ในวันที่ต้องกลั่นสิ่งที่อยู่ในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือ
ความสับสนจึงบังเกิด
สมัยเด็กๆ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชอบเขียนและเขียนได้ดี
(จากที่คุณครูประจำชั้นและคุณครูภาษาไทยชม)
ตอนนั้น ชอบเขียนเรียงความและใส่อารมณ์ลงไป รู้จักใช้คำพูดกระชากความรู้สึก
รู้จักเขียนว่าย่อหน้าแรกน่าจะเขียนยังไง ส่งต่อไปหาเนื้อหาแบบไหน และสรุปอย่างไร
วันนี้เติบโตมาจนเรียนปริญญาโท
"การเขียน" กลับกลายเป็นสิ่งฉันที่ไม่ถนัดเอาซะเลย
ฉันได้คะแนนไม่ได้ดี เมื่อต้องเขียนบทความเชิงวิชาการ
และเมื่อมีงานเขียนเมื่อไหร่ ฉันมักจะทำใจล่วงหน้ากับคะแนนไว้ก่อนเลย
เพราะอะไรนะ?
เพราะภาษาที่ใช้ต้องเป็นภาษาวิชาการ เพราะฉันหยุดเขียนอะไรยาวๆไปนาน
หรือเพราะโตแล้วมีอะไรในหัวที่มากมายซับซ้อนกว่า
จนทำให้เรียบเรียงอะไรได้ไม่ดีเท่าเด็กๆ
แต่เพราะอะไรก็ไม่สำคัญหรอก
อาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวว่า การตั้งคำถามที่ดีจะนำไปสู่การประสบความสำเร็จ
นั้นหมายความว่า ฉันต้องตั้งคำถามให้กับตัวเองและคำถามที่ต้องตอบต่อไปนี้ คือ คำถามที่ว่า
"ทำอย่างไร ให้เขียนได้ดีและเร็ว"
ใช่แล้ว คำถามเชิงเป้าหมายนั้นเอง คือ การตั้งคำถามเพื่อไปสู่เป้าหมายที่อยากได้
แทนการค้นหาปัญหา เพราะคำตอบที่ได้คือปัญหาแต่ไม่เห็นวิธีการแก้ไขชัดเจน
การจะทำอะไรให้ได้ดีและอยู่กับมันได้ทุกวัน คงต้องมี Passion กับมัน
โชคดี ที่รู้ว่า Passion ของตัวเองเกิดขึ้นจากอะไรบ้าง
"ความสนุก"
ใช่แล้ว งั้นถามเพิ่มจากคำถามเดิม "ทำอย่างไรให้สนุกกับการเขียน"
เขียนได้ดีและเร็วจะเป็นผลลัพธ์จากความสนุกในการเขียน
จากนั้นก็ลิสว่าต้องทำอะไรบ้าง เช่น บรรยากาศต้องสนุก เพลงต้องมี
(เอื้อมมือไปเปิดเพลง)
...
เย้!
อย่างน้อย มันก็ไหลมากกว่าตอนแรก
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มาไวแบบ ดีดนิ้วแล้วมาเลย
ก็ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปแล้วกัน
ถ้าอยากเขียนให้เก่ง คงต้องใช้เวลาเขียนบ่อยๆ สักร้อยสักพันชั่วโมง
วันนี้ แค่ถามตัวเองให้ถูกและตอบตัวเองให้ได้ก็พอ
หวังว่าจะช่วยหลายๆคนในการตั้งคำถามเชิงเป้าหมายได้
ถ้าลองทำแล้ว อย่าลืมกลับมาเล่าให้ฟังกันด้วยนะ :)
ปล. เรื่องของ Passion ว่าตัวเองมีปัจจัยอะไรที่ให้เกิด Passion ต้องใช้การสัมภาษณ์ถึงจะบอกได้นะคะ
แต่ถ้ารู้แล้ว จะทำให้เราแมพ Passion ตัวเองเข้ากับสิ่งที่ทำอยู่ได้ซึ่งมันดีมากๆเลย ><
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in