เชื่อ หรือไม่?
ว่ามนุษย์ต่างจมปลักอยู่กับความโศกเศร้ามากันแต่ช้านาน ซึ่งก็มีทั้งทางกาย และใจ แถมส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะเรายึดติดกับบางสิ่ง หรือกับเหตุการณ์บางอย่าง ที่ล้วนแล้วแต่กลายเป็นอดีตที่มีไว้จดจำ แต่ไม่ใช่เพื่อจมดิ่งอยู่กับมัน
แต่เจ้าสิ่งนี้
มันก็คือดาบสองคมดีๆนี่เอง ระวังให้ดี มันเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งที่ช่วยเหลือคุณได้หากคุณเข้าใจและยอมรับการมีตัวตนของมัน
เพื่อนคนนี้นั้น ก็สามารถเปิดโลกและมุมมองคุณให้สามารถคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างได้เป็นอย่างดี
แต่กลับกัน
มันก็จะกัดกินคุณเข้าไปถึงกระดูกดำ หากคุณนั้น ยึดติดกับมันมากเกินไป
ความสุขเอง ก็เช่นกัน
เพียงแค่เราไม่ได้จมปลัก แต่ว่าเสพมัน เพื่ออรรถรสให้กับรสชาติชีวิตที่หอมหวานตามที่คุณต้องการ
จริงอยู่ที่คนเราโหยหา และเสพมันอย่างสนุกสนาน
ประเด็นคือว่า สิ่งที่เราเสพไป
เพื่อที่จะสร้างสรรค์เฉพาะภายนอก หรือไม่
แล้วแบบนี้สุขที่จะบรรเทาภายในใจคุณล่ะ คุณโหยหา และพยายามรับรู้การมีตัวตนของสิ่งนั้น เพื่อเพิ่มมันเข้ามาในชีวิตคุณเอง บ้างไหม?
เพราะในประเด็นนี้
มันก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่า การเสพสุข อย่างมีสติ โดยคุณเองก็อย่าพยายามที่จะยึดติดกับมัน มากเกินไป เพราะมันอาจกลับกลาย เป็นทุกข์แทนได้ ในภายภาคหน้า
ด้วยความปรารถนาดี
จาก เพื่อนมนุษย์ท่านหนึ่ง
ถึง เพื่อนมนุษย์ท่านอื่น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in