เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The Wizard Next Doorpiyarak_s
Day 17 : Ring
  •  รัสเซลล์รู้ว่าเบอร์แทรมลุกออกไป เมื่อเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่ออีกฝ่ายกลับเข้ามานอนที่เดิมและขดตัวอยู่ในผ้าห่ม

    เขาดึงตัวของอีกฝ่ายมากอด คนที่เขากอดซุกตัวเข้ามาในอก และผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว


    ถึงจะอยู่ในชุดนอนตัวเดิมที่สวมใส่ระหว่างนั่งอยู่ด้วยกันในช่วงค่ำ แต่รัสเซลล์กลับรับรู้ถึงไอเย็นที่สัมผัสได้จากตัวของเบอร์แทรม เส้นผมสีน้ำตาลที่ค่อนข้างยาวของอีกฝ่ายมีกลิ่นของน้ำค้างและบรรยากาศบางอย่างนอกบ้าน อาการหลับลึกเหมือนจมอยู่ในอีกห้วงมิติหนึ่งของคนในอ้อมแขนแทบไม่ต่างจากคราวก่อนที่เขาพบร่างของอีกฝ่ายนอนอยู่บนพื้นพรม 


    มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเบอร์แทรมกลางดึกระหว่างที่เขาหลับ


    หรือไม่เช่นนั้น เบอร์แทรมออกจากบ้านกลางดึกเพื่อไปทำอะไรบางอย่างโดยที่เขาไม่รู้ตัว


    ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้อยู่ในสภาพเหมือนใช้พลังงานจนแทบไม่มีแรงหลงเหลือ


    ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น เขาอดสังหรณ์ไม่ได้ว่าเหตุการณ์นั้นเกี่ยวข้องกับเขา และคำพูดของเบอร์แทรมว่าจะดูแลเขา


    จริงอยู่ มีเรื่องบางอย่างที่เขาไม่รู้และทำไม่ได้ แต่ก็มีเรื่องบางอย่างที่เขาควรรู้ แม้จะทำอะไรไม่ได้


    รัสเซลล์กอดคนที่นอนหลับอยู่ข้างตัวแน่นขึ้น พยายามหลับตาลงและหลับให้ได้ แล้ววันรุ่งขึ้น เขาจะต้องพูดเรื่องนี้กับเบอร์แทรมให้ได้ ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่สบายใจ และเขาอยากให้เบอร์แทรมรู้ว่า แม้อีกฝ่ายจะปกป้องเขาได้ แต่การร่วมมือกันทำในสิ่งที่พวกเขาต่างคนต่างระวังให้แก่กันได้ย่อมดีที่สุด และถ้าเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำ เขาคงไม่มีวันสบายใจ และคงจะเสียใจมาก หากเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เบอร์แทรมต้องรับความลำบากอยู่ฝ่ายเดียว 







    แม้จะนอนหลับได้ไม่ค่อยดีนัก ถึงอย่างนั้น รัสเซลล์ก็ยังหลับได้และตื่นก่อนเบอร์แทรม

      
    เขาไม่ได้ปลุกคนที่กำลังนอนอยู่ให้ตื่นขึ้นมา แม้ว่าเลยเวลาเปิดร้านแล้ว แต่เลือกที่จะโทรศัพท์ไปบอกกับคนในร้านว่า เจ้าของร้านไม่ค่อยสบาย อาจไม่ได้เข้าไปที่ร้านในช่วงเช้า หรืออาจจะเป็นทั้งวัน ขึ้นอยู่กับว่าอาการจะเป็นอย่างไร เสียงของพนักงานที่รับสายฟังดูแปลกใจเล็กน้อย แต่เธอก็บอกขอบคุณเขาและบอกว่า เบอร์แทรมไม่จำเป็นต้องเข้ามาก็ได้ พวกเธอสามารถดูแลร้านกันเองได้ 


    ในเมื่อเบอร์แทรมหลับอยู่ในห้องที่เขาอาศัยนอน นายตำรวจหนุ่มจึงเลือกเสื้อผ้าที่เขายังคงเก็บไว้ในกระเป๋าเดินทางออกมาและนำไปเปลี่ยนในห้องน้ำพร้อมกับล้างหน้าและแปรงฟัง ชงกาแฟให้ตัวเองแก้วหนึ่ง และเริ่มเช็คอีเมล์ที่เกี่ยวข้องกับงานและข่าวความคืบหน้าเกี่ยวกับคดีของแอดดิงตัน 


    มาเรียโทรศัพท์มาหาเขาและแจ้งข่าวเกี่ยวกับเรื่องการคุ้มกันจากตำรวจนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ เธอคาดว่าพวกเขาจะติดต่อมาภายในวันนี้ 


    การมีตำรวจท้องที่มาให้การคุ้มกันเป็นเรื่องดี แต่ในขณะเดียวกันก็คงเป็นเรื่องชวนอึดอัดสำหรับเจ้าของร้านหนังสือที่อยู่ดี ๆ ก็มีคนแปลกหน้าสลับสับเปลี่ยนกันมาเฝ้าอยู่ในบริเวณบ้าน ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็คิดว่าตัวเองควรย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านพักที่เช่าเอาไว้เพื่อตัดปัญหา แต่ด้วยสภาพของเบอร์แทรมในเวลานี้ เขาก็ไม่อยากปล่อยให้อีกฝ่ายอยู่ตามลำพัง


    “ผมย้ายมาพักอยู่กับเบอร์แทรม เคลลีย์ เพื่อนบ้านที่อยู่บ้านหลังถัดจากบ้านเช่าของผมชั่วคราว” เขาตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับมาเรีย “เขาอยู่ตัวคนเดียวเหมือนผม ช่วงนี้เขาไม่ค่อยสบาย ต้องการคนดูแล ผมเลยมาอยู่เป็นเพื่อน คิดว่าอาจจะต้องใช้เวลาอยู่กับเขาอีกสักสองหรือสามวัน คุณคิดว่าผมควรทำยังไงดี”
    มาเรียเงียบไปพักใหญ่ 


    “ไม่คิดว่า คุณจะผูกมิตรกับเพื่อนบ้านได้เร็วขนาดนี้” เธอเอ่ย น้ำเสียงบอกชัดว่าตั้งตัวไม่ติดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ในเวลาต่อมา เธอก็หัวเราะ “คนข้างบ้านของคุณเป็นพ่อมดหรือไง ถึงได้หว่านเสน่ห์ใส่คนแบบคุณให้สนิทสนมกับเขาได้เร็วมาก” 


    ถ้าเธอรู้ว่าเบอร์แทรมกับเขาจูบกันแล้วด้วยซ้ำไป เธอคงจะอึ้งยิ่งกว่านี้อีก 


    “เขาเป็นคนนิสัยดี แล้วก็เคยช่วยดูแลผมตอนไม่สบายเหมือนกันน่ะ” เขาบอก “ใจหนึ่ง ผมก็กลัวเขาจะรำคาญที่มีตำรวจมาเดินเข้า ๆ ออก ๆ บ้านของเขา แต่ผมตัดใจทิ้งเขาไปตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ”


    “นี่มันเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายมากเลยนะ รัสเซลล์” เธอเอ่ย น้ำเสียงดูครุ่นคิด และถ้าให้เดาภาพของเธอตอนนี้ เธอก็คงจะนั่งหมุนแหวนที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอไปมาตามนิสัยเวลามีเรื่องต้องตัดสินใจ แหวนนั้นเป็นแหวนแต่งงานปลอม ๆ ที่เธอสวมเอาไว้กันไม่ให้ใครมารบกวนอาณาจักรแห่งความโสดที่เธอปกครองอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุขมานาน 


    “ผมรู้ มาเรีย” เขายอมรับ “แต่... ผมไม่รู้สิ...” 


    “คุณลองคุยกับเพื่อนของคุณกับทางตำรวจนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ดูก็แล้วกัน ถ้าเพื่อนคุณโอเคกับการที่มีตำรวจเพ่นพ่านอยู่แถวบ้าน พวกคุณจะอยู่เป็นเพื่อนกันต่อก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอก” ผู้บังคับบัญชาของเขาสรุป “คุณอาจจะต้องระวังมากขึ้นเวลาไปไหนมาไหนหน่อยนะ ช่วงนี้”


    “คุณพูดเหมือนแน่ใจแล้วว่า แอดดิงตันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้” เขาออกปาก


    “ช่างสังเกตตามเคย” มาเรียหัวเราะ แต่เสียงหัวเราะของเธอมีความเครียดและกังวลเจืออยู่จนเขารับรู้ได้

     “เป็นข่าวไม่ดีสักเท่าไหร่ มันช้าไปหน่อย แต่ตอนนี้ยืนยันได้แล้วว่า เขากำลังมุ่งไปทางที่คุณอยู่จริง ๆ”


    “เขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่” ความจริงแล้ว เขารู้ว่าแอดดิงตันรู้ได้อย่างไร แต่เขาต้องการฟังข้อมูลอีกด้าน


    “ฉันก็ไม่รู้ รัสเซลล์ เท่าที่รู้ ไม่มีใครบอกเขาแน่ว่าคุณอยู่ที่ไหน เว้นแต่ว่าเขาจะดักฟังโทรศัพท์ของใครสักคนในกลุ่มพวกเรา หรือไม่ก็พบเอกสารการเช่าบ้านพักที่นี่ ซึ่งกรณีหลังแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เว้นแต่ว่าคุณทิ้งใบจองห้องพักที่พรินท์ออกมาไปเรื่อยจนเขาไปเจอเข้าน่ะนะ”


    “กรณีนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นอยู่แล้ว คุณก็รู้” รัสเซลล์บอก เหลือบตามองผ่านประตูห้องนอนเพื่อดูว่า เบอร์แทรมตื่นหรือยัง เพราะเขาได้ยินเสียงของความเคลื่อนไหวบางอย่างในนั้น “แล้วเจนนิเฟอร์ล่ะ เธอเป็นไงบ้าง”


    “เธอโอเค ขวัญเสียไปหน่อย เพราะเจอนกเรเวนรบกวนเมื่อวันก่อน แต่วันนี้เธอดูดีขึ้น”


    “กลับมาที่เรื่องของแอดดิงตัน” นายตำรวจหนุ่มว่า เขาอยากรวบรัดให้รู้ความอย่างครบถ้วนก่อนที่เบอร์แทรมจะตื่น “คุณรู้ได้ยังไงว่า เขามีแนวโน้มว่าจะเดินทางจากแถบมิดแลนด์มาถึงนอร์ทธัมเบรีย”


    “จุดสุดท้ายที่มีคนพบเขาคือแบรดมอร์ ใกล้กับน็อตติ้งแฮม” เธอทวนเส้นทางให้เขาฟัง “จากนั้นก็ไม่มีข่าวอะไรออกมาอีก ทุกอย่างเงียบมาก จนกระทั่งมีคนพบศพของชายชราที่อาศัยอยู่ตัวคนเดียวในบ้านแถวรัดดิงตัน ลองเดาดูซิว่า เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนั้น”


    “เขาถูกตัดลิ้น ถูกแทงตัดขั้วหัวใจ”


    “ถูกเผง” มาเรียบอก “เงินสดและบัตรเครดิตของผู้ชายคนนี้ถูกขโมยไปจากบ้าน แต่ใช้เวลาเกือบครึ่งวันกว่าที่คนจะรู้ว่ามีเหตุเกิดขึ้นกับเขา ในวันเดียวกันนั้น มีคนแจ้งเหตุรถยนต์หายไปจากที่จอดแถวโบสถ์ ไม่มีใครเอะใจว่าคดีขโมยรถเกี่ยวข้องกับแอดดิงตัน จนกระทั่งมีคนแจ้งว่าพบผู้ชายท่าทางแปลกเอารถมาจอดทิ้งไว้แถวควีนเซ็นเตอร์ น็อตติ้งแฮม และวันเดียวกันก็มีคดีขโมยรถที่น็อตติ้งแฮมเกิดขึ้นอีก”


    “ตำแหน่งของแต่ละเมืองที่เกิดเหตุตรงขึ้นเหนือมาเรื่อย ๆ คุณเลยสันนิษฐานว่า เขาตั้งใจตรงมาหาผมที่นี่”


    “ใช่ มีความเป็นไปได้สูงมาก และลักษณะการก่อเหตุตามรายทางของเขา ไม่พยายามใช้ความระมัดระวังในการปกปิดหลักฐานอีกต่อไป ซึ่งมันน่ากลัวตรงนั้น”


    รัสเซลล์เม้มริมฝีปากแน่น “ผมพอจะเข้าใจแล้ว”


    “ฉันแจ้งไปในท้องที่เส้นทางที่เขาน่าจะมุ่งไป แต่คนคอยระวังกับคนตั้งใจจะก่อเหตุ มันจัดการยากต่างกัน”


    “ผมรู้ มาเรีย ขอบคุณมากที่เตือน”


    “ไม่เป็นไร” เธอบอก “ดูแลตัวเองด้วย ฉันต้องไปประชุมแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน”


    “ครับ สวัสดี”


    “ไว้คุยกันใหม่นะ” มาเรียว่า “ฝากสวัสดีคุณพ่อมดข้างบ้านที่ทำให้เจ้าชายนิทราอย่างเธอตื่นด้วยก็แล้วกัน” 


    To be continued >>> Day 18 : Bridge


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
salmonrism (@salmonrism)
คุณมาเรียเดาได้ถูกเผงเหมือนตาเห็นเลยค่ะ! ว่าเป็นพ่อมด ถึงจะแซวก็เถอะ?
bullettransth (@bullettransth)
รู้สึกจะได้กลิ่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย เอ๊ะหรือว่าเราคิดมากไปอีกแล้ว
piyarak_s (@piyarak_s)
@bullettransth อาจจะไม่แย่อย่างที่คิดนะคะ
smile515903 (@smile515903)
คุณตำรวจช่างสังเกตอีกแล้ว 55 ไม่ได้เนียนกอดนะคะ แต่เขาแค่อยากรู้เฉยๆ ว่าอีกฝ่ายไปทำอะไรมาเท่านั้น!

ชอบตรงพ่อมดข้างบ้านกับเจ้าชายนิทราค่ะ น่ารั้กกกก
piyarak_s (@piyarak_s)
@smile515903 คุณตำรวจช่างสังเกตตามอาชีพค่ะ 55555
เหมือนเป็นการจับคู่ที่แปลกๆ นิดนึง ฮา
pngfo (@pngfo)
ชอบตรงที่บอกว่า มีเรื่องยางอย่างที่ไม่รู้และทำไม่ได้ แต่ก็มียางอย่างที่ควรรู้ แม้จะทำไม่ได้ จังค่ะ ทำให้ได้ remindตัวเองหลายๆอย่าง:)

ตอนนี้รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น แม้ว่าสถานการณ์จะตึงเครียด:)

เบอร์แทรมเป็นคุณพ่อมดจริงๆด้วยค่ะ5555
piyarak_s (@piyarak_s)
@pngfo เป็นพ่อมดของแท้และแน่นอนค่ะ 5555

ผ่านมาได้ครึ่งตอนแล้วก็คงขมวดสถานการณ์ให้งวดมาเรื่อยๆ อะไรที่ต่างคนควรรู้ก็ควรจะได้รู้แล้ว :)