ในวันหนึ่งวันนี้ เป็นบันทึกและเล่าเรื่องราวที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอ เลยได้รับความพิเศษติดกลับมา
อยากเล่าตอนที่เราอินกับมัน มันจะออกมาอย่างพรั่งพรู พิมพ์ไปเล่าไปฟังเพลง PARADOX ไป คือดีย์
วันนั้นเป็นวันที่วง PARADOX ไปงานเสวนา #ไม่ทนคนโกง
ส่วนเราก็พาน้องๆ ไปดูงาน เดินเล่นที่นี่พอดี ก็เดินพักผ่อนช่วงเที่ยงที่ชั้น 5 ของ TCDC
ก็นั่งพัก ชมวิวไปเรื่อยๆ แล้วก็มีทีมงานเดินมา 2-3 คน เดินผ่านช่วงทางเดินกระจกพอดี
ไอ้เราก็นั่งชิลๆ แว๊บซ้ายไปเห็นพี่ที่เขาเดินผ่าน ใส่เสื้อยืดและกางเกงสีดำ แล้วใส่เสื้อนอกสีชมพู
เสื้อนอกแบบเสื้อตัวสำรองของฟุตบอล หรือกีฬาที่เขาชอบใส่ ชมพูสดใสเลย นาทีที่แว้บเห็น
เห็บใบหน้าที่เดินผ่านไปราวๆ 44 องศา เรานึกออกทันที่ว่า เห้ย! นั่นพี่ต้าาาาาาาาาาาาาาาา
พี่ต้าพาราด็อกซ์แน่ๆ ในเต้นขึ้นมา เต้นทำไมอ่ะ รอบตัวออร่าเริ่มออกเบาๆ เบลอๆ นิดนึง
กรีสสสสออกมาเล็กน้อยต่อหน้าน้องๆ และกรีสสสสสในใจไม่เบาเลยค่ะ #เบาได้เบาลูก
จากนั้นก็เริ่มนึกออกมาได้ลางๆ ว่า วันนี้เหมือนวงจะมีงานสักอย่าง ไหนลองเข้าเพจวงดูสิ
ว่างานอะไร ก็เลยถึงบางอ้อ ว่ามางาน #ไม่ทนคนโกง
ก็ตื่นเต้นไว้แค่ที่ชั้น 5 ก็คงไม่ได้เจอแล้วแหละ มาเพื่อผ่านอ่ะเนาะ ก็เลยชิลๆ ลืมๆ ไป
แล้วก็นั่งเล่นด้านบนสักพักใหญ่ ก่อนจะมูฟออนลงมาที่ชั้น 1 อีกที
ในคืนนี้มีดาวเป็นล้านดวง แต่ใจฉันมีเธอแค่เพียงดวงเดียว
สอดประสานสบตาเคียงข้างกัน อยากจะขอจูบดาวใต้เงาดวงจันทร์
จากที่ลงมาที่ชั้น 1 พร้อมกันกับน้องๆ ทุกคน เราก็ยังคงยืนคุยกันไปเรื่อยๆ ดูบรรยากาศ นั่งพักอีกหน่อย
แล้วก็มีกลุ่มคน นักศึกษา ตากล้อง ดูเป็นสื่อมวลชนกัน เดินออกมาจาก TCDC มาที่โถงชั้น 1 กันมากมาย
แล้วก็เดินไปรอกันด้านหน้าอาคาร เราที่ยืนดูสถานการณ์ก็พอเดาออกแล้วว่า น่าจะลงมาถ่ายรูปรวมกัน
แล้วก็เห็นพี่ไผ่ พงศธร พี่ต่าย อรทัย เดินออกมา น่ารักดี แล้วโมเม้นต์น่ารักๆ คือ คุณป้าแม่บ้าน 3-4 คน
ที่กำลังเช็ดกระจกอยู่ตอนนั้น ขอถ่ายรูปกับพี่ไผ่ พี่ต่าย อย่างสดใสอารมณ์แฟนคลับ ซึ่งเราก็ฟินไปด้วย
แกถ่ายรูปเสร็จก็เอามาเปิดให้กันดู ยืนกรี๊ดกัน 2-3 วันตรงประตูที่กำลังทำความสะอาด เรารู้เราเห็น
เราเข้าใจ เพราะเราก็เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน นี่พิมพ์ไปก็ยิ้มไป เห็นพวกป้าๆ ฟิน เราก็อินไปด้วย
หลังจากนั้นก็เห็นพี่โจอี้ พี่บิ๊ก พี่ว๊ากชุดดำและชุดชมพูเดินออกมาก่อน เอาล่ะ เราก็แอบตื่นเต้นนิดๆ ว่า
ถึงคิวพาราดอ็กซ์ออกมาแล้วสินะ แต่ยังไม่เห็นพี่ต้า พี่สองออกมา ทุกคน ทีมงาน ก็ยังเดินวนเวียนแถวๆ ประตูทางเข้าตรงบันได น่าจะรอพี่ต้า พี่สองแหละ แล้วนาทีนี้ก็มาถึง
พี่ต้าเดินออกมา พี่สองก็วิ่งๆๆ ออกมาด้วย โหหห เรายืนอยู่อีกฝั่งข้างในไกลๆ ก็ตื่นเต้นใหญ่
งือออออ ต้อง งื้อออออ ออกมาอ่ะ คือทรงที่พี่ต้าเดินออกมาน่ารักมาก เว่อวัง เห็นจากไกลๆ
ยังน่ารักขนาดนี้ ได้แต่กรีสสสในใจ แอบทำตัวไม่ถูก เขิลในใจสักพัก ก็เลยมีอาการออกมา
แล้วน้องๆ ก็เห็นว่าดูชอบจริงจัง เลยบิ้วให้ไปถ่ายรูปด้วย เราเลยบอกว่า พี่ๆ เขาดูรีบอยู่
น่าจะรีบไปถ่ายรูป ไว้พี่เขาถ่ายรูปข้างหน้าเสร็จแล้วเราค่อยไปดักขอถ่ายเนาะ ก็ยืนรอดูสถานการณ์ไป
พร้อมใจที่เต้นตึกตักๆ มือไม้เริ่มไปไม่ถูก อะไรกันนะคะเนี่ยยยย แค่นี้ก็ไปไม่เป็นแล้ววว
เมื่อด้านนอกถ่ายรูปกันเสร็จสรรพ ก็ทยอยกันเดินเข้ามาในอาคาร เราที่อยู่ข้างในโถงโล่งชั้น 1
ยังยืนนื่งๆ ดูบรรยากาศที่ทุกคนเดินผ่านไป อ่ะ เริ่มเห็นพวกพี่ๆ พาราด็อกซ์เดินเข้ามาละ พี่สองกับพี่บิ๊กเดินพลิ้วเข้าไป TCDC ก่อนเพื่อน แล้วก็เห็นพี่โจอี้ พี่ต้า และพี่ว๊ากชุดดำและชมพู เดินตามกันไป แต่ด้วยความที่มีน้องๆ แฟนคลับ ชุดนักศึกษาเดินตามขอถ่ายภาพด้วย พวกพี่ๆ ก็ยืนให้ถ่ายรูปด้วยอย่างน่ารัก
และเรา ที่ยืนดูอีกฝั่งไม่ไกล แต่ใจกล่าๆ กลัวๆ จะไปดีมั้ยหรือไม่ไป แล้วเสียงน้องๆ ที่เห็นอาการเรา
ก็บิ้วจัดเหลือเกิน "เข้าชาร์จเลยค่ะๆ" เสียงเชียร์หนึ่งดังขึ้นมาให้เราฮึกเหิม "หนูถ่ายให้มั้ยค่ะ"
อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา เราก็ เห้ยยย มันเขินนาาาา ไม่กล้าอ่ะ แต่ก็กลัวเสียดายที่หลัง คือเป็นจุดตัดสินใจ
วิ่งไปรอถ่ายรูปทันที พร้อมน้องอีกคนหนึ่งที่มาถ่ายรูปให้ เรายืนรอน้องนักศึกษา 2 คนถ่ายเสร็จก่อน
ระหว่างรอก็บอกพี่ผู้ชายตัวสูงเข้มที่ยืนดูอยู่ว่า "ขอถ่ายด้วยนะคะ" พี่แกยิ้งเบาๆ แล้วมองไปจุดที่ทุกคนถ่ายภาพร่วมกับแฟนๆ แล้วก็ถึงคิวเรา โอ้โหหหหหหหหหห
การไปยืนตรงกลาง ท่ามกลางศิลปินที่เราชื่นชอบอ่ะเนาะ ยืนตรงกลางระหว่างพี่ต้ากับพี่ว๊าก
ง่ายๆ คือยืนข้างพี่ต้า แล้วระหว่างที่ยืนถ่ายประมาณ 20 วินาทีนั้น เหมือนสมองเราเบลอไปเลย
ยิ้มแบบสั่น มันตื่นเต้นอ่ะ รัวๆ จริงๆ เป็น 20 วิที่แสนสั้นแต่จดจำนานมาถึงวันนี้
พอถ่ายเสร็จก็ขอบคุณพี่ๆ เขา ไม่มีอะไรทักทายหรือบอกกล่าวใดๆ ความตื่นเต้นไง ใจ เจยไม่อยู่กับตัว แล้วก็เดินจากมาด้วยความฟิน ฟินแบบคุณป้าๆ แม่บ้านที่กรีสพี่ไผ่พี่ต่ายนั่นแหละค่ะ หนูก็เป็นแบบนั้น
เดินกลับมาถึงน้องๆ หน้านี่คงแดงไปหมด มือไม้สั่น ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย ขอควบคุมสติ อารมณ์แป้ป
โอเค ควบคุมได้แล้ว เราก็ถึงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน ความจริงเราจะกลับตั้งแต่ก่อนที่สื่อมวลชนจะลงมาซะอีก แต่ก็อยากดูบรรยากาศโดยรอบไปเรื่อยๆ ก่อน จึงได้เห็นพี่ๆ เขาลงมาพอดี และได้ช่วงจังหวะนี้
เวลาที่ดีทำให้เจอพี่ๆ PARADOX
หลังจากได้ถ่ายภาพกับวงมา ก็มาเชยชมภาพค่ะ โหยยย ยิ้มมมมมบานไปหลายเวลา
ความใจฟูมาอยู่ตรงนี้แล้ว ตื่นเต้นดีค่ะ ชีวิตได้ตื่นเต้นที่มันมีค่ามากเลยนะคะ ไม่ต้องเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่
ไม่ต้องเป็นฝันที่คาดหวัง หากเป็นโมเม้นต์ จังหวะ เวลา และการตัดสินใจตอนนั้น ที่เราเองเป็นผู้กำหนด
ถ้าไม้ฮึบใจไปถ่ายภาพด้วย ก็อาจจะเสียดายนะ และที่สำคัญ ก็คงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้น ใจสั่นแบบนี้
ด้วยความน่ารัก ดูใจดีของพี่ๆ ก็กลับมาตามฟังเพลงของวงไป 2 วันเลย โดยเฉพาะพี่ต้า
ภาพแว้บของใบหน้า 44 องศาบนชั้น 5 นั้น ยังตามติดมาถึงชั้น 1 เลยตามไปดูผลงานของพี่ต้าที่ออกมาช่วงนี้ ผลงาน บทสัมภาษณ์ต่างๆ เพจประมูลของ การจัดช่องวิทยุ ตามหมดเลย ตามไปดูคลิปรายการนี่นั่นของวงอีกรอบ ย้อนดูไปถึงสาระแนโชว์ที่แกล้งพี่ต้า ฮามาก น่ารักด้วยยย ความนิ่งนี้ เข้าใจเลยค่ะ ฮ่า
จากเหตุการณ์นี้ทำให้ชอบวงและพี่ๆ มากขึ้นนะ การกลับมาติดตามอีกครั้ง จากที่เว้นช่วงหลังจบมหาลัย ก็ไม่ค่อยได้ตามติดเท่าไหร่ มันดีย์ที่ได้กลับมาติดตามอีกครั้ง รู้สึกสนุกอีกครั้ง และเพลงเพราะๆ ที่เราชอบ ก็ได้วนกลับมาฟังอีกครั้ง เพลงที่เราชอบร้องคาราโอเกะก็วนกลับมาร้องมาฟังอีกครั้ง รู้สึกดีจริงๆ
และชอบทุกเรื่องที่พี่ต้าเล่า เรื่องที่พี่แกมักบอกว่า "มันแปลกมากเลย" เชื่อว่าแปลกจริงค่ะ ชอบการเล่าเรื่องทุกอย่าง ทุกเรื่อง ฟังเพลินมากค่ะ เรื่องก็น่าสนใจ และที่พี่อัพลงใน Soundcloud นั้น ตอนนี้เราก็ฟังไปหมดทุกตอนแล้ว ก็รอฟังอันใหม่เสมอค่ะ อัพมาเมื่อไหร่ก็ไปฟังเมื่อนั้นค่ะ และติดตามช่องอื่นๆ เรื่อยๆ ขอบคุณที่ยังอยู่ยั่งยืนนานมาถึงปัจจุบันนี้นะคะ เหมือนทำบางสิ่งหล่นหายแล้วกลับมาหามันเจอ
อ๋ออออ เราเคยเขียนถึงเพลง ฤดูฝนด้วยนะคะ เพลงที่เคยบอกว่าพี่ต้าเหมือนลุงคิม คิม ย็อง วาน (Nell)
จากภาพและโพสต์นี้ค่ะ
และนี่คือภาพที่ถ่ายกับพี่ๆ วันนั้น เหมือนที่พี่โบล้บอกไว้ (Tablo)
"สิ่งดีๆ จะมาในเวลาที่เหมาะสม"
ขอยาด Distance ไว้นะคะโควิด-19 ก็มา เขิลแรงก็มี เกี่ยวมั้ย?
พี่ต้าไมไหล่เราเท่ากันอ่ะ งือออ ไมเราตัวใหญ่ ฮ่า
ขอบคุณเวลาที่ดีที่ได้พบเจอและมีโมเม้นต์แบบนี้ค่ะ
จบการยิ้มบานในการนำเสนอเพียงเท่านี้
จบด้วยเพลงนี้ที่ฟังระหว่างเขียนพอดี
และคืนนี้ขอ เพ้อ แป้ป
แวะมาแปะรีวิวหนังสือ "ความฝันในแดนสนธยา" ที่เพิ่งเก็ยบมาเมื่อ เมษายน 2563
ทยอยอ่านค่ะ ไม่รีบอ่านทีเดียวจบ จะได้นึกถึงว่ายังอ่านไม่จบแล้วกลับไปหยิบมาอ่านใหม่ทุกครั้งที่นึกถึง
เพิ่มเมื่อวันนี้ 20 กันยายน 2563
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in