"เมื่อเรา “เงินเราหาย...ตั้งแต่ต้นเดือน” เราต้องใช้เงินวันละ ร้อยแปดสิบบาทต่อวัน"

บันทึกก่อนหน้านี้ "ทำไมถึงทำกับฉันได้" มาต่อบันทึกต่อไปกันเมื่อวานเป็นวันสงบนิ่งของเรา เข้างานไม่สาย เดินทางลื่นไหล ทำงานไม่สะดุด ฝนไม่ตก กลับบ้านเร็ว และไม่มีเหตุการณ์ให้เสียเงิน ทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น แน่นอนเวลามากยังต้องเลือกทางกลับด้วยวิธี “เดิน” เป็นวิธีให้เราประหยัดเงินนิ ฮ่า ฮ่า

เดิน เดิน และเดิน ระหว่างเดินเราสังเกตเห็นอะไรบ่างอย่างไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน 

I 

คนเร่รอน 

เราสังเกตเห็นอยู่สองประเภท คือ ประเภทที่หนึ่ง แววตา บ่งบอกถึงความอยากได้ ซึ่งกลุ่มนี้จะชอบขอ ขอ และขอ ตามสถานที่ต่างๆ มีกระป๋อง แก้ว เป็นของคู่กาย ไหว้ให้คนผ่านไปผ่านมา ซึ่งแววตาแสดงถึงความไม่จริงจัง เราคงรู้กันว่าพวกเขาอาจโดนบังคับด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ส่วนประเภทที่สองแววตาบ่งบอกถึงความพอใจในตัวเอง พวกเขามีทุกอย่าง กระเปา เสื้อผ้า อาหาร แค่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง แค่อาศัยสะพานรอย ป้ายรถเมล์หลับนอน ซึ่งที่พฤติกรรมที่เราชอบที่สุดคือ เขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ซิวๆ หรือเมื่อวานที่เห็น คนเรร่อนหน้าตาเกือบสะอาดนั่งเขียนบันทึกอะไรสักอย่าง พร้อมหนังสือหนึ่งเล่มข้างตัว คงเป็นโมเมนความสุขพวกเขา

II 

 แรงงานก่อนสร้าง 

พวกเขาจะอยู่กันเป็นกลุ่มๆ ไม่มีใครเดินคนเดียว อาจเป็นเพราะทอยู่ในกรอบตามคำสั่งของเจ้านาย อย่างที่เราเห็น ตอนกดเงิน  ATM  กลุ่มแรงงานจะออเขาไปตรงตู้หลายคน มองยอดเงินของเพื่อน อย่างไม่เคอะเขินซึ่งกันและกัน และกลุ่มแรงงานเวลากลับจะนั่งกันเหมือนรถรับส่งโรงเรียน ทุกคนนั่งอย่างเรียบร้อย แต่เราสังเกตเห็นว่าแววตาที่เขามองเราเหมือนแวดตาสมัยเราเด็กๆ เห็นอะไรแปลกใหม่ เห็นขนมแต่ซื้อไม่ได้ เห็นของเล่นแพงๆ แต่เอื่อมไม่ถึง อารมณ์คงอยากหลุดตรงนี้แล้วใช้ชีวิตเหมือนเราๆ ถ้าจินตนาการไม่ออก ก็เหมือนจังหวะที่เราเห็นคนอื่น มีชีวิตที่เพียบพร้อม แล้วเราอยากมีบ้างประมาณนี้”

   III 

ตัวเราเอง

มองคนอื่นมาก ต้องกลับมาดูตัวเรา “ณ ตอนนี้เรากำลังทำอะไร เราอยู่ตรงนี้ทำไม แล้วเราจะอยู่อย่างนี้ไปตลอดใช่ไหม ” 

วันนี้ยังไม่มีเรื่องอะไรให้นักใจ พรุ่งนี้เริ่มต้นวันใหม่หวังว่าจะแก้ปัญญาได้ตลอด และที่แน่ๆ “เสนห์บนทางเดิน มีอีกให้บันทึกมากมายก่ายกองมีโอกาสจะมาบันทึกเก็บไว้อีกนะ”  

อ่อลืม วันนี้ Spider-Man Homecoming เข้าแล้ว!!! ใครไปดู รีวิวให้อ่านบ้างนะ เราอยากไปดูมาก แต่ตอนนี้กำลังกัดก้อนเกลือกินอยู่...เศร้า :(