XIV-II “ซึงกวาน” “หืม?” “ถ้าเกิด…พี่รักเราน้อยลง—” “ก็หยุดไง” คำตอบเย็นชาหลุดออกจากริมฝีปากเล็ก พูดไม่คิด สิ่งที่ซึงกวานเป็นอยู่เสมอ “….” “งั้นพี่ขอหยุดตรงนี้” “….” แต่ซึงชอลไม่ใช่คนพูดไม่คิด “เราจะได้ไม่ต้องเจ็บ” “….” ซึงชอลกำลังพูดมันออกมาจากความรู้สึก “...

XIV-I “ซึงกวาน” “หืม?” “ถ้าเกิด…พี่รักเราน้อยลง—” “ก็หยุดไง” “….” ท่ามกลางเสียงสนทนาที่เงียบหาย ซึงชอลกำลังตีความว่าน้ำเสียง สีหน้า และแววตาเฉยเมยเหล่านั้นของอีกคนคงไม่รู้สึกอะไรแล้ว ซึงกวานไม่เป็นไรหรอก ซึงกวานจะไม่เป็นไร “งั้นพี่ขอหยุดตรง...

XIII คุณวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่ยอมเลิกราทั้ง ๆ ที่เราอยู่ห่างไกลกันครึ่งค่อนโลก วันเวลาที่ผมจากคุณมาไกลถึงอีกทวีปกินเวลาเกือบสองปี แต่ถึงอย่างนั้นภาพของคุณก็ยังชัดเจน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แววตาคู่สวย มือที่เคยให้ไออุ่นกันและกัน บางครามันสะกิดให้ผมสงสัยว่า คุณเป็นอย่างไร และอยู่ที่ไหน ...

XII เรื่องราวระหว่างเรายังคงคาราคาซัง ความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ได้ และดูเหมือนจะต่อไม่ติด เราไม่คิดจะแก้ แต่ก็ไม่คิดจะปล่อย วนไปซ้ำมา เรามาไกลเกินกว่าจะลบ เราถลำลึกเกินกว่าจะจบ แต่ถ้าหากเริ่มต้นใหม่เป็นหนทางที่ง่ายกว่า เราก็ควรทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ? ดังนั้นซึงกวานจึงจูบเ...

XI ด้วยความไม่รู้ตัว ผมยื่นมือไปประกบแก้มใสของอีกฝ่ายแผ่วเบา สีแดงระเรื่อประปรายบนจมูก ใบหู และแก้มนิ่มเกิดจากความหนาวที่กำลังหวนคืนมาเยี่ยม ลมเย็นพัดผ่าน ปลิดปลิวกลีบดอกสีชมพูอ่อนให้หล่นจากต้นและแน่นิ่งบนทางเท้าที่ทั้งสองกำลังเหยียบย่ำ ทำให้ซึงกวานอุ่นขึ้น ผมคิดเพียงเท่านี้ ใจจ...

X กุหลาบกลีบแรกร่วงโรยไปอย่างเชื่องช้าด้วยน้ำมือหนัก ๆ …รัก กลีบสีแดงที่สองหล่นร่วงลงมาติด ๆ …ไม่รัก และกลีบต่อ ๆ มา ก็นอนนิ่งอยู่บนพื้นพร้อมวลีซึ่งโรยหล่นตาม …รัก …ไม่รัก …รัก …ไม่รัก …รัก ท้ายสุด กลีบสุดท้ายบนก้านเขียวเข้มก็ให้คำตอบแก่เขา …ไม่รัก คือคำตอบที่เขา...

IX เมื่อสามสิบนาทีก่อนเรายังไม่รู้จักกันและกัน ตอนนี้ก็เป็นเช่นนั้น เรายังคงไม่รู้จักกัน แต่เรากลับทำราวกับว่าเราคุ้นเคยกันมาดีนับแรมปีทั้ง ๆ ที่เรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการ/ไม่เป็นทางการเลยสักนิด เหตุเกิดขึ้นในห้องน้ำแคบ ๆ ของสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง หลังเร...

VIII [ Note: female Coups&Boo ] S.Coups as ไอซ์ ชาคริยา x Seungkwan as แก้ว กิ่งแก้ว “แก้วคะ” “คะ?” “พี่ชื่ออะไรคะ?” “หืม? สมองเสื่อมกระทันหันเหรอพี่ …ชาคริยาไงคะ” “ไม่ใช่สิ… เอาใหม่… ไอซ์แปลว่าอะไรคะ?” “น้ำแข็งค่ะ… พี่ไอซ์จะเล่นอะไรเนี่ย” “แล้วปกติถ้ากินน้ำเย็น ...

VII ชเวซึงชอลเป็นคนหน้าไม่อาย “ซึงกวาน” “ครับ?” เมื่อเห็นว่าเจ้าของชื่อทำเพียงขานรับแต่ยังไม่หันมาสบตากัน ซึงชอลจึงเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ใหม่เสีย “ตัวเอง” “….” “ที่รัก” “….” ถ้าจะเรียกแบบนั้นให้ตายก็ไม่หันหรอกนะ “babe” “….” “แม่จ๊ะ” “….” ชักจะไปกันใหญ่ล...

VI “พี่มันคนเจ้าชู้” “ใครบอกหนูคะ” “ไม่มีใครบอกก็ดูออกเหอะ” “แล้วอยู่ใกล้คนเจ้าชู้อย่างพี่แล้วรู้สึกยังไงบ้างคะ” “อยากกำราบ …แม่งโคตรท้าทายเลยเนอะ” บูซึงกวานตอบซื่อ ๆ พลางยิ้มสดใสด้วยความตื่นเต้น ก่อนชเวซึงชอลจะส่งยิ้มหวานอย่างที่เขาถนัดให้อีกฝ่าย และกระซิบข้างหูเด็กหนุ่มตรง...

V “เห็นหมดแล้ว” บูซึงกวานท้วงแล้วจิ้มนิ้วเรียวลงบนยอดอกของคนแก่กว่าผ่านเสื้อนักศึกษาอันเปียกชุ่ม เพราะทั้งสองเพิ่งวิ่งฝ่าฝนกลับมาถึงหอ “ทำไม อยากดูดหรือไง?” ชเวซึงชอลเอ่ยกวน ๆ พร้อมยืดอกใส่คนน้อง “ทุเรศ” คนเด็กกว่าก่นด่าพลางยื่นมือข้างหนึ่งไปกำอกแน่น ๆ นั่นเต็มมือ “อ้าว ๆ ใครกัน...

IV “กูเคยชอบมึงนะเว้ย” จู่ ๆ บูซึงกวานก็เอ่ยบอกคนตรงหน้า “อืม” ก็แค่เคยอะ แล้วไงต่อวะ ชเวซึงชอลตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะตั้งคำถามในใจตนเอง “แล้วตอนนี้… ดูเหมือนมันจะกลับมาซ้ำรอยอีกแล้วว่ะ” “….” เวร ก้อนในอกซึงชอลเต้นระรัวเพียงเพราะนัยตาที่สื่อความหมายของประ...

III “ใช่สิ ไปเที่ยวมันก็คงสนุกกว่าการซังกะตายรอผมอยู่กับบ้านนี่เนอะ เลยกลายเป็นว่าผมกลับมาจากที่ทำงาน แล้วมานั่งเป็นห่วงรอคุณแทบแย่ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เหนื่อยและง่ว—” ประโยคยืดยาวจากชเวซึงชอลถูกกลืนหายไปด้วยริมฝีปากหยักของบูซึงกวาน หึ ไม่คิดเลยว่าไอ้วิธีปิดปากงี่เง่าแบบนี้จะมีอยู่จริ...

II ‘ซึงกวานาดึกแล้วครับ มานอนได้แล้ว’ หึ ไอ้ฮยองบ้าคนนั้นไม่อยู่แล้ว จะเล่นให้สว่างคาตาเลยก็ไม่เป็นไรหรอก ‘ห้ามอดข้าวนะไอ้ดื้อ… มากินข้าวเร็ว’ ตอนนี้ไม่มีใครที่ไหนมาบังอาจเรียกเขาว่าไอ้ดื้อแล้ว แถมยังไม่มีใครไล่เขาไปกินข้าวได้อีก ‘กางเกงนั่นสั้นเกินไปหรือเปล่า เปลี่ยนอ...

I คิดถึงคนที่อยู่ห้องตอนนี้จังเลยนะ บูซึงกวานคิดในใจ ขณะเดินเลียบไปตามฟุตบาทเพื่อกลับห้อง ก่อนกลับซื้ออะไรไปฝากชเวซึงชอลของเขาหน่อยดีกว่า . อาหารเย็นและขนมนมเนยทั้งหลายถูกหิ้วเต็มไม้เต็มไม้เต็มมือไปหมด ตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว ซึงชอลของเขาคงรอแย่แล้ว รีบกลับดีกว่า . ...