พันสารท 3-4 (จบ)

ผู้เขียน เมิ่งซีสือ

ผู้แปล Bou Ptrn

สำนักพิมพ์ EverY

เรื่องย่อ 

          ‘เสิ่นเฉียว’ หลังถูก ‘เยี่ยนอู๋ซือ’ ป้อนบททดสอบต่อความยึดมั่น และจิตใจ เขาก็ได้ก้าวผ่านอุปสรรคนานับประการหล่อหลอมทุกอย่างโดยไม่เสียความเป็นตัวเอง ทำให้นักขุดหลุมบางคนกลายเป็นตกหลุมเสียเอง...

ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์เล็กน้อยถึงปานกลาง)

         ใครยังไม่ได้อ่านเล่ม1-2 ขอให้ผ่านเลยรีวิวปิดท้ายของเล่ม 3-4 ซึ่งเป็นพาร์ทจบก่อนนะคะ 

http://minimore.com/b/tA4HM/18 <--ลองดูรีวิวเล่ม 1-2 ก่อนได้ค่ะ ใครกลัวสปอยล์ ก็ล็อกหลบก่อนได้เลยค่ะ เราไม่มั่นใจความอยากพูดคุย  อยากเล่าหลังอ่านจบจะหลุดเนื้อหาออกมาแค่ไหน...หมายถึงส่วนแบบลุ้นตอนอ่านจะว้าวอ่ะค่ะ ดังนั้น...คำเตือนนอีกครั้ง มีสปอยล์ค่ะะ 

ความเดิมเล่ม 1-2 (โดยสรุป)

        เสิ่นเฉียวเจ้าสำนักเขาเสวียงตูถูกศิษย์น้องวางยาก่อนศึกประลองใหญ่ ทำให้สู้แพ้ตกหน้าผา แต่เขาได้ประมุขพรรคมาร เยี่ยนอู๋ซือ ช่วยไว้ ทว่าพระเอกคนนี้กลับไร้หัวใจเห็นคนเหมือนหนูทดลอง ทดสอบนายเอกต่าง ๆ นานา เพราะเชื่อว่าใจคนมีความมืดซ่อนอยู่ แต่นายเอกกลับฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นไปได้ จนพระเอกส่งบททดสอบสุดท้าย คือทรยศความรู้สึกนายเอก แต่สิ่งนี้กลับทำให้นายเอกยืนหยัดไปได้ไกลกว่าเดิม แถมเจ้าตัวยังตามมาช่วยพระเอกที่ถูกรุมทำร้ายปางตายจนบุคลิกแยกเป็นสี่ ! เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ เราไปที่เล่ม 3-4 กันค่ะ

           ความดีไม่ประกาศ แต่ผู้คนประจักษ์ 

          นายเอกของเราหลังผ่านความตกต่ำในเล่มสอง เล่มสามคือการฟื้นคืนค่ะ หลังช่วยเหลือพระเอกจนหาย แต่กลับถูกไล่ล่า พระเอกจู่ ๆ ก็กลายเป็นนิสัยเปลี่ยน ไม่ทิ้งนายเอก พาไปซ่อน ทิ้งคำว่า 'อาเฉียวคนโง่งม' ให้น้ำตาไหล ละก็ออกไปล่อศัตรู นายเอกที่ไม่รู้ความเป็นตายของพระเอกก็ทำตามคำสั่ง (เสีย?) เดินทางไปเมืองหลวง ที่นั่นเขาช่วยเด็กกำพร้าท่ามกลางศัตรูฝีมือฉกาจ และการไล่ล่าของทหารทางการ กลายเป็นผู้ผดุงธรรมในใจทุกคน 

           หายไปก็พบเจอ ไม่คาดหวังก็มาหา 

           พระเอกที่รอดพานายเอกตะลุยการเมืองอีกครั้ง และในครั้งนี้นายเอกก็ยังรู้สึกว่าพระเอกให้ความสนิทกับตัวเองแปลก ๆ ทว่าเขาไม่คาดหวัง ไม่หวั่นไหวหลงกล และปล่อยให้พระเอกติดตามตัวเอง โดยเชื่อว่า นี่เป็นอารมณ์แปรปรวนอย่างหนึ่งของพระเอก แต่ถึงอย่างนั้นตอนนายเอกใกล้ตาย คนที่เข้ามาช่วยไว้ ก็เป็นพระเอกผู้แปรปรวนคนนี้ 

           สุดร้าย สุดเจ้าแผนการก็ 'เยี่ยนอู๋ซือ'

           ปมสุดท้ายหลังการเมือง ก็ต้องบอกว่า เริ่มต้นที่ไหน จบลงที่นั่น มาจนถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียว นายเอกของเราก็ไม่ไร้เดียงสาต่อโลก แต่ไม่เสียความเป็นตัวเอง เยี่ยนอู๋ซือ ไม่เปลี่ยนหลักการมองคนของตัวเอง แต่กลับเพิ่มเติม คนแบบ 'อาเฉียว' ลงไปแทน ถ้าถามว่าคำถามตอนแรกใครถูกใครผิด เราคิดว่าคำของนายเอกกลับใช้ได้ดีมาก มันเป็นท่อนหนึ่งของคัมภีร์ตะวัน ประมาณว่า รู้สึกตัวเองให้รู้สึก เมื่อมองภายนอกเป็นปลาก็ต้องรู้สึกอย่างปลา...ก็คืออย่ามองโลกเพียงมุมเดียว หรือต่างมรรคา ไม่ผิด (หลักการนายเอก) --> นี่ถึงกับไปเปิดหาว่ามรรคาคืออะไร จริงจังมาก ><

       ส่วนเรื่องความรัก คุณลุงท่านหนึ่งเจ้าแผนการได้สมคาแรคเตอร์มาก วางแผนจับเด็กจนแผ่นสุดท้ายของบทความรัก เรายอมรับเรื่องการมองคนได้ขาดของพระเอกคนนี้มาก อยากได้สักครึ่งจริง ๆ เสียเรื่องนิสัยเนี่ยแหละ โดยเฉพาะแรก ๆ ทำได้แสบสมชื่อประมุขพรรคมาร สามารถโยนเป็นตัวร้ายแล้วนายเอกเป็นพระเอกได้จริง ๆ แต่พระเอกคนนี้ก็ยังแสดงให้เห็นด้านพัฒนาการ เพราะ ความดีที่นายเอกทำยังซึมเข้าหัวใจเขา โดยไม่รู้ตัว และตอนบาดเจ็บจนมีบุคลิกแยก ที่หนึ่งในนั้นรักเสิ่นเฉียวมาก แคร์มากก (อีกบุคลิกก็คุยง่าย เป็นที่ปรึกษาที่ดี เชื่อฟังทุกอย่าง) ก็คงทำให้เขาเข้าใจตัวเอง และยอมรับความรู้สึกในที่สุด แสดงว่า เดิมไร้หัวใจไม่ใช่ไม่รู้สึก แต่เราคิดว่าเจ้าตัวเลือกละทิ้งที่จะไม่รู้สึกมากกว่า แต่อาเฉียวของเขาไม่ว่าจะโดนเขาทำร้ายเท่าไรกลับปกป้อง ดูแล ไม่คิดแค้น…

..."หัวใจคนคือเนื้อก้อนหนึ่ง" เสียดายความหวั่นไหวของพระเอก ดันมาทีหลังการทำร้าย "ใจ" ของนายเอก เขาเลยต้องรับกรรม แสดงความจริงใจไปยาว ๆ

             เราชอบเรื่องนี้ สนุกมากในแง่เนื้อเรื่อง แง่คิด การเล่าเรื่อง และพัฒนาการตัวละคร เปิดปมปิดปมครบเป็นลำดับ (ยกเว้นอดีตพระเอก) ชอบสุดคือความรักที่ดูไม่น่าเกิด แต่มันก็เกิดโดยไม่มีใครรู้ตัว คนเขียนไล่สเต็ปพระเอกกลับตัวได้ทันดี ถ้าช้ากว่านี้โดยส่วนตัวเราจะอินไม่ทัน แล้วจะให้ความรู้สึกน้อยเกินไป ด้วยเขาเขียนพระเอกร้ายมาแบบนี้ตอนแรกเราถึงกับระแวงพระเอกตามนายเอก คิดตลอดว่า นี่หยอกเฉย ๆ หรือจริงจัง ? หลงรักแล้ว หรือมีแผนหลอกใช้คะ ? ขนาดเราเป็นคนอ่านยังกลัวเจ็บซ้ำ อาเฉียวไม่วางใจรับรักช้าคือสมควรแล้ววว แล้วตรงนี้ก็เป็นอีกอย่างที่ชอบ เพราะคนเขียนไม่เลือกให้พระเอกใช้ความฉลาดมาวางกับดัก บังคับ และใช้กำลังกับนายเอกที่รับรักช้า แต่เลือกให้พระเอกเข้าใจกรรมที่ตัวเองก่อ แล้วใช้ความฉลาดนั้น แสดงความจริงใจต่อนายเอก ให้นายเอกได้รับรู้ และค่อย ๆ เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างอดทน

...ตามแผนการของเขา ! ยอมใจจริง ๆ พระเอกคนนี้

              เอาเป็นว่าาเราขอรีวิวพันสารท 4 เล่มจบโดยส่วนตัวว่าสนุก ใครอ่านยุทธภพกำลังภายในได้ พระเอกร้ายสมชื่อประมุขพรรคมาร นายเอกคือคนฝ่ายธรรมะที่แท้ทรู และทั้งสอง รวมถึงตัวประกอบอื่น ๆ มีพัฒนาการเป็นของตัวเอง อ้อ...ฉากกุ๊กกิ๊กมีเรื่อย ๆ แต่ฉาก...ฉายไปที่ผ้าม่าน 5555 ตามสไตล์คนเขียนท่านนี้ ส่วนตัวเราว่าหยอดเยอะกว่ารัชศกฯ แล้วนะ (5555)

เพ้อเจ้อภาคต่ออออ

            สุดท้ายของการรีวิวพันสารทนี้ เราค้นพบว่าพันสารทมีเรื่องที่ต่อกัน ชื่อ อู๋ซวง ค่ะ เราตื่นเต้นมากตอนเห็นในแท็ก เห็นว่าช่วงเวลาซ้อนกันตรงภาคพิเศษ ส่วนแนวเรื่องเห็นว่าเป็นแนวรัชศกฯ เวอร์พระนายปากร้ายค่ะ สนใจเข้า #อู๋ซวง ในทวิตได้เลยค่ะ เขาบอกกันว่ามีสนพ.ได้ไปแล้วด้วย ลุ้นมาก ๆๆ ว่าใครได้ พร้อมตามต่อค่ะะ คนเขียนคนนี้อ่านสนุกถึงสองเรื่องคงแนวทางเราแล้วจริง ๆ (ไว้อาล้ยกระปุกหมูล่วงหน้า)

ภาพจาก EverY

By Chadang