค้นๆ ดูแล้วเจอทดลองอ่าน อ่านไปอ่านมาแล้วชอบก็เลยกดสั่งเล่มหนึ่งมาอ่านซะเลย

          สรุป...ดีม๊ากกกก อวยแบบไม่กลัวโดนตบ เพราะชอบแนวนี้สุดๆ 55555

          เป็นเรื่องราวของ จางถิง ตำรวจหนุ่มที่นอนหลับเป็นเจ้าชายนิทราไปสามปีหลังจากเกิดเรื่องราวบางอย่างขึ้นในอดีต ซึ่งทุกคนเข้าใจว่านายตำรวจหนุ่มจางถิงคนนี้ตายระหว่างการปฏิบัติหน้าที่ระหว่างเข้าปราบปรามแก๊งค้ายายักษ์ใหญ่ในเมืองกงโจว แต่ความจริงแล้วเขายังไม่ตาย

          ในการปฏิบัติหน้าที่ครั้งนั้นมีลูกทีมของจางถิงตายไปหลายสิบคน ตัวจางถิงเองก็ถูกแปะป้ายว่า "โดนระเบิดตายจนไม่เหลือซาก" แต่ความจริงแล้วมันมีเบื้องลึกเบื้องหลังกว่านั้น

          สามปีผ่านไป จางถิงฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาลและอยู่ในการดูแลของ หยางเม่ย เจ้าของร้านคาราโอเกะสาวสวยรวยมากคนหนึ่ง วันที่จางถิงออกจากโรงพยาบาลและเข้าพักที่ร้านคาราโอเกะของหยางเม่ย กลับมีคดี ศพแช่แข็ง เกิดขึ้นในครัวของร้านคาราโอเกะพอดี

          ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย ที่ตอนนั้นนายตำรวจหนุ่ม เหยียนเสีย รองสารวัตรแผนกสืบสวนอาชญากรรมของเมืองเจี้ยนหนิงกำลังพาลูกทีมมาร้องคาราโอเกะที่ร้านพอดี ทำให้เขาได้เจอกับจางถิงที่แนะนำตัวเองว่าชื่อ ลู่เฉิงเจียง เป็นคนรักของหยางเม่ยที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาล

          บางอย่างในตัวจางถิงสะกิดใจของเหยียนเสียมาก คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นเขาที่ไหนแต่กลับนึกไม่ออก พอปัดความคิดนั้นไปและเริ่มสืบสวนหาสาเหตุการตายของศพแช่แข็ง เขากลับพบว่าจางถิงจะต้องเข้าไปพัวพันกับคดีที่เขารับผิดชอบอยู่เสมอ

          ไปๆ มาๆ ก็กลายเป็นการสงสัย พอสงสัยก็เริ่มจับตามอง และทำให้เขาค่อยๆ ค้นพบว่าจางถิงคนนี้มีเบื้องหลังที่เป็นปริศนาเกินกว่าจะเข้าใจ

          เกริ่นมาถึงตรงนี้ต้องบอกว่าทั้งสองคนเป็นคาแรคเตอร์ที่ดีงามมากกกก โฮกกกก ปล่อยแสงรูปหัวใจ ปกติเราเป็นคนชอบนิยายแนวสืบสวนสอบสวนอยู่แล้ว พอมีเส้นเรื่องเป็นการไขคดีแถมยังเขียนออกมาได้ดีมากแบบนี้มันเลยอินสุดๆ

          ตัวจางถิงเป็นอดีตนายตำรวจที่ใครต่อใครเข้าใจว่าตายไปแล้ว และเขาต้องพยายามปกปิดตัวตนของตัวเองเพื่อไม่ให้ ฝ่ายนั้น ตามล่า

          จางถิงแม้จะเป็นตำรวจ แต่เพราะรักษาตัวมานานเกินไป ช่วงออกจากโรงพยาบาลใหม่ๆ เลยต้องนั่งวีลแชร์ ตัวบาง หน้าซีดเซียว ดูออดๆ แอดๆ แต่มีใบหน้ากริยาสุภาพเยือกเย็น

          ต่างกันกับสีสันของเรื่องอย่างเหยียนเสีย เขาเป็นนายตำรวจลูกเศรษฐีสุดห่าม ร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แต่งเนื้อแต่งตัวไม่เหมือนตำรวจ ชอบแหกปากด่าคน การใช้คำว่า "ห่าม" มา describe ผู้ชายคนนี้มันเลยไม่เกินจริงไปสักนิด

          แต่เหยียนเสียคนนี้คือสีสันของเรื่องจริงๆ คำพูดคำจามันน่าหมั่นไส้มาก นิสัยจะกวนๆ และชอบแกล้งอยู่บ้าง ถูกเรียกว่า "มะเร็งชายแท้" เพราะปากไม่ดีนิสัยก็ไม่ดี

          พอมาเข้ากับจางถิงมันเลยดูต่างกันสุดขั้ว จางถิงจะเงียบๆ เย็นชา ร่างกายก็ไม่แข็งแรง ต้องกินข้าวตรงเวลาเสมอ แต่เหยียนเสียจะเหมือนไฮเปอร์ แขวะเก่ง ตั่งต่าง

          เหยียนเสียเป็นคนฉลาด หลังจากสงสัยจางถิงแล้วก็มักจะลากเขาไปโน่นไปนี่ด้วย จากนั้นพฤติกรรมเล็กๆ น้อยๆ ของจางถิงเลยเริ่มสลักอยู่ในความคิดของเหยียนเสีย ช่วงหลังๆ ของเล่มหนึ่งเหยียนเสียเลยเริ่มเสียอาการบ้างแล้ว 5555

          ในเล่มแรกไม่มีฉากหวานอะไร มีแต่เหยียนเสียที่หน้าแดงหูแดงไปเองบ้าง คิดว่าในเล่มสองน่าจะมากขึ้น

          ในเล่มนี้จะเน้นไปที่ความสัมพันธ์ตัวละคร การสืบสวนคดีที่ยิ่งสืบก็ยิ่งกลายเป็นคดีใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ ส่วนตัวจางถิงเองก็ยังมีความลับบางอย่างเกาะแน่นอยู่กับตัวเหมือนกัน เป็นต้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาเมื่อสามปีก่อนกันแน่ และแท้จริงแล้วเขากับ ฝ่ายนั้น เกี่ยวข้องกันยังไงแน่

          คดีในเล่มจะเป็นคดีเกี่ยวกับยาเสพติด มีการพูดถึงสารต่างๆ อ่านไปก็เหมือนได้เปิดโลกอยู่บ้าง ที่สำคัญเรารู้สึกได้ว่าคนเขียนทำการบ้านมาดี รายละเอียดต่างๆ ก็ตามเก็บและใส่ใจในการเขียน อีกอย่างที่เราชอบคือบรรยายดี๊ดี ทำให้เราเห็นภาพของสิ่งที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อได้ชัดเจน

          แต่ขอติในส่วนของ text แปลไทย ไม่รู้งานเผาหรือยังไงแต่เจอจุดชวนโมโหอยู่หลายจุด อย่างพอเริ่มตัดฉากก็ไม่เอนเธอร์ลงมา ตัวหนังสือก็ห้อยตก อย่างคำว่า "เหรอ" (เป็นคำอะไรเราลืมไปแล้วนะ ไม่แน่ใจว่าใช่คำนี้มั้ย แต่มีแน่นอน) ก็มีแค่ "เห-" ตัว "-รอ" ตกไปอยู่อีกบรรทัดหนึ่ง แล้วก็ชื่อตัวละครก็ผิด ตอนแรกบอกว่า "หัวหน้าฟัง" สองสามบรรทัดต่อมา (และหลังจากนั้น) กลับใช้คำว่า "หัวหน้าฟาง" ก็แบบว่าไปตีกับตัวเองให้เสร็จก่อนนะ

          ไม่รู้เล่มสองจะเก็บงานดีมั้ย แต่ก็จะซื้ออ่านต่อนั่นแหละ ถ้าไม่มายด์กับอะไรทำนองนี้ก็ไม่ขัดใจอะไรมากนัก ใครที่ชอบนิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่มีกลิ่นอายความรักกรุบๆ แนะนำให้ซื้อมาอ่านเลย เราช๊อบชอบบบ