ที่ตัดสินใจไปเรียนต่อสายบริหารทั้งๆที่จบสายออกแบบมานี่ จริงๆก็มีเหตุผลง่ายๆ 2 ข้อ
พอรู้แล้วว่าจะโฟกัสไปที่หลักสูตร Management ที่จะเรียนรวมๆหลายๆด้าน ทั้ง Marketing, Finance, Accounting, Economics และอื่นๆ ซึ่งดีที่ว่าจะเรียนแต่ละวิชาไม่ลึกมาก ออกแนวจับฉ่าย
ก็เหมาะดีกับเรา จะได้ไม่อ้วกแตกตายก่อนเรียนจบ ตั้งใจว่าเลือกไปเรียนที่อังกฤษ เพราะหลักสูตรปโทมันปีเดียวเอง กำลังทนเรียนได้พอดีๆแบบไม่คิดถึงบ้านมากนัก
หลังจากนั้น ก็ค้นหาคอร์สเรียนว่าของมหาลัยไหนดี ดูแรงค์กิ้ง อ่านหลักสูตร ดูค่าเทอม ที่ไหนชื่อดังๆ
ก็ลิสต์ออกมาได้เป็น
ส่วนตัวแล้ว คิดว่ามหาลัยในอังกฤษบ้าเกรดพอสมควร
(ยกเว้นสายออกแบบไว้ซักสายนึง เพราะเค้าดูพอร์ตกัน)
คือใน requirement ของแต่ละคอร์สส่วนใหญ่ก็จะบอกเกรดไว้เลย ว่าต้องขั้นต่ำเท่าไหร่
เราโชคดีเรื่องเกรด ปีท้ายๆได้ดี เลยฉุดขึ้นมาได้เยอะ
แถมได้เหรียญช็อคโกแล็ตมาเป็นที่ระทึกเฉย 55555
(แต่จริงๆเกรดรวมเราก็ไม่ได้สูงมากนะ ถ้าเทียบกับคณะอื่น อย่างสายบัญชีงี้)
ส่วนตัวแล้วเราคิดว่าถ้า minimum requirement ถึง
คือเกรดถึง ประสบการณ์ทำงานถึง และลักษณะคอร์สตรงกับความต้องการเรา
ก็สมัครยื่นได้เลย มีโอกาสติดมากกว่าไม่ได้ยื่นแน่นอน
อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญ และเราว่ามีผลมาก คือจดหมายรับรองจากอาจารย์
โชคดีอีกอย่างก็คืออาจารย์ที่ปรึกษาที่เรารบกวนให้เขียนจดหมายให้ก็จบจากสายอังกฤษ
ท่านหนึ่งก็จบ PhD และเป็นหัวหน้าภาควิชา อีกท่านก็จบ RCA กับเคยทำคอร์สเวิร์คร่วมกับ Imperial
เลยให้คำแนะนำได้ แม้ว่าอาจารย์จะเชียร์ให้ต่อสายออกแบบต่อก็ตาม (“ไป RCA แทนม้ะ”)
แต่พอถามว่าลิสต์มหาลัยที่เลือกไว้เป็นไงบ้างคะ จารย์บอกเออออเห็นด้วย
บอกดีครับ เมืองสวยดีครับ ผมว่าสวยกว่าออกซ์ฟอร์ดนะ อยากไปเป็นนักเรียนฮอกวอร์ตอ่ะดิ
ด้วยความที่ส่วนใหญ่ดันเลือกแต่มหาลัยดังๆที่มักจะเล่นตัว ไม่ยอมมีเอเจนท์ในการรับสมัครนักเรียน
การสมัครทุกอย่างเราเลยสมัครเองหมด ซึ่งจริงๆก็ไม่ได้ยากอะไร เดี๋ยวนี้เค้าทำระบบออนไลน์หมดแล้ว
ระดับความซับซ้อนก็อารมณ์เว็บกรอกข้อมูลตอนสมัครวีซ่า หรือจองตั๋วเครื่องบิน
เอกสารที่ใช้ ส่วนใหญ่ก็ตามมาตรฐาน
ส่วนสำหรับใครที่อยากจะขอทุนด้วย ก็อาจจะต้องเขียนเรียงความเพิ่มว่า ทำไมเราถึงต้องการขอทุน
(เดี๋ยวเราจะเขียนเรื่องการขอทุนแยกไปอีกบท)
โชคดีอีกอย่างที่เกิดมาอยู่ในยุคที่อินเทอร์เน็ตกว้างขวางแล้ว ทุกมหาลัยมีระบบ Apply Online
แถมสามารถ Track status ได้ด้วยว่า application เราไปถึงไหนแล้ว มีกรรมการอ่านไปรึยัง
นี่ขนาดมีระบบนี้ยังมิวายจะเข้าไปเช็คทุกวี่วัน ว่าเมื่อไหร่สเตตัสจะเปลี่ยนๆ
ไม่อยากจะนึกถึงยุครอจดหมายมาส่งบ้าน คงรอจนเหงกไปเลย
ตอนกรอกก็ง่าย Application system ส่วนใหญ่จะเซฟไว้ได้ ไม่จำเป็นต้องกรอกให้เสร็จรวดเดียว
(ยกเว้นของ Warwick ไว้ที่นึง ขอบ่นหน่อย เซฟได้ก็จริง
แต่ user experience ห่วยมาก interface ก็ไม่สวย จ้างหนูไปออกแบบให้ใหม่มั้ยคะ 555)
พอหลังจากกด Submit ไปแล้ว ก็เหลือเวลารออย่างเดียว
ซึ่งก็แล้วแต่แต่ละคณะ แต่ละมหาลัย เลยว่า จะใช้เวลานานแค่ไหน
บางมหาลัยก็ตอบกลับค่อนข้างเร็วเลยทีเดียว
อย่าง Imperial เราส่งใบสมัครไปธันวา นัดสัมภาษณ์ออนไลน์เดือนมกรา
และรู้ผลเดือนกุมภาว่า… ไม่ผ่าน
ช่วงนั้นก็เสียใจไปเหมือนกัน เพราะคิดว่า Imperial น่าจะเข้าง่ายกว่า Cambridge (เออเองแบบ ignorant มาก 5555) เรายังแอบเคืองๆเจ้าหน้าที่ของมหาลัยด้วย
เพราะหลังทราบผลเราก็เมลกลับไปทันทีว่าขอ feedback ได้มั้ย
เค้าก็ตอบกลับมา(แบบไม่ใยดี อันนี้เราก็เออออเอง จากโทนคำพูดที่เค้าเขียนมา) อารมณ์ว่า
“ถึงใบสมัครคุณจะถึงเกณฑ์ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าคุณจะได้ offer นะ คือเรามีผู้สมัครที่มีคุณสมบัติดีกว่าน่ะ”
ยิ่งอ่านแล้วยิ่งสแลงใจ จิตใจห่อเหี่ยว โว้ย ไม่ง้อก็ได้ y.y
จากนั้น Warwick ก็ตอบรับมา ซึ่งก็นับว่าค่อนข้างเร็ว
คือใช้เวลาทั้งหมดรวมๆประมาณเกือบ 2 เดือน ซึ่ง Warwick ให้ Unconditional offer มาให้เราเลย
แต่บังคับให้จ่ายมัดจำ £500 หรือประมาณ 25000 บาท
ซึ่งตอนนั้นเรายังค้างคารอผลจาก Cambridge อยู่ แต่ก็พะวงว่าจะไม่มีที่เรียน เลยยอมจ่ายไป
(แอบเสียดาย เอาเงินก้อนนั้นมาจ่ายอย่างอื่นได้เยอะแยะ เช่นช้อปปิ้ง หรือซื้อไอแพดโปร โอ้ยพูดแล้วยิ่งเสียดาย)
และแล้ว สุดท้าย ท้ายสุด Cambridge ก็มา
ที่จริงเราสมัครไปที่แรกเลย ส่งไปตอนปลายเดือนตุลา
แต่กว่าจะรู้ผลก็นู่น ปลายเดือนเมษา! 6เดือนแห่งการรอคอย 555555
คือวันที่รู้นี่ก็คือดึกดื่นเที่ยงคืน เข้าไปนั่งเช็คสเตตัสบนเว็บ(หลังจากที่ทำมาเป็นกิจวัตรแล้ว)แบบเนือยๆ
พอเห็นว่าสเตตัสเปลี่ยนเท่านั้น วิ่งกรี๊ดทั่วบ้าน ปลุกพ่อปลุกแม่ปลุกแมวมาแจ้งข่าวดี 5555 :D
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in