นอกจากการฟังเพลงแล้ว ในเวลาแบบนี้ เขามักจะใช้เวลาไปกับการแต่งรูปและการดูรูปที่เขาพึ่งถ่ายมา แต่ส่วนใหญ่เขาจะใช้เวลาไปกับการดูรูปซะมากกว่า ส่วนหนึ่งเขาไม่ถนัดในการแต่งรูปสักเท่าไรนัก อีกส่วนหนึ่งภาพที่เขาถ่ายมายังไม่ดีพอสำหรับเขาสักเท่าไร ภาพส่วนใหญ่ที่เขาดูมักจะถูกทิ้งลงถังขยะไม่ก็ถูกขังเอาไว้ในคอมพิวเตอร์ไม่ได้ออกไปพบเจอโลกภายนอกอีกเลย เขาเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปมาก เขาไม่จำกัดตัวเองว่าชอบถ่ายแนวไหน เพราะเขามักจะถ่ายทุกอย่างเมื่อมีโอกาส ทั้ง ต้นไม้ ท้องฟ้า เพื่อน คนรู้จัก และคนแปลกหน้า เขารู้พิเศษเสมอเมื่อได้กลับมาดูรูปภาพของคนที่เขาเคยถ่าย เหมือนกับว่าเขาได้เข้าถึงจิตใจของคนที่เขาถ่ายผ่านสีหน้า แววตา และการแสดงออก อะไรทำนองนั้น การได้ดูรูปในอดีตของคนที่เขาเคยรู้จัก เพื่อน  ก็ทำให้ความทรงจำของเขายังคงชัดเจนเสมอ แต่การได้นึกถึงอดีตบางครั้งมันก็ทำให้รู้สึกเหงา และอยากย้อนเวลากลับไป ทั้งที่รู้ว่ามันทำไม่ได้ ซึ่งความรู้สึกแบบนี้คงไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีแน่ ๆ  การมีรูปแห่งความทรงจำอันมหาศาลแบบนี้มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียละนะ

      ระหว่างที่เขากำลังเลื่อนดูรูปในคอมพิวเตอร์ไปเรื่อย ๆ เขาก็ไปหยุดที่รูป ๆ หนึ่ง เป็นรูปของเด็กสาวคนหนึ่งอายุราว ๆ 16 ปี ละมั้ง มันเป็นรูป ๆ หนึ่งในเซตที่เขาถ่ายตรงจุดถ่ายรูปในงานเกษตรแฟร์ตอนต้นปีของหลายปีที่แล้ว มันเป็นงานที่เขาและเด็กสาวคนนั้นไปเดินเที่ยวด้วยกันครั้งแรก มันเป็นช่วงฤดูหนาวที่รู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษ นอกจากการได้มาเดินเล่นกับเธอในงานแล้ว อีกเป้าหมายหนึ่งคือการที่เขาได้มาถ่ายรูปบรรนากาศและผู้คนในงานนี้ แต่สิ่งที่เขาถ่ายส่วนใหญ่ก็คือเธอ เด็กสาวผู้เขินอาย และเก็บซ่อนความร่าเริงเอาไว้ จะเอาออกมาใช้ในยามจำเป็นเท่านั้น นั่นคือนิยามของเด็กสาวคนนั้นสำหรับเขา  เธอพาเขาไปดูต้นกระบองเพชรที่ช่วงนั้นกำลังฮิตกันมาก ๆ (ไม่รู้ตอนนี้ยังฮิตอยู่ไหมนะ) เธอเล่าถึงกระบองเพชรที่เธอเคยเลี้ยงมา เธอดูจริงจังขึ้นมาเมื่อได้เล่า เขาจำได้ว่าเธอบอกว่า "การเลี้ยงกระบองเพชรเนี่ยต้องดูแลเอาใจใส่มันมากเลยนะ แต่ละชนิดการเลี้ยงก็จะไม่มีเหมือนกันด้วยนะ" จากนั้นเธอและเขา ก็ไปโซนอาหารกัน เธอดูเหมือนอยากจะกินอะไรหลาย ๆ อย่าง แต่ดูเหมือนเธอจะเป็นคนที่รอบคอบประมาณหนึ่ง พอรู้สึกว่าไม่ได้อยากกินจริง ๆ เธอก็จะไม่ซื้อ เขาแอบชื่นชมเธอในจุดนี้ เพราะถ้าเอาแต่สนใจเรื่องกินเขาคงไม่ได้ถ่ายรูปกันพอดี  นอกจากนี้เธอยังเป็นที่ชอบพวกตัวการ์ตูนน่ารัก ๆ ก็คงเป็นสิ่งที่ผู้หญิงทั่วไปชอบกันนั้นเล่ะ แต่ที่แปลกก็คือเธอพยายามจะเก็บซ่อนความชอบนี้ไว้ เมื่อเดินผ่านร้านที่มีสินค้าประเภทนี้เธอก็จะหยุดมองสักพัก แววตาของเธอดูสนใจในทีแรก แต่เมื่อหันกลับมาที่เขาแววตาของเธอก็ดูเหมือนไม่ได้สนใจอะไร เมื่อเขาถามว่าอยากได้ไหม เธอก็ตอบว่าไม่ เขาจึงตัดสินใจแอบซื้อสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนที่เธอแอบดูอยู่ให้เธอ คราวนี้เธอเก็บความรู้สึกไว้ไม่ได้อีกแล้ว เธอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เขาลืมที่จะถ่ายรูปเก็บไว้ทั้งทีอยากจะถ่ายมาก ๆ เพราะมัวแต่มองดูใบหน้าที่มีความสุขของเธอ

     เขาและเธอเดินเล่นในงานกันจนมาถึงทางออกที่มีซุ้มถ่ายรูปอยู่ ทั้งสองถ่ายรูปด้วยกันเล็กน้อย เขาเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปคนอื่นมากกว่าถ่ายตัวเอง เขาเลยเสนอให้เธอไปยืนที่หน้าซุ้มเพื่อจะได้ถ่ายรูปเธอ ทั้งทีวันนี้เขาก็ถ่ายรูปเธอมาหลายรูปแล้ว  ทีแรกเธอยืนนิ่ง ๆ เพราะเธอบอกว่าอยากถ่ายแบบฮิปสเตอร์ คูล ๆ หลังจากนั้นเธอ ก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมา กว้างขึ้น กว้างขึ้น เรื่อย ๆ จนเธอเริ่มทำหน้าและท่าทางที่ตลกจนทำให้เขาหลุดขำออกมา เธอโวยวายเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขากำลังหัวเราะเธอ   

    รูปที่เขากำลังดูอยู่ เป็นรูปท้าย ๆ ที่เขาถ่าย เป็นรูปที่เธอยืนด้วยท่าทาที่สบาย ๆ มองมาที่กล้อง ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย แววตาของเธอดูมีความสุข เป็นความสุขในระดับที่พอใจกับสิ่งเกิดขึ้นตรงหน้า เป็นใบหน้าที่เขาไม่ค่อยได้เห็นในรูปที่เขาถ่ายเธอเลย มันไม่ใช่รูปที่แสงดีมาก ไม่ใช่ภาพที่มีองค์ประกอบภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจ มันเป็นภาพเรียบ ๆ ที่สำหรับเขาแล้วมันสวยมาก ๆ  มันเป็นภาพที่เธอสวยมาก ๆ 

เขาสงสัยตัวเองว่าทำไมพึ่งมารู้สึกตอนนี้นะ ทั้งทีตอนนั้นก็เคยดูรูปนี้มาแล้ว  เขาอยากจะส่งรูปนี้ให้เธอดู แต่นึกขึ้นได้ว่าทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว  ตอนนี้เด็กสาวคนนั้นคงเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้วละ  เขาคิด .