เรือนตะแบก
สลิล
Hermit Books
ภูผา เด็กชายวัยสิบเจ็ดปีที่พบเจอโศกนาฎกรรมพ่อแม่โดนฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตา คนร้ายที่หวังจะอำพรางศพได้จุดไฟเผาบ้าน แต่เขาได้หนีรอดออกมาได้ เขาทำตามคำพูดสุดท้ายของแม่ที่บอกว่า 'ลูกจะต้องไม่เป็นอะไร'
เมื่อรอดมาได้ภูผาถูกส่งตัวไปรักษาทั้งทางร่างกายและจิตใจ สารวัตรที่ทำคดีฆาตกรรมนี้ได้หวังพึ่ง นายนำทัพ นักธุรกิจผู้มีอิทธิพล ขอให้ช่วยเหลือรับดูแลเด็กชายภูผา นำทัพไม่ขัดข้องอะไรรับเป็นลูกบุญธรรมและได้เปลี่ยนชื่อจากภูผาเป็น ตะแบก เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเอง
ตะแบกได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครับของนำทัพ มีพี่ชายใจดีหนึ่งคนชื่อ มังกร ที่อายุห่างกันไม่มากเท่าไร กับน้องสาวที่ในตอนแรกไม่ชอบหน้ากันนักชื่อ เจ้าจันทร์ เขาพยายามปรับตัวเข้าหา สงบเสงี่ยมเจียมตัว ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้และยิ้มแย้มเสมอ
นำทัพไม่ให้ตะแบกไปไหนมาไหนก่อนได้รับอนุญาตและห้ามออกไปคนเดียวเด็ดขาด แม้จะให้ความดูแลอย่างดี แต่เขาเป็นคนที่เข้มงวดมาก ถ้าตะแบกทำให้ผิดหวังจะโดนไม้เรียวลงโทษทันที ความอ่อนโอนและความเอาใจใส่ที่ได้รับจากผู้เป็นพ่อทำให้ความรู้สึกรักของตะแบกพัฒนาไปมากกว่าความรักของลูกที่มีให้พ่อ แต่หารู้ไม่ว่าคนเป็นพ่อเมื่อเจอเด็กน้อยทำตัวน่ารักก็ทำให้หัวใจเต้นแรงเหมือนกัน
- เป็นเรื่องราวที่เหมือนจะผิดศีลธรรมแต่จริงๆ ไม่ใช่น้าแค่พรากผู้เยาว์เท่านั้นแหละค่า นายเอกอายุ 17 ปีและพระเอกอายุ 38 ปีค่ะ
- ความรู้สึกบรรยากาศที่เราได้รับคล้ายๆ พีเรียดค่ะ แต่ไม่ได้ชัดเจนเรื่องช่วงเวลานะคะ อาจเพราะใช้คำว่า เรือนตะแบก ด้วยมั้งแล้วภาพปกเองก็สื่อไปทางนั้นเช่นกันค่ะ ภายในเล่มมีภาพประกอบอีกสองภาพด้วย ส่วนตัวชอบนักวาดคนนี้อยู่แล้ว ทำให้อยากสะสมยิิ่งๆ ขึ้นไปอีกค่ะ
- เปิดเรื่องมาได้หนักเลยค่ะ แต่เรื่องไม่ได้เน้นไปทางนั้นเท่าไรแค่กล่าวผ่านไปผ่านมาเท่านั้น เรื่องเน้นไปทางการใช้ชีวิตและการได้รับความรักของตะแบกค่ะ ซึ่งเราอ่านจบแล้วก็แอบงงๆ ว่าคนร้ายต้องการอะไรนั้นแน่ ก็เดาๆ ว่า น่าจะขัดแย้งกันด้านธุรกิจนั้นแหละค่ะ
- นำทัพ หน้านิ่งทำเหมือนไม่ใส่ใจอะไรแต่จริงๆ แล้วแอบสังเกตุสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เสมอ ความรักไม่จำเป็นต้องพูดมากแต่เป็นการแสดงออกให้รับรู้มากกว่า ความหมายของชื่อที่หมอบให้ หนังสือที่เลือกเองกับมือทุกเล่มในห้องของตะแบก อาหารเผ็ดที่ตะแบกกินไม่ได้ เวลาที่เสียใจมักจะโกรธ ตอนที่ตีตะแบกก็แอบเสียใจทีหลังเหมือนกัน แถมยังเจ้าเล่ห์บอกว่าขอบคุณต้องหอมแก้มลูกๆ คนอื่นก็ทำแบบนี้แต่จริงๆ แล้วไม่ทำนะ ฮา ฉากง้องอนระหว่างพ่อลูกแค่ในนามก็น่ารักอบอุ่น คุณพ่อผู้แพ้น้ำตาและลูกอ้อน แล้วคุณพ่อก็อ้อยเก่งด้วยนะ รุกเข้าหาก่อนด้วยจ้า
- สำหรับตะแบกเมื่อรู้ความรู้สึกตัวเองแล้วก็คิดว่ามันไม่เหมาะสมเลย ไหนจะลูกของพ่อ ภรรยาของพ่อ รักแรกของพ่อ แล้วยิ่งคุณผู้หญิงของบ้านกลับมายืนต่อหน้าเป็นตัวเป็นตน ตะแบกก็แทบจะยืนไม่ไหวไปไม่เป็นเลยค่ะ เขาพยายามปกปิดความรู้สึกเอาไว้ แต่คนรอบข้างรู้และระแคะระคายมาซักพักแล้ว จน ภาดา อดีตภรรยาของพ่อได้บอกความจริงทั้งหมดจนคลายความกังวลของตะแบกได้แล้วยังร่วมยินดีอีกด้วย รวมทั้งพี่มังกรก็ยิ้มรับค่อยเอาใจช่วยและเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของตะแบก นที ที่รู้เรื่องจากปากของตะแบกเองก็คอยให้กำลังใจเช่นกัน
- พอเรื่องทุกอย่างคลี่คลาย นำทัพจึงทำทุกอย่างให้เป็นไปอย่างถูกต้อง เขาเลิกรับตะแบกเป็นลูกบุญธรรม แต่ให้ไปเป็นลูกบุญธรรมของภาดาแทนเพราะตะแบกยังไม่บรรลุนิติภาวะ ตะแบกกลับมาเป็นภูผาและกลายเป็นคนรักของนำทัพอย่างเต็มตัว นำทัพอดใจรอที่จะกินน้องมานานแล้ว ฉาก nc มีสองฉากถ้วนค่า ตะแบกก็ยังเป็นคนเดิมเรียกพ่อมาตั้งนานจะเปลี่ยนกระทันหันก็ยากหน่อย เรียกพ่อที่ไม่ได้แปลตรงความหมายตามที่เรียกนะคะ ต่อไปน้องจะพยายามเรียกชื่อพ่อแทนให้ได้ค่ะ เขินนน
- ในเรื่องมีคู่ของนทีกับพี่มังกรด้วยค่ะ เกิดจากความไม่ชอบหน้ากัน นทีชอบกวนพี่เขาและรุกเข้าหาก่อนค่ะ เรื่องมีบทสรุปในตัวเองแล้วค่ะ แอบเสียดายอยากให้มีเรื่องแยกเหมือนกันก็หวังว่าคุณนักเขียนจะเขียนเรื่องราวระหว่างทั้งคู่ค่ะ ฮือออ ชอบคู่นี้มาก
- ตอนพิเศษในเล่มมีเรื่องราวสิบปีต่อจากนี้ด้วยค่ะ สั้นๆ แต่ได้ใจมาก เราประทับใจสามหน้าสุดท้ายในเนื้อเรื่องมาก ไม่ผิดหวังกับสำนวนการเขียนเลย รู้สึกคุณสลิลเหมาะกับอะไรแบบนั้นจริงๆ ค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in