ฉันมองสีแดงฉานของซอสมะเขือเทศที่แทบจะบังข้าวผัดในจานจนมิดด้วยความสลดใจ ขวดแก้วเครื่องปรุงในมือถูกปิดลงด้วยความรู้สึกสมบูรณ์ในหน้าที่ แม้จะค่อนข้างมากเกินกว่าที่ต้องการไปหน่อยก็ตาม

ตั้งแต่ที่โควิดเริ่มระบาดหนักในประเทศไทย แม่ฉันก็มักจะทำกับข้าวเองอยู่เสมอ ทุกมื้อถูกรังสรรค์ผ่านความสามารถที่ไม่ค่อยจะโชกโชนนักพ่วงกับความเร่งรีบเพื่อให้ทันเวลาทำงานในแต่ละวัน เมนูที่วางอยู่บนโต๊ะจึงมักเป็นอาหารง่ายๆหรือที่ฉันมักเรียกว่าเมนูชั้นเดียว

โยนทุกอย่างลงผัด ต้ม หรือเข้าหม้ออบลมร้อนเป็นสิ่งที่ปรากฏอยู่ในทุกมื้อ บางครั้งรสมือแม่ของบ้านหลังนี้จึงออกจะแปลกบ้าง เค็มบ้าง หรือชุ่มไปด้วยน้ำมันบ้างตามสถานการณ์ในแต่ละมื้อ น่าแปลกที่บางเมนูแม้จะเป็นสิ่งที่ผ่านหม้อทอดไร้น้ำมันมา แต่ก็ยังคงความเยิ้มได้เหมือนกับลงทอดในกระทะ บางทีสิ่งนี้อาจจะเป็นเอกลักษณ์ที่หาไม่ได้จากบ้านไหน

ทางออกแบบพยายามเอาตัวให้รอดในช่วงที่ฉันเริ่มเอียนกับรสชาตินี้จึงกลายเป็นการปรุงมันขึ้นมาใหม่ และฉันก็คิดว่าซอสมะเขือเทศสีแดงบนข้าวผัดสีเหลืองในจานของฉันตอนนี้ คงเป็นเหมือนกับสิ่งที่เทลงไปเพื่อปกปิดความทุกข์ใจในช่วงโควิดของใครหลายๆคน

ชีวิตที่ไม่ได้รับรสชาติใหม่เมื่อต้องอยู่แต่ภายในบ้านนั้นก็เหมือนกับข้าวฝีมือแม่ที่ฉันต้องกินมาตลอดทั้งปีนี้ การพยายามใส่ซอสเพื่อเพิ่มรสชาติให้กับชีวิตจึงเป็นเรื่องที่ควรทำ แม้บางครั้งสิ่งที่ปรุงไปมันอาจดูไม่เข้ากันกับอาหารมื้อนั้นเอาเสียเลย

แต่ถ้าหากกินไปแล้วรสชาติแสนจะไม่ได้เรื่อง ฉันก็แนะนำให้คุณคายมันทิ้ง

เพราะชีวิตที่มีเรื่องแย่เข้ามาซ้ำเติมอาจทำให้คุณประสบกับความมืดหม่นในชีวิตได้

ฉันหมายถึงอาหารที่รสชาติแปลกอาจทำให้คุณท้องเสีย

การที่ค่อยๆปรุงแต่งและชิมเพื่อหารสชาติใหม่ที่ถูกปากนั้นเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ภายในจานของคุณเองด้วยเครื่องปรุงที่คุณหามา

ไม่ว่าจานใบนั้นจะมีขนาดเท่าไหร่หรือรูปร่างอย่างไร จะเป็นพลาสติก เซรามิก สังกะสี หรือของชำร่วยจากงานแต่งเพื่อนสนิท แต่สิ่งที่อยู่ภายในนั้นจะเปลี่ยนไปตามที่คุณรังสรรค์

บางมื้อกินไปแล้วเปี่ยมสุข บางวันมีรสชาติเคล้าน้ำตา บางเวลาอาจเผ็ดจนแสบร้อน

แต่ทุกสิ่งล้วนเป็นรสชาติของชีวิต ที่ผ่านมาและผ่านไป