คิดถึงคนที่อยู่ห้องตอนนี้จังเลยนะ

       บูซึงกวานคิดในใจ ขณะเดินเลียบไปตามฟุตบาทเพื่อกลับห้อง

       ก่อนกลับซื้ออะไรไปฝากชเวซึงชอลของเขาหน่อยดีกว่า

       .

       อาหารเย็นและขนมนมเนยทั้งหลายถูกหิ้วเต็มไม้เต็มไม้เต็มมือไปหมด

       ตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว

       ซึงชอลของเขาคงรอแย่แล้ว

       รีบกลับดีกว่า

       .

       “กลับมาแล้วครับ”

       “ช้า”

       ซึงชอลตัดพ้อได้ไม่นานนัก น้ำเสียงและสายตาหงอย ๆ ก็เปลี่ยนเป็นฉายแววดีใจ มาพร้อมกับการสวมกอดซึงกวานเต็มรัก

       เหมือนซึงกวานจะเห็นหูกับหางกระดิกไปมาแว้บ ๆ

       อย่างกับหมารอเจ้าของกลับบ้าน

       “ขอรักหน่อย” เจ้าหมาตัวโตเอ่ยขอรักจากเขา



       ซึงชอลของเขาเป็นเจ้าหมาขี้เหงา 

       คราวหลังซื้อปลอกคอมาใส่ให้ดีไหมนะ?



       ป.ล. รักที่แปลว่ากอดนะคะ ╰(*´︶ `*)╯♡