“อาหาร”
เป็นทั้งปัจจัยที่ให้สิ่งมีชีวิตยังคงดำรงอยู่ต่อไป
และก็เป็นปัจจัยในการสร้างสรรค์ความสุขให้ตนได้
ใครต่อใครก็ต่างสนใจในเรื่องของอาหาร
บางคนสนใจและจดจำ ว่าร้านไหนที่ถูกใจ เมนูไหน ที่ถูกปาก
เพราะเมื่อถึงช่วงเวลาที่เราได้รับประทานมันเข้าไปความสุขที่ได้นั้น
มันช่างเต็มปากเต็มคำเสียเหลือเกิน
“ส่วนบางคน”
บางคนก็เลือกที่จะรังสรรค์มันด้วยมือของตนเองเพื่อให้ได้รสชาติที่ถูกใจมากถึงมากที่สุด
ในขณะเดียวกันเขาก็แชร์อาหารจานนั้นให้ผู้อื่นได้ลิ้มลองมันอีกด้วย
“ประเด็นคือ”
รสชาติที่ถูกปากของแต่ละคนนั้นก็แตกต่างกันออกไป
หวาน เปรี้ยว เค็ม ขม หรือว่าอูมามิ
ที่คุณชื่นชอบ
“แล้วถ้าเกิดว่า”
รสชาติของชีวิตคุณล่ะ?
คุณออกแบบมัน ให้ออกมาเป็นรสชาติไหน
“หวาน” แบบไม่ต้องเติมน้ำตาล ช่างดูเป็นอะไรที่สดใสรื่นเริงมากเลยว่ามั้ย?
“เปรี้ยว” ไปกับแสงสีเสียงนั่นก็ดูสนุกสนานไม่เลวเลยใช่หรือเปล่า
“เค็ม” แบบต้องคิดหน้าคิดหลังในแต่ละการกระทำ ก็ดูดีนะมีสติอยู่ตลอดเวลาดีนิ
“ขม” น้ำตาเล็ดไปกับเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตาที่มีไว้เป็นกรณีศึกษาแก่ชีวิตก็ไม่เสียเลยนะ
หรือแม้แต่ “อูมามิ” เพื่อความสบายใจและปลอดภัยจากรสชาติต่างๆที่สุดโต่งเกินกว่าจะรับมันไหวดี
“แต่สุดท้ายแล้ว”
การรังสรรค์อาหารแต่ละจานให้ออกพร้อมรับประทาน
มันก็ใช่ว่าเครื่องปรุงรส มันจะมีแค่อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะอาหารไทยหรือเทศ องค์ประกอบของมันก็ใช่ว่าจะมีแค่รสเดียว
“ไม่ว่าคุณนั้นจะเป็นคนชอบรสชาติแบบไหน”
ว่าแต่คุณนั้นอยากออกแบบรสชาติชีวิตให้ออกมาเป็นแบบไหนกันล่ะ?
แต่ที่แน่ๆ ผมก็เชื่อว่า ไม่มีทางเลยที่คุณอยากจะให้มันออกมาในเป็นแค่รสชาติเดียว
จะมีก็แต่ว่า คุณจะให้รสชาติไหน เป็นรสชาตินำของอาหารมากกว่า
“ชีวิตก็เช่นกัน”
ว่าแต่คุณล่ะ อยากจะให้รสชาติไหน
เป็นรสนำของอาหารจานโปรดของคุณ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in