เมื่อไหร่จะกลับนะ?

       ชเวซึงชอลนึกในใจพลางเหลียวมองไปที่ประตูเป็นครั้งที่ 5 ในรอบ 10 นาที

       คิดถึงจะแย่แล้ว

       ตอนนี้เวลาห้าโมงเย็นกว่า ๆ แล้ว แต่ทำไมบูซึงกวานของเขายังไม่ถึงห้องอีกนะ

       .

       อีกนานแค่ไหนซึงกวานของเขาจะกลับมาถึงนะ

       .

       ซึงกวานของเขาอยู่ไหนแล้วนะ

       .

       แล้วทำไมมหาวิทยาลัยกับโรงเรียนถึงเปิดปิดเทอมไม่พร้อมกันนะ

       .

       ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด

       ให้ตายสิ



แกร๊ก



       ท้ายที่สุด คำถามในหัวทั้งหมดก็ถูกลบไปทันทีที่เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวที่กำลังก่อตัวถูกสาดแสงสดใสให้หายไปโดยบูซึงกวานของเขา