การติดหนี้ต้องจ่ายคืนนับเป็นสัจธรรม หนี้บิดาบุตรชดใช้นับว่าสมเหตุผลขายตัวชดใช้หนี้ไม่นับว่าเป็นเรื่องที่เกินทน ท้ายที่สุดค่อยใช้เล่ห์กล ปีนเกลียวจับกินเกลี้ยงอย่าให้เหลือ? เฉียนเจวี๋ยซ่าน พ่อค้าวาณิชผู้มั่งคั่งร่ำรวย หลังจากซื้อ เฉิงตง เด็กน้อยซึ่งถูกบิดาขายมาเพื่อชดใช้หนี้แล้วห่อกลับมาบ้าน เฉียนเจวี๋ยซ่านก็รดน้ำพรวนดินดอกตูมน้อยๆ ดอกนี้ของเขาอย่างเอาใจใส่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่หมดจดงดงาม ดวงตาแวววาวเฉลียวฉลาด ในภายภาคหน้าดอกตูมดอกนี้ต้องกลายเป็นบุปผางามที่หาตัวจับยากรอคอยให้เขาเด็ดดมเป็นแน่แท้ แต่หลายปีผ่านไป ดอกตูมน้อยๆ ค่อยผลิบาน เฉิงตงน้อยค่อยๆ เติบใหญ่ เติบใหญ่ และเติบใหญ่ ไม่เพียงตำแหน่งบนล่างถูกสลับ แม้แต่ฐานะนายบ่าวก็ล้วนกลับตาลปัตร กลายเป็นเขาที่ต้องนอนกัดผ้าเช็ดหน้าน้ำตารินอยู่ในม่านมุ้งแล้วถามตัวเองว่า "เขาพลาดที่ตรงไหนกัน" ทำไมกระต่ายน้อยที่เขาเฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูถึงเติบโตมาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่คอยแต่จะจับนายท่านเช่นเขากินไปเสียได้

อันนี้เล่มเดียวจบนะคะ เราเองไม่เคยอ่านงานของคนเขียนคนนี้เหมือนกัน แต่ว่าก็ดูออกว่าคนเขียนน่าจะชอบแนวเคะคุณลุงสินะ ดูจากงานที่ออกในเซตที่เป็นราศีของ BILI ก็ดูเป็นแนวเคะคุณลุง ส่วนตัวเราไม่ใช่สายนี้เท่าไหร่ จะยังไงเราก็เป็นสายคนงามแหละนะ แต่เรื่องนี้ก็อ่านได้ชิวๆ ค่ะ

ปมไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก คือมันเป็นเล่มเดียวจบแล้วก็ค่อนข้างเน้น NC คิดว่าจำนวนหน้า NC ก็น่าจะไปแล้วครึ่งหนึ่งของเนื้อหา 555555

พระเอกเป็นเด็กที่นายเอกเก็บมาเลี้ยง เก็บมาตั้งแต่เด็กๆเลยแบบว่าห้าหกขวบอะไรงี้ ก็มาเป็นนายบำเรอ แต่เอาจริงๆ ก็ไม่ได้ทำหน้าที่นะ เลี้ยงไปเลี้ยงมาพระเอกโตมาอย่างมีประสิทธิภาพเก่งไปหมด กลายเป็นพ่อบ้านของจวน ตัวพระเอกชอบนายเอกนานแล้ว แล้วสองคนนี้ก็ทะเลาะกันตอนที่นายเอกพยายามไปช่วยจอมยุทธ์คนงาม คือนายเอกเป็นคนแบบมีเมตตา(?) แล้วก็ขี้ม่อหน่อยๆ ละมันจะมีฟีลแบบพลิกโพนิดๆ เพราะตอนเด็กๆ พระเอกน่ารักมาก นายเอกก็ชอบสายคนงามอยู่แล้ว แต่พระเอกดันโตมากำยำ

เอาจริงๆ เราว่าฉากที่พระเอกก้มหัวขอโทษนายเอกคือแอบคาดไม่ถึงเหมือนกัน คิดว่าถ้าเป็นเรื่องยาวแล้วโทนเรื่องจริงจังกว่านี้หน่อย คงขยี้ประเด็นนี้ได้อีกเยอะเลย แต่เรื่องนี้เล่าแบบเบาๆ ก็เลยแปปเดียวคลายปม พระนายลงเอยกันอย่างดี

สรุปเราค่อนข้างเฉยๆ แต่ก็อ่านแบบไม่คิดอะไรได้เพลินๆ นะคะ