หลายคนมักจะพูดเสมอว่า ชีวิตคนเราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไป ซึ่งชีวิตคนเรานั้น มันก็ช่างแตกต่างกันเสียเหลือเกิน นั่นหมายความว่าเราต่างก็ก้าวไปข้างหน้าในเส้นทางของตัวเอง ซึ่งก็เป็นคนละเส้นทางกับผู้คนรอบข้าง
แม้ว่าอาจจะไลฟสไตล์ ความชอบที่คล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเรานั้นกำลังเดินทางไปในเส้นทางเดียวกันตลอดจนถึงบั้นปลายชีวิต
แต่ก็มีเหมือนกัน ที่เส้นทางของคนเราจะมาบรรจบกันในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต เมื่อครั้งเยาว์วัย และสิ่งเหล่านี้อาจหมายถึง มิตรภาพ ความผูกพันที่มนุษย์นั้น ต่างโคจรมาพบเจอกันในระหว่างที่ต่างคนต่างก็ก้าวเดินกันไป และมันก็มักจะมาในรูปแบบของคนรู้ใจที่เป็นเพื่อนฝูง หรือมากกว่านั้น
แต่ผมจะขอมุ่งประเด็นไปที่เพื่อนฝูงเพราะถ้านอกจากครอบครัวและคนที่เรารักแล้วนั้น
ความสัมพันธ์เหล่านี้มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด มิตรภาพที่แน่นแฟ้น มักมาคู่กับสายสัมพันธ์ที่ไม่เคยจางหาย เพราะรายละเอียดเหล่านี้มันแฝงไปด้วยความทรงจำที่ทั้งสุข และทุกข์ปะปนกันไป แล้วแต่ว่า บทสรุปและสิ่งที่เราได้มา มันกลับกลายเป็นความทรงจำอันล้ำค่า ที่ยากจะอะไรหาอะไรมาเทียบเคียงได้
อาจเป็นเพราะความเยาว์วัย และไร้เดียงสา ที่ทำให้มันยิ่งเป็นคุณค่าที่มิอาจลมเลือนไปจากใจได้ มิตรภาพที่แม้จะอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน แต่ต่างคนต่างก็มีเส้นทางที่จะต้องก้าวเดินต่อไปในเส้นทางของตนเอง ซึ่งสิ่งสำคัญในการเดินทางนั่นก็คือการ “จดจำ” เส้นทางที่เคยเดินผ่านมา บ่อเกิดความสุขในความเยาว์วัยนั้น มันมีที่มาที่ไปที่ไม่อาจถูกลบเลือนออกจากใจ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in