เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันพรุ่งนี้ก็แล้วกันyenyenaha
กระโดดกอด
  • ตื่นเช้ามาก็นั่งคิด "วันนี้คงเหนื่อยน้อยกว่าเมื่อวานมั่ง" คงไม่หนักเท่าไหร่
    ปรากฏเวลาหมุนไปยังไม่ถึงครึ่งวันเลย เฮ้ออกำลังใจที่มันมีอยู่น้อยนิด...มันหมดลงละเน้อ
    อยากกลับไปกระโดดกอดแม่แรงๆ งือออ คิดถึงง่ะ
    ทำไมการที่เราพยายามที่จะกลับไปอยู่กับครอบครัว มีเวลาให้ตัวเอง เวลาส่วนนี้มันถูกดึงไปหมดเลย ???
    เหมือนใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสายฝนที่มันตกตลอดเวลาและไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลย 
    ขอบคุณ จริงๆ 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in