ครั้งหนึ่งได้มีโอกาสบวชเป็นพระครับ (ถึงจะแค่ 12 วัน) ก็ไม่รู้หรอกครับว่าพระวันๆต้องทำอะไรบ้าง อาจเคยไปทำบุญที่วัดตามเทศกาลบ้าง แต่ก็ไม่เคยไปตามติดชีวิตพระ อีกอย่างบวชไปก็ไม่มีปฐมนิเทศน์ซะด้วย ตอนนั้นก็เลยงงๆครับ ค่อนข้างว่าง ไม่รู้จะทำอะไร อ่านหนังสือก็แล้ว นอนก็แล้ว (จริงๆตั้งใจนั่งสมาธิแหละ)  ยิ่งปกติเป็นคนขี้เบื่อง่ายๆเป็นทุนอยู่ละด้วย พระรูปอื่นก็จะอยู่ตามกุฏิท่าน บ้างก็รับกิจนิมนต์ ผมซึ่งเป็นพระใหม่ ถ้าพระไม่ขาดผมก็ไม่ได้ไปหรอกครับ ถึงไปก็สวดไม่เป็น 

     แต่ยังดีครับ มีเณรอยู่ ก็อาศัยคุยกับเณร และอีกกิจกรรมที่ผมชื่นชอบเลยครับตอนบวช คือ อาบน้ำครับ ร้อนมาก การอาบน้ำเลยช่วยได้มาก ผมอาบถึงวันละ 3 4 รอบเลยครับ(บวชหน้าร้อน) และอีกกิจวัตรที่ชอบมาก บิณฑบาต ใครที่คิดจะบวชนะครับ นอกจากบท อุกาสะ เพื่อขออุปสมบทแล้ว อีกบทที่ต้องท่องให้ได้เลยนะครับ กรวดน้ำ และให้พร

     วันแรกผมไปกับ พระผู้ใหญ่และเณร 2 ครับ ก็เดินตามกันไป เวลามีคนบอกขอกรวดน้ำก็จะเป็นพระท่านสวด เราเองก็ไม่เคยท่องจริงจังแต่พอได้ยินขึ้นมาก็พอจะตามได้ จนวันหนึ่ง โดนจับแยกไปกับเณร เพราะแบ่งเดินเป็น 2 สาย ตื่นเต้นสุดๆ อย่างลุ้นเลยครับว่าจะมีใครมาขอกรวดน้ำมั้ย คือยังไม่แม่น อุ่นใจบ้าง ก็ที่อย่างน้อยก็มีเณรมาด้วย

     ระหว่างทางเดิน ถึงแยก ผมเห็นถังขยะใบใหญ่สีฟ้า ล้มและอยู่ที่กลางถนน ผมมั่นใจมันทำให้การสัญจรเป็นเรื่องลำบากและอันตรายแน่ๆ ผมจึงตั้งใจจะเข้าไปยกถังขยะขึ้นครับ บอกเณรเดี๋ยวเณรรอหลวงพี่ก่อน หลวงพี่ไปยกถังแปบหนึ่ง ก้าวไปแล้วครับ ได้ยินเสียงเณรดังขึ้นมา เดี๋ยวหลวงพี่!! อะไรเณร? ผมหันไปถาม และคำตอบที่ได้รับจากเณรโทนี่ นั่นมันไม่ใช่กิจของสงฆ์ครับ!! O_O เออะ!เหรอ เอ่องั้นไปต่อเลยก็ได้ (คือ ณ ตอนนั้นผมรู้แค่เณรบวชก่อนผมไม่รู้ว่าแค่ 2 วัน ผมจึงให้เครดิตเณรมากเพราะ เราพระใหม่เพิ่งบวช ตอนหลังกลับมาถามพระครับ สรุปยกได้ =.= เณรรร..) 

   ยังครับการเดินทางวันแรกผมยังไม่จบ เรามาจนจะจบสายเดินละครับ ถึงประตูวัด บ้านตรงข้ามประตูวัดเลยครับ ผู้หญิงดูมีอายุหน่อยชุดขาวผมเดาว่าเธอต้องใส่บาตเป็นประจำและคงธรรมะธรรมโมด้วย พระเณร ใส่บาตก่อน ก็ตามนิมนต์ครับ ใส่เสร็จกำลังจะกลับแล้วครับ กะว่าโอ่ยยโล่ง วันนี้รอดไป และในตอนนั้นเอง เดี๋ยวพระ! ใจเต้นเลยครับ ขอกรวดน้ำก่อน O_O เอิ๊ก! ในที่สุด แต่อ่ะมาขนาดนี้แล้วก็ใจดีสู้ครับยังมีเณร 

   เริ่มเลยครับ ยะถา ... ไปถึงช่วงกลางละครับผ่านไปด้วยดีไม่มีติดขัด เณรโทนี่เจ้าเก่าครับ คือเราไม่รู้กันไปกันคนละชุด คือปกติจะมีแบบย่อกับเต็ม ผมหน่ะเต็ม เณรอ่ะย่อ เงิบสิครับ!! การที่เราท่องอะไรไม่แม่นแล้วไม่ต่อเนื่อง การต่อจากเดิมเป็นเรื่องที่ยากมากครับ โดยมิได้นัดหมายผมหันไปหาเณร จังหวะเดียวกันเณรก็หันมาใบหน้าเณรแสดงสีหน้า เหวอครับ โอยย.. T^T เอาก็เอาดำน้ำต่อครับ คือถ้าไปจนถึงท่อนหลังได้ ผมพอจะจำได้ ก็ไม่คาดหวังว่าคุณป้าจะไม่รู้หรอกนะครับ ผมว่าป้าท่องได้ด้วยซ้ำ บ้านตรงข้ามวัดซะขนาดนั้น ผมเหลือบเห็นครับ ป้ายิ้ม และก็คงจะกลั้นขำไว้ โดยพยายามก้มหน้าครับ จนจบ ผมไม่รอผลลัพท์ หันหลังแล้วเข้าวัดเลยครับ . . . ไม่รู้ว่าทำให้ป้าได้อารมณ์ดีแต่เช้านี่จะบุญมั้ย??

   นี้เป็นการเปิดตัวการบิณฑบาตครั้งแรกของผม กลับมาไปท่องเลยครับ คือจำได้จนทุกวันนี้เลย และผมก็จำเณรโทนี่ได้แม่นเชียว (แม่เณรเป็นศิษย์กับหลวงตาเลยให้บวชฤดูร้อน ก่อนผม 2 วัน และสึกวันเดียวกับผม)

    ทั้งหมดที่เล่านี้เป็นเรื่องของผมนะครับไม่เกี่ยวกับกิจวัตรของพระรูปอื่นๆครับ ยังมีพระหลายรูปที่มุ่งศึกษา ฝึกฝนขัดเกลา และช่วยงานที่วัด มากมายครับ ถึงเราจะเห็นข่าวพระไม่ดีอยู่ตามข่าวในปัจจุบัน แต่ ก็อย่าไปเหมารวมครับ ยังมีพระดีอยู่อีกมากที่น่าเลื่อมใส และท่านก็ปฏิบัติจริงๆ เวลาได้ยินเพื่อนๆคุยกันถึงจะเล่นๆว่าไปเป็นพระดีกว่าเป็นแล้วรวย รายได้ดี รู้สึกไม่ดีเลยครับ ก็หวังว่าเขาจะไม่ได้คิดกับพระแบบนั้นกันจริงๆ . . .