หมิงหลัน บุปผาเคียงใจ เล่ม 1-3

ผู้เขียน : Guan Xin Ze Luan ผู้แปล : เสี่ยวหง
สนพ.หอมหมื่นลี้
8 เล่มจบ


          เพิ่งสอยมาสดๆ ร้อนๆ จากงานหนังสือในวันเสาร์ที่ผ่านมา (5 ตุลาคม) ระบบที่บูธล่มไปอีก กว่าจะได้จ่ายเงินคือรอเป็นชาติ แต่เอาเถอะ นับว่าคุ้มที่ยืนขาแข็งรอจ่ายเงินได้

          บอกตามตรงว่าตอนแรกไม่คิดจะอ่านเรื่องนี้ แต่เคยคิดจะดูซีรีส์ (เพราะลี่อิงกับเส้าเฟิง อิอิ) แต่สุดท้ายดองไปดองมาก็ไม่ได้ดูเสียที ก่อนงานหนังสือวันสองวันดันเผลอไปเข้าเพจสำนักพิมพ์เข้าแล้วรู้ว่าเล่ม 3 จะคลอดในงานเลยเกิดความสนใจ

          ทีนี้...ไปหารีวิวอ่านก็ไม่ได้ อ่านเรื่องย่อแบบซีรีส์ก็ยังมึนๆ ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ตัวอย่างก็ไม่มีให้อ่าน เห็นราคาเล่มก็ปวดตับ แต่ก็กัดฟัน...กลั้นใจ...จ่ายเงิน แล้วก็เริ่มอ่านเอาเมื่อวันอาทิตย์ (เพราะวันเสาร์กว่าจะกลับมาก็เหนื่อยมากเลยนอนดีกว่า เป็นงานหนังสือที่ท้อที่สุดเลย) อ่านจบเอาก็เมื่อกี้นี้เอง รอความคิดตกตระกอนนิดหน่อยจึงค่อยเขียนรีวิว

          บ่นมายืดยาว เอาเป็นว่าเข้าเรื่องดีกว่า คิดว่าหลายคนน่าจะเคยดูซีรีส์แต่ไม่เคยอ่านนิยาย หรืออาจจะมีคนอีกหลายคนที่ไม่เคยดูซีรีส์ ไม่เคยอ่านนิยาย แต่ก็สนใจเรื่องนี้เหมือนเรา เอาเป็นว่าพูดง่ายๆ...อ่านเหอะ! เพราะมันสนุกมาก!

          เราไม่แน่ใจว่าซีรีส์ถอดแบบจากนิยายเป๊ะๆ มั้ย แต่สำหรับนิยายนั้นพูดถึง เหยาอีอี เด็กนั่งข้างบัลลังก์ศาลในยุคปัจจุบันที่ย้อนอดีตมาอยู่ในร่างของ เซิ่งหมิงหลัน คุณหนูหกของจวนตระกูลเซิ่ง ย้อนมาทีก็เด็กน้อยเลย อายุสี่ห้าขวบเอง แถมแม่ของเจ้าของร่างก็ตายเพราะคลอดน้องชายออกมาไม่ได้กลายเป็นหนึ่งศพสองชีวิต ภายในจวนก็กำลังวุ่นวายกับเรื่องบิดาและอนุของบิดา สารพัดสารเพ เหยาอีอีไปไม่เป็น สุดท้ายเลยแกล้งเหม่อลอย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

          แต่ไปๆ มาๆ ก็คิดตก เริ่มทำตัวมีชีวิตชีวาเพราะปลงตก หันกลับมาใช้ชีวิตของเซิ่งหมิงหลันคุณหนูหกอย่างดี ซึ่งอีจวนตระกูลเซิ่งนี้ก็สุขสรรหรรษามากๆ เพราะมีเรื่องของฮูหยินใหญ่ตีกับอนุ สามีลุ่มหลงอนุหน้ามืดตามัว บลาๆ แถมหมิงหลันยังมาอยู่ในร่างของลูกสาวสายรอง (เพราะแม่ที่ตายไปเป็นอนุ) เลยทำใจแล้วว่าชีวิตหลังจากนี้ของตัวเองคงไม่ดีเท่าไรนัก

          ขอตัดตรงนี้นิดนึง อันที่จริงตอนอ่านเรื่องย่อคร่าวๆ เราเข้าใจว่าครอบครัวนี้จะเย็นชากับหมิงหลัน แต่อันที่จริงแล้วหมิงหลันได้รับความรักมากเลยนะ เพราะพ่อเห็นเด็กคนนี้ทีไรก็ปวดใจเพราะไม่อาจดูแลแม่ของเด็กให้ดี ย่าก็รักเอ็นดูเพราะรับตัวหมิงหลันมาเลี้ยงข้างกาย ฮูหยินใหญ่นั้นถึงไม่ได้รักมากแต่ก็ไม่ได้เกลียดชังอะไร ยังนับว่าอยู่ร่วมกันได้ดีเสียอีก ที่ต้องรับมือก็มีแค่อี๋เหนียงกับลูกของนางเท่านั้น

          หมิงหลันค่อยๆ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละหน้ากระดาษ ทุกสิ่งรอบตัวขัดเกลาให้หมิงหลันได้เรียนรู้เรื่องราวทั้งหลายบนโลกมนุษย์ รู้จักการทำหน้าซื่อฟังไม่รู้เรื่องเพื่อปกป้องตัวเอง แล้วก็ลองผิดลองถูกในเรื่องความรัก

          เยส...ความรัก บอกก่อนเลย ณ ตรงนี้เพื่อประกอบการตัดสินใจในการอ่านว่านิยายเรื่องนี้ไม่ได้เน้นไปที่ความรักจ๋า ถ้าอ่านแบบไม่มีข้อมูลใดๆ ปูพื้นมาก่อนเลยแน่นอนว่าคุณลงเรือผิดลำแน่ ผิดแบบผิดซ้ำผิดซ้อน เพราะพระเอกตัวจริงแรกๆ โผล่มาแค่ชื่อ ถูกพูดถึงเหมือนเป็นตัวประกอบชายไร้ตัวตนที่ผู้เขียนคิดขึ้นมาประกอบซีนให้มันผ่านๆ ไป อ่านครั้งแรกเราก็ปล่อยผ่าน อ่านครั้งที่สองก็ขำๆ จนมาอ่านครั้งที่สามและเห็นว่าตัวละครตัวนี้ไม่ได้โผล่มาแค่ในรูปแบบของการพูดถึงเราก็จะเริ่มเอ๊ะ พอโผล่มาครั้งที่สี่ คราวนี้มีคอนเวอร์เซชั่นกับนางเอกเราก็เริ่มได้กลิ่นทะแม่งๆ จนกระทั่งโผล่มาครั้งที่ห้า ที่หก ที่เจ็ด หรือกระทั่งโผล่มาเป็นจำนวน n ไปจนจบเล่มสองเราก็จะเริ่ม "อ้าว อีตานี่ไม่ใช่ตัวประกอบชายอันดับสามสี่นี่หว่า" แล้วล่ะ

          เรียกได้ว่าหนังสือเล่มนี้ สามเล่มแรกมันไม่ได้เน้นไปที่เรื่องของความรักเลย ถ้าให้เทียบ vibes เราคิดว่าน่าจะคล้ายคลึงกับ "ว่าด้วยอาชีพนางสนม" กับ "พราวพร่างบุปผาตระการ" นั่นคือการเน้นไปที่ขนบธรรมเนียมต่างๆ ของจีนโบราณ เรื่องครอบครัว เรื่องการครองเรื่อง การมีสามภรรยาสี่อนุห้าสาวใช้อุ่นเตียง การใช้แผนการทั้งหลายเพื่อไปสู่จุดที่ตนตั้งเป้าไว้ และที่สำคัญคือบอกเล่าการเติบโต การก้าวพ้นวัยของตัวละครหลัก ซึ่งตัวละครหลักของเราคือนางเอก จะได้พบว่าแต่ละวันนางเอกเจออะไร ทำอะไร จบที่ตรงไหน ซึ่งถ้าใครชอบสองเรื่องที่เราบอกไปก็คิดว่าน่าจะชอบเรื่องนี้เหมือนกัน

          แต่เรื่องรักๆ นั้นมันแทรกมาเรื่อยๆ ไม่ได้ประเจิดประเจ้อ เป็นแค่ห้วงอารมณ์และการลองผิดลองถูกของตัวละคร นางเอกรู้สึกดี แต่สุดท้ายเพราะตนเป็นสายรองจึงหักห้ามใจได้ทัน นางเอกรู้สึกรัก แต่ในเมื่อไม่อาจเป็นหนึ่งของคนคนนั้น ก็ขอยอมไปหาอีกคนที่พร้อมใจเคียงข้างดีกว่า มันคือแบบนี้แหละ

          นอกจากนั้นคือเรื่องนี้ไม่ได้โฟกัสไปที่ตัวหมิงหลันคนเดียวทั้งเรื่อง จะมีเหตุการณ์ของตัวละครรอบตัวหมิงหลันโผล่มาแทรกบ้างเล็กน้อยให้เราได้เห็นการจัดการของตัวละครหรือขนบต่างๆ ที่แทรกมาโดยมีหมิงหลันไปยุ่งเกี่ยวอยู่บ้าง แต่ก็ได้เห็นพัฒนาการตัวละครได้ดีทีเดียว

          วกกลับมาเรื่องรักอีกหน สำหรับเล่มสามนี้ถือว่าดำเนินเรื่องคืบหน้าไปมาก เพราะเล่ม 1-2 นางเอกยังเป็นเด็กอยู่เลย น่าจะประมาณ 12-13 ได้ พระเอกก็ยังตะลอนๆ อยู่ไหนไม่รู้ แต่เล่ม 3 นางเอกได้รับมือกับเรื่องหลายเรื่อง ที่เคยคิดไว้ก็ไม่เป็นดังใจหวัง และสุดท้ายการเข้ามาของพระเอกก็รวดเร็วมาก สปอยล์เลยแล้วกันว่าท้ายเล่มสามนี้หมิงหลันของพวกเราก็ออกเรือนเป็นที่เรียบร้อย ออกเรือนกับใคร? เอ้า ก็พระเอกน่ะซี

          หลายคนอาจจะคิดว่าดำเนินเรื่องไวไปหรือเปล่า พระเอกไม่ค่อยมีบทเลย เราก็คิดอย่างนั้น และพอจะจับอารมณ์ได้ด้วยว่าพระนางยังไม่ได้รักกันจริงจังหรอก พระเอกแน่นอนว่าชอบนางเอกหลงใหลนางเอก แต่นางเอกน่ะยังไม่ถึงขั้นรักแน่ๆ ออกจะหมั่นไส้เสียด้วยที่ตกหลุมพรางอีกฝ่ายตลอด แต่พอดูจำนวนเล่มที่เหลือก็รู้ได้เลยว่าหลังจากนี้เนื้อหาคงดำเนินไปในรูปแบบที่ว่าให้สามีภรรยาร่วมกันจับมือเดิน หลังจากนั้นด้วยการเข้ามาของปัญหาและการช่วยกันรับมือกับทุกอย่างหลังจากนี้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็จะเปลี่ยนเป็นรักซึมลึกแน่นอน

          เหมือนกับเรื่องพราวพร่างฯ ไง เทียบกับจำนวนเล่มแล้วนางเอกถือว่ามีซีนแต่งงานเร็วมาก แต่หลังจากนั้นโฟกัสไปที่เรื่องราวหลังจากนั้น ความผูกพันของสามีภรรยา (ที่ฝ่ายชายกลับมาทีไรก็ขยันปั๊มลูกเหลือเกิน) สำหรับเรื่องหมิงหลันก็คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น เพราะท้ายเล่มสามนี้ก็ทิ้ง hint บอกคนอ่านไว้ว่าครอบครัวของพระเอกนี่มีปัญหาแน่ๆ ปัญหาน่าปวดหัวด้วย หลังจากผ่านปัญหาฝั่งญาตินางเอกมาแล้วก็ถึงคราวจัดการกับปัญหาฝั่งญาติพระเอกบ้างงี้ (อนุมานตามแบบคนที่ไม่ได้ดูซีรีส์นะ)

          ถือว่าเรื่องนี้เราชอบนะ และไม่ผิดหวังเลยที่ซื้อมาทีเดียวสามเล่มรวดทั้งที่ไม่รู้เลยว่าสำนวนแปลเป็นไง เนื้อเรื่องมันดีมั้ย เราว่ารายละเอียดมันเยอะดี ไม่ได้ตบตีแย่งชิงอ่านไปปวดหัวจี๊ดๆ ไปเหมือนอ่านเรื่องสนมนางใน แต่มันอ่านแล้วเพลิน มีเครียดๆ มาบ้างแต่ก็ไม่มาก ถือว่าอ่านสนุกนั่นแหละ

          ข้อเสียอย่างเดียวที่เจอตอนนี้สำหรับนิยายเรื่องนี้คือตัวละครเยอะมาก ญาติโกโหติกาเยอะสุดๆ ตามแบบฉบับครอบครัวจีน ถ้าใครอ่านสามเล่มรวดอย่างเราแนะนำให้อ่านในช่วงวันหยุด ลุยให้จบทีเดียวไปเลยอย่าขยักขย่อน ถ้าทิ้งช่วงไปแล้วมาอ่านอีกทีต้องมีมึนกันบ้างแน่ๆ นี่ยังคิดอยู่เลยว่ากว่าเล่ม 4 จะมาก็คงมีมึนเหมือนกันเพราะช่วงท้ายตัวละครใหม่ฝั่งญาติพระเอกนี่มีเพียบ

          จากนั้นก็...ข้อเสียของสำนักพิมพ์ ราคาสูงเกินอันนี้ยกไป เพราะเหมือนเคยอ่านเจอมาว่าเพราะเอาปกไต้หวันมาเลยต้องคิดค่าลิขสิทธิ์เพิ่มไปด้วยหรือไงนี่แหละ ช่างเถอะ แต่เรื่องที่คิดว่าสำนักพิมพ์ต้องใส่ใจหน่อยคือคำผิด เพราะยังเห็นประปราย แล้วก็เว้นวรรคผิดอะไรทำนองนี้ก็มีเหมือนกัน

          สำหรับนิยายเรื่องนี้เอาเป็นว่าเราจะตามต่อจนจบแน่นอน เพราะสนุกและได้เห็นตัวละครต่างๆ เติบโตไปเรื่อยๆ ความจริงเราชอบคุณหนูห้าจวนเซิ่ง เซิ่งหรูหลัน นะ ตอนแรกเหมือนจะเป็นตัวร้าย แบบตัวร้ายโง่ๆ ด้วย แต่ไปๆ มาๆ เรากลับชอบตัวละครนี้แฮะ คิดอะไรก็พูดออกไปแบบนั้น ดูเป็นคนปกติที่สุดในสังคมที่คนเอาแต่ใส่หน้ากากเข้าหากันแล้ว

          ใครที่คิดว่ารับไม่ได้เพราะมันไม่มีฉากหวาน...นี่คิดว่าหลังจากนี้น่าจะมีมาเรื่อยๆ เพราะยังไงก็แต่งกันแล้ว (ตอนแรกเข้าใจว่านักเขียนคงจะไม่เขียนบรรยายฉากเข้าหอ ไปๆ มาๆ ก็...แหะๆ / ยิ้มหวาน) พระเอกตัวจริงโผล่ออกมาแล้ว จำนวนเล่มก็เหลืออีกเยอะ หลังจากนี้คงมีฉากหวานมาบ้างล่ะน่า

          Best Quote 1: สตรีมิคิดทรมานตนเอง กลับยินดียิ่งหากเห็นสตรีอื่นทรมาน

          Best Quote 2: "ไม่รู้ครั้งนี้จะสงบลงได้นานเท่าใด ยังคงเป็นท่านย่าที่สายตาเฉียบแหลม เกิดเป็นสตรีต้องใช้สมองทุกย่างก้าวในชีวิต ห้ามเลอะเลือนปล่อยให้ผู้อื่นมารังแกได้โดยง่ายอย่างเด็ดขาด และก็ห้ามโวยวายระเบิดโทสะจนทำให้เสียเรื่อง ต้องอดทนไว้ให้มาก"

          Best Quote 3: "ที่คนเรามีดวงตาอยู่บนใบหน้ามิใช่ท้ายทอย นั่นเพราะสวรรค์ต้องการให้คนเรามองไปข้างหน้าเจ้าค่ะ!" หมิงหลันยิ้ม

        Note: ในเรื่องมีซีนจี๊ดๆ จำพวก "การฟาดฟันของสตรี" อยู่เพียบเลย แต่ที่เราชอบที่สุดคือซีนมอบปิ่นให้หญิงสาวสกุลเฉาในเล่ม 3 อันนั้นคือจี๊ดมาก ถ้าเจอแบบนี้คือหน้าชาแน่นอน แต่ทำไมถึงชา ไปอ่านเองนะ 55555