ความรู้ความเข้าใจ
สมบัติอันล้ำค่าของชีวิตคนเรา ที่สามารถส่งต่อให้แก่กันและกันได้ แถมมันก็ยังสามารถเพิ่มพูนและเติมเต็มใครต่อใครได้อีกหลายๆอย่าง ทั้งการรู้เท่าทันเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันในการดำเนินชีวิต
ความรู้ไม่เคยมีหน้าตา
และตัวตนที่ชัดเจน เพราะมันอยู่ร่วมกับเรา ในทุกอณูรูขุมขน
ประเด็นก็คือว่า
บางทีมันก็มีแนวคิดที่ว่า เวลาที่เรารู้อะไรเยอะไปมันก็ไม่ดี เข้าใจได้นะที่ในหลายครั้งสถานการณ์มันก็ทำให้เราคิดแบบนั้น
แต่ถ้าหากว่าเรามองกลับกัน
นั่นมันอาจหมายถึงการปิดกั้นความรู้สีกเฉยๆภายในหัวใจของคุณใช่หรือไม่
แต่ไม่เป็นไร
สิ่งที่เราจะพูดถึงไม่ได้แสดงความคิดเห็นในเชิงขัดแย้งกับแนวคิดที่ว่าแต่อย่างใด
เพียงแต่อยากจะพูดถึงจิตใจคนเรามากกว่า
แต่สิ่งที่ทำให้มันดูไม่ดี
น่าจะเป็นทิฐิคนเรามากกว่าหรือเปล่า?
“ทิฐิ” สิน่าจะเป็นปัญหามากกว่า
ที่เมื่อคนเรารู้เยอะขึ้นไป แล้วไม่พยายามเข้าใจผู้อื่น หรือปิดกั้นความรู้อื่นที่เข้ามา เพราะดันคิดว่าเรารู้แล้วเข้าใจแล้ว
มันดูไม่ใช่เรื่องที่น่ารักเท่าไหร่เลยจริงๆเพื่อนมนุษย์
เพราะประเด็นเรื่องของความรู้นั้นมันไม่น่าจะเป็นปัญหาเลยจริงๆ มีแต่จิตใจและแนวคิด ที่จะยอมเปิดใจรับฟังสิ่งรอบกาย
เลยอยากให้บทความนี้
เป็นเครื่องหมายในการตักเตือนใจ ให้แก่เพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย เพื่อให้ความรู้ที่ตนนั้นได้เข้าใจมันสามารถเดินทางเพื่อส่งต่อได้ อย่างไหลลื่นและมีประสิทธิภาพ
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in