เรื่องราวของคนกับปีศาจ ปีศาจกับหน่วยปราบมาร ที่มีจุดเชื่อมโยงกันกับ ตี๋เหรินเจี๋ย บุคคลชื่อดังในยุคราชวงศ์ถัง นายเอกเป็นครึ่งคนครึ่งปีศาจ ส่วนพระเอกเป็นมนุษย์ดวงซวยที่ชะตาแสนอับโชค

          เรื่องนี้สะดุดตาเพราะปก เลยไปอ่านตัวอย่างในเว็บมา แต่เอาจริง ต่อให้อ่านตัวอย่างไปก็ไม่ค่อยแน่ชัดนักว่าจะเป็นสไตล์เราหรือเปล่า เพราะที่เอามาลงในเว็บนั้นมีแค่ 37 หน้าจาก 600 หน้าเศษๆ ของเล่มเท่านั้น

          ยิ่งพอดูราคายิ่งทำใจลำบากที่จะกัดฟันซื้อ แต่เพราะอำนาจของปกมันล่อลวง มีทั้งปกจริง ปกแจ็คเก็ต มีตอนพิเศษบางๆ แยกอีกเล่ม มีของแถมสารพัด อิชั้นก็เลย...ซื้อค่ะ

          พอซื้อมาก็เออ ดีนะที่ซื้อ เพราะมันสนุกกกกก อ่านหนาๆ แบบจุใจมากกกก กรี๊ดดด

          เราเป็นคนไม่ค่อยชอบแนวเทพเซียน แต่ถ้าปีศาจอ่ะโอเค แล้วเรื่องนี้เป็นแนวปราบปีศาจด้วย นายเอกของเรา ข่งหงจวิ้น มีพ่อเป็นปีศาจปักษามยุรา ข่งเซวียน ที่มีใบหน้างามมากชนิดที่บรรดาปีศาจทั้งหลายพากันเบียดเสียดเพื่อจะดูหน้าปะป๊ากันมาแล้ว แต่ปะป๊าดันลงไปเกลื้อกกลั้วกับโลกียสถานในโลกมนุษย์ หลงรักกับมนุษย์ผู้หญิงจนให้กำเนิดหงจวิ้นออกมา

          ตอนหงจวิ้นอายุ 4 ขวบ บิดามารดาถูกสังหาร ได้ ชิงสยง หนึ่งในสามใต้เท้าผู้ปกครองวังเย่าจินบนยอดเขาไท่หาง สหายของข่งเซวียนพากลับมาโยนให้จักรพรรดิวังเย่าจินอย่าง ฉงหมิง เลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม 12 ปีผ่านไป องค์ชายหงจวิ้นอายุ 16 วิ่งเล่นไปทั่ววังเย่าจินก็ถูกสั่งให้ลงเขาเข้าไปยังโลกมนุษย์พร้อมภารกิจสามประการ

          หนึ่ง...เดินทางไปเมืองฉางอัน สืบเรื่องศัตรูที่ทำร้ายพ่อแม่แท้ๆ ของเขาให้กระจ่าง
          สอง...เข้ากับหน่วยปราบมารต้าถัง สังหารอ๋องปีศาจที่ควบคุมฉางอัน
          สาม...นำโคมดวงจิตส่งคืนให้แก่คนที่ชื่อเฉินจื่ออ๋าง

          หงจวิ้นลงจากเขาพร้อม จื่อหลง ปีศาจหลีฮื้อรูปลักษณ์ประหลาด ตัวเป็นปลาแต่มีแขนขาเป็นมนุษย์งอกออกมาพร้อมขนขายุ่บยั่บ เมื่อถึงฉางอันพบปีศาจร้ายตัวหนึ่งแต่ระหว่างไล่ตาม หงจวิ้นกลับได้ประมือกับมือปราบหนุ่ม หลี่จิ่งหลง แถมยังเผลอทำโคมดวงจิตแตกจนดวงจิตเข้าไปในร่างของหลี่จิ่งหลงแทนซะงั้น

          พูดถึงหลี่จิ่งหลง เขาเป็นคนอับโชค ไม่มีใครชื่นชอบเขานัก มักจะหาเรื่องแล้วก็หัวเราะเยาะเย้ยเขาตลอด กระทั่งคนเฝ้าประตูเมืองยังหยิบเรื่องของเขามาล้อเล่น แต่ยี่สิบปีที่ผ่านมาหลี่จิ่งหลงเจอสายตาดูถูกเหยียดหยามจนเคยชินจึงเลือกที่จะไม่ใส่ใจ พอเจอหงจวิ้นกลับโชคร้ายกว่าเดิม หมดสติไปตอนโคมดวงจิตแตก หงจวิ้นเป็นเด็กซื่อ ไม่กล้าทิ้งเขาไว้เลยลากเขาไปหลบอยู่ในหอคณิกา จนใจที่หงจวิ้นไม่เข้าใจโลกมนุษย์นัก ไม่รู้ว่าหอคณิกามีไว้ทำอะไร พอหลี่จิ่งหลงตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าอยู่ในสถานที่แบบนี้แถมคนทั่วไปก็เห็นเขาเลยพาลโมโหหงจวิ้นมากที่ทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง

          เพราะถูกร่ำลือไปแบบนั้นชื่อเสียงที่มีอยู่น้อยนิดก็หดหาย หลี่จิ่งหลงถูกสั่งปลดแล้วย้ายไปเป็นหัวหน้าหน่วยปราบมารต้าถังที่เป็นตำแหน่งเลื่อนลอยเพราะคนไม่เชื่อกันว่าปีศาจมีจริง วันที่หลี่จิ่งหลงขนข้าวของไปสำนักปราบมารที่เป็นเพียงสถานที่จะพังมิพังแหล่ และเขาก็ได้พบหงจวิ้นที่นั่นอีกหน

          ก่อนที่หลี่จิ่งหลงจะมา หงจวิ้นก็มาที่นี่ก่อนหน้าแล้ว แถมยังได้พบกับคนอีกสามคนจากต่างที่ทั้งใกล้ไกล บอกว่าได้รับสารให้มาปราบปีศาจที่ฉางอัน คนแรก โม่รื่อเกิน ชายหนุ่มจากชนเผ่าที่ห่างไกล รูปลักษณ์คล้ายนายพราน คนที่สอง อาไท่ หนุ่มชาวหูแต่งตัวหรูหราแบกพิณไว้บนบ่าท่าทางร่ำรวย คนสุดท้าย ฉิงหย่งซือ บัณฑิตเจียงหนาน รูปร่างสูงใหญ่

          ทั้งหมดล้วนมีคาถาอาคมสำหรับจัดการกับปีศาจ (แต่หงจวิ้นไม่ได้บอกใครว่าตัวเองเป็นลูกครึ่งปีศาจ แม้จะมีปีศาจหลีฮื้อตามติดแต่ก็บอกว่าเจ้าตัวนี้เป็นปีศาจที่ดีเท่านั้น) ยกเว้นหัวหน้าหน่วยปราบมารต้าถังอย่างหลี่จิ่งหลงที่เป็นมนุษย์ธรรมดา แต่เขาก็มีดาบปัญญาของตี๋กงที่พี่แกอุตส่าห์ขายบ้านเพื่อซื้อมาจากพ่อค้าเชียว (ทุ่มมาก ต่อมาเลยจนกรอบ 5555)

          ส่วนภารกิจแรกของหน่วยปราบมารที่คนดูถูกกลับเป็นเพียงแค่การตามหาแมวของคนใหญ่คนโตผู้หนึ่ง แต่ไปๆ มาๆ จากการตามหาแมวตัวหนึ่งกลับพาพวกเขาไปพบกับปริศนาดำมืดที่ลุกลามกลืนกินทั่วฉางอันด้วยฝีมือปีศาจ ลามไปถึงปีศาจจิ้งจอกที่แฝงตัวอยู่ในมุมใดมุมหนึ่งของเมือง

          ปริศนาหลักในเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวของปีศาจจิ้งจอกที่คลี่คลายได้ในเล่ม แต่ก็ทิ้งท้ายไว้ให้เราอยากอ่านต่อเพราะ XXX (อุดปากตัวเอง) แม้เล่มจะหนามากกก แต่อาจเพราะพิมพ์ตัวหนังสือค่อนข้างใหญ่ด้วยล่ะมั้ง แต่นับว่าอ่านเพลินเลย เราใช้เวลาอ่านตั้งแต่เย็นวานจนถึงช่วงบ่ายของวันนี้กว่าจะจบ

          สำหรับนายเอกหงจวิ้น เชื่อว่าใครได้อ่านจะต้องมีคำนี้อยู่ในหัว "นว้องงงงง" เพราะน้องแบบนว้องงงงมาก เป็นเด็กตัวเร้กๆ ที่ไม่ประสีประสาในโลกมนุษย์ ใสๆ ซื่อๆ แต่ก็แอบซน ที่เจ้าจื่อหลงลงเขามาด้วยก็เพราะต้องช่วยแนะนำเรื่องพฤติกรรมมนุษย์ให้ฟังจะได้ไม่ขายหน้านี่แหละ

          หงจวิ้นไม่กลัวใครยกเว้นฉงหมิงบิดาบุญธรรม เพราะขานั้นเข้มงวดกับลูกชายมาก (แต่ดูออกว่ารักน้อง แงงง ได้แต่หวังว่าปะป๊าฉงหมิงจะอยู่รอดปลอดภัยจนจบนะ มีลางไม่ค่อยดี 5555) ถ้าอยู่บนเขาคนที่ปราบหงจวิ้นได้คือฉงหมิง ตอนลงเขาก็ต้องเป็นหลี่จิ่งหลงนี่แหละ

          ในบรรดาคนทั้งหมด (บวกปีศาจปลาอีกหนึ่ง) หลี่จิ่งหลงจะพูดเปิดอกได้กับหงจวิ้นมากที่สุด แล้วก็คอยดูแลต่างๆ นานา ตอนหงจวิ้นแอบดื้อก็ได้แต่กลุ้มใจ จะตีก็ไม่กล้าตี วงวารรร

          แต่พระเอกเรานี่น่าสงสารนะ เป็นพวกพยายามแต่ไม่มีใครเห็นค่า ถูกเยาะเย้ยต่างๆ นานาเหมือนเป็นเรื่องสนุก จะลืมตาอ้าปากได้ก็ตอนย้ายมาดูแลหน่วยปราบมารนี่แหละ แต่ปัญหาคือเฮียจน เฮียไม่มีเงิน เราเลยจะได้เห็นพี่แกกลุ้มอกกลุ้มใจเรื่องค่าใช้จ่ายระหว่างปฏิบัติภารกิจอยู่บ้าง 5555

          ส่วนคนอื่นๆ ในหน่วยปราบมารนี่เหมือนคาแรคเตอร์ในการ์ตูนเลย คือมีบางอย่างที่โดดเด่นไปเป็นคนๆ อย่างโม่รื่อเกินดูจะปกติสุด เป็นคนที่พูดจาค่อนข้างรู้เรื่อง เพราะที่บ้านมีน้องๆ มากเลยดูเหมือนจะมีนิสัยแบบพี่ชาย ส่วนอาไท่จะอารมณ์แบบหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เข้าขากันได้ดีกับฉิงหย่งซือ หมอนี่ดูอ่อนด๋อยกว่าสองคนแรกหน่อย บางครั้งก็ขี้กลัว แต่มาลองคิดดูแล้วกลับเป็นคนที่มีอาคมเจ๋งที่สุดแถมยังรอบรู้เรื่องต่างๆ อีกด้วย

          ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือปีศาจหลีฮื้อ เป็นตัวสร้างสีสันมากๆ ปล่อยมุกตลอด ชอบเจ้านี่มาก คือจื่อหลงเป็นปลาแหละแต่ดันแปลงกายได้แค่ครึ่งเลยอัปลักษณ์แบบนี้ วันๆ เลยหวังแต่จะได้โดดข้ามประตูมังกรในสักวัน (ตามตำนานที่ว่าปลาหลีฮื้อโดดข้ามประตูมังกรจะได้กลายร่างเป็นมังกร)

          เรื่องนี้เหมาะกับคนที่ชอบแนวปีศาจบวกไขคดี พระเอกฉลาดมากกก แบบตอนแรกพวกโม่รื่อเกินไม่ค่อยยอมรับเขาหรอกเพราะเป็นมนุษย์ธรรมดา แต่พอเห็นพี่หลี่แสดงฤทธิ์เดชมากๆ เข้าก็กลายเป็นนับถือไปเลย / แต่เอาจริงในบรรดาคนทั้งหมดเหมือนพี่หลี่เป็นพี่ใหญ่ของบ้านที่ต้องกระเตงเด็กๆ สี่คนไปด้วย 5555

          เล่มหนึ่งเรียกได้ว่าเล่นใหญ่มากกก เรายังแบบตกใจว่าเฮ้ย แค่เล่มแรกก็เล่นใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ แล้วเล่มต่อๆ ไปมันจะเป็นยังไงวะ แต่นั่นก็ทำให้ตื่นเต้นเหมือนกันไง แต่ตอนท้ายเล่มทิ้งปมไว้แล้ว บวกกับเห็นปกของฝั่งโน้นก็เลยค่อนข้างจะเดาได้ว่าเนื้อเรื่องเล่มต่อไปจะเป็นแนวไหน

          ในเล่มหนึ่งยังมีเล่มแยกเล็กๆ แนบมาด้วย เป็นตอนพิเศษชื่อว่า แมวเหินนภา แต่เราอ่านไปได้สองสามหน้าก็รีบปิดเพราะมันเป็นตอนที่เหมือนต้องอ่านเล่มอื่นๆ ก่อนอ่ะ มันมีเรื่องราวและตัวละครที่ไม่ได้โผล่มาในเล่มแรกด้วย ถ้าอ่านก็เหมือนจะสปอยล์เล่มอื่นๆ ที่ยังไม่ได้พิมพ์ไง ปวดใจมาก ทำไมต้องทำงี้ก็ไม่รู้ 5555 เราเลยปิด ไม่อ่าน ไว้รออ่านเล่มหลักหมดก่อนค่อยดึงมาอ่านใหม่ละกัน

          ปกเล่มแรกน่ารักมาก มีพี่หลี่ น้องจวิ้น กับเจ้าจื่อหลงที่สวมชุดของหน่วยปราบมารเต็มยศ (น้องจวิ้นตัวเล็ก ผ้าที่ใช้ตัดเสื้อเหลือ พี่หลี่เลยเอาไปทำชุดให้จื่อหลง 5555) ส่วนแจ็คเก็ตเป็นปีศาจจิ้งจอก ตัวการใหญ่ในเล่มนี้


          ก็คืออยากอ่านต่อมากๆๆๆ ไม่รู้ว่าเล่มต่อไปจะได้ฤกษ์มาเมื่อไหร่ ใครรู้ก็แอบบอกกันได้นะ จะลงแดง