ในขณะที่โลกหมุนนรอบตัวเองหนึ่งรอบ
เท่าเวลามนุษย์ที่ผ่านพ้นไปไปหนึ่งวัน
แล้วการที่เราใช้เวลาในแต่ละวัน
มันก็หมายความว่าอายุขัยของเรา นั้นเดินหน้าไปอีกก้าว
เมื่ออายุขัยได้เริ่มขยับตัวไป
นั่นหมายถึงเราก็ได้แก่ตัวลงไปอีกหนึ่งขึ้นใช่หรือไม่?
ว่าแต่ในหนึ่งไป ที่ผ่านไป คุณได้แก่ตัว เติบโต แล้วเรียนรู้อะไรกับมันบ้าง
ซึ่งก็น่าจะมีมากมายก่ายกอง ทั้งประสบการณ์ ความทรงจำดีๆ
หรือเรื่องราวร้ายๆที่มีไว้ เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ
“ในกรณีศึกษา”
ในความเป็นจริงที่ต่างก้าวเดินและเติบโตไป
แต่เชื่อหรือไม่ ถึงแม้ในบางก้าวที่สำคัญ และยิ่งใหญ่สำหรับชีวิตคุณ
แต่เชื่อหรือไม่ว่าถ้ามองภาพรวมแล้วมันก็คงเป็นอะไรที่ยังถือว่าเล็กน้อย สำหรับโลกใบนี้
“ไม่สิ” ต้องบอกว่ามันยังมีเรื่องราว และประสบการณ์อีกมากมายที่รอให้คุณออกไป และขวนขวายที่จะค้นหามันมากกว่า
เพราะอย่างงี้ไง โลกใบนี้ถึงมีประโยคที่ว่า
“การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด”
ซึ่งมันก็ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆนั้นแหละแหละไม่ว่าจะในประเด็นไหน
บางอย่างเราเรียนรู้ไป แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่า ความรู้ในประเด็นนั้น. มันถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
บางเรื่องบางประเด็นที่คุณเองยังไม่ได้รับรู้ และลิ้มลองมัน ก็ยังเป็นเรื่องเป็นราวที่ตัวคุณยังไม่รู้จัก ศึกษา หรือค้นหา
ไหนจะเรื่องบางเรื่องที่แม้แต่ในปัจจุบันที่แม้แต่มนุษยชาติก็ยังหาคำไม่ได้อีกล่ะ
นั่นมันยิ่งมันยิ่งชี้ให้เห็นเลยหรือเปล่า
ว่าเรานั้นยังคงเป็นไอ้ตัวเล็กสำหรับ โลกใบนี้ (นี่ยังไม่นับเรื่องนอกดาวดวงนี้นะ)
“แต่นั่นแหละฮะท่านผู้ชมฮะ”
ประเด็นในบทความที่อยากจะกล่าว มันก็ไม่มีอะไรมาก นอกเสียจากว่า ถึงแม้อายุขัยที่ขับเคลื่อนไป ทำให้เราเป็นทารก วัยรุ่น วัยทำงาน หรือแม้กระทั่งคนบั้นปลายในวัยเกษียณ
มันก็เท่านั้นแหละ เพราะถึงแม้ในสายอาชีพการงาน มันมีวันเกษียณ ที่กฎหมายอาจบังคับในช่วงวัย หรือตัวคุณเเลือกที่จะเกษียณตนเอง เพื่อความสุขในบั้นปลาย
แต่จงอย่าได้ลืมไป
ว่ายังมีเรื่องราวอีกมากมายที่รอให้เรานั้นก้าวไปเพื่อเรียนรู้ และเข้าใจอีกมากมาย
นั่นแหละเหตุผลที่ว่าทำไม
คุณจึงยังคงสภาพเป็นเด็กน้อยในโลกใบนี้
และแล้วคุณก็จะยังเป็นเด็กน้อยในโลกที่กว้างใหญ่นี้เสมอไป จนกว่าที่ตนนั้น
จะหมดลมหายใจ แล้วสภาพเป็นเถ้าธุลี
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in