สยบข่าวลือด้วยความรัก

ผู้เขียน เซียวเฉิน

ผู้แปล ชิวู

สำนักพิมพ์ Bodhi

เรื่องย่อ 

            “ ในวันแรกของการเปิดเรียน เว่ยหรูซงล้มลงตรงหน้านกเขาของเซียวเนี่ยน แฟนของเขาดันเห็นเหตุการณ์นี้เข้าแล้วเข้าใจผิด! และเหตุนี้เองจึงทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดหลาย ๆ เรื่องตามมา...”

ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์เล็กน้อยถึงปานกลาง)

            สยบข่าวลือด้วยความรัก เป็นลิสลอย ๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจจะรีบเก็บ แต่ตอนกดสั่ง ‘นักอ่านต้องคู่กับพระเอกฯ 3’ ดันหันไปเห็นแล้วรู้สึกว่า “ เล่มนี้เคยเล็งนี่ ” รู้สึกตัวอีกทีก็โอนเงินไปแล้ว ของก็มาถึงหน้าบ้านเรียบร้อย (55555) เล่มเดียวจบครบกระบวน เป็นนิยายฟีลกู๊ดเบาสมอง อ่านแล้วก็คือยิ้ม ๆ ขำ ๆ กับคู่นี้ไปจนจบค่ะ

           รุ่นพี่ และน้องชาย...ที่กลายเป็นข่าวลือว่ารักกัน

เรื่องนี้มันเป็นความซวย หรือปีชง หรืออะไรไม่ทราบของนายเอกอย่าง เว่ยหรูซง นักศึกษามหาวิทยาลัยปีสองที่อยู่เลขที่สุดท้ายของห้องเลยได้พักคนเดียวในห้องพักสี่คนของหอตอนปีหนึ่ง แต่พอมาปีนี้เขากลับมีรูมเมตเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งชื่อ เซียวเนี่ยน หนุ่มหล่อมาดดี ที่มีพ่อเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่ ส่วนแม่เป็นดาราดัง ทว่าในวันแรกของการพบหน้าเว่ยหรูซงดันซุ่มซามสะดุดล้มไปตรงหน้าเซียวเนียนที่เปลือยตัวออกมาหลังอาบน้ำเสร็จ และจังหวะนั้นแฟนสาวของเว่ยหรูซงก็เข้ามาเห็นพบดิบพอดี ทำให้เกิดความเข้าใจผิดจนเลิกกัน...ไม่เท่านั้นข่าวลือของพวกเขาสองคนยังรู้กันไปทั่วทั้งหอพัก และมหาวิทยาลัย เว่ยหรูซงพยายามปฎิเสธ เซียวเนียนเองถึงจะนิ่งเฉย แต่เมื่อมีจังหวะก็ยังปฏิเสธข่าวลือนี้เช่นกัน แต่เหมือนฟ้าอยากให้สองคนนี้คู่กันน่ะค่ะ ไม่นานก็มีเรื่องให้ข่าวลือใหม่แพร่ออกไป

 เรื่องเห็น ๆ กันอยู่! ยังจะเถียงอาจารย์อีกหรือ

           ข่าวลือแรกเริ่มซา สองคนหนึ่งรุ่นพี่ หนึ่งรุ่นน้องก็อยู่ร่วมกันอย่างสงบ เว่ยหรูซงเป็นคนทำงานทุกอย่างเป็นไม่ว่าจะซักผ้า หรือเย็บผ้าเขาก็ทำเอง นอกจากนี้อาจจะเพราะเหลืออยู่กับพ่อสองคน เขาเลยเป็นคนชอบดูแล และจุกจิก ขณะที่เซียวเนี่ยนเป็นลูกคุณหนูที่ไม่เคยทำอะไรเอง ขี้หลงขี้ลืมเป็นประจำ ทำให้โดยเว่ยหรูซงบ่นบ่อย ๆ แต่อาจจะเพราะแม่ของเขามักทำงานจนไม่มีบรรยากาศเอาใจใส่แบบนี้ เซียวเนี่ยนจึงค่อนข้างยอม และเชื่อฟังเว่ยหรูซง แต่คนขี้ลืมยังไงก็แก้ยาก ข่าวลือใหม่จึงงอกออกมาด้วยความขี้ลืมของเสียวเนี่ยนนั่นเอง...มันเป็นวันฝนตกที่เว่ยหรูซงย้ำแล้วย้ำอีกให้พกร่มไป แต่พระเอกดันลืม รุ่นพี่ที่แสนดีจึงต้องออกจากหอเอาร่มไปรับ แต่พบเจอกันฝนดันหยุดตก...ไม่พอตอนกำลังจะเดินแยกกันนายเอกดันลื่นโคลน พระเอกที่เข้าไปรับก็ดันลื่นตาม เกิดเป็นเหตุให้กลิ้งกันไปหลังพุ่มไม้ ที่อาจารย์ที่ปรึกษาของนายเอกเดินผ่าน...และได้ยินเสียงคนร้องเจ็บ…

และเรื่องเข้าใจผิดเรื่องใหม่ก็เกิดขึ้น…

และจังหวะของสองคนนี้ ที่ทำอะไรก็ต้องมีคนโพล่มาแล้วเข้าใจผิดก็เกิดขึ้นทั้งเรื่องจนกระทั่งสองคนแทบจะหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก แก้ตัวจนไม่อยากจะแก้ สุดท้าย…

          เขาว่ากันว่าคนผ่านเรื่องราวมาด้วยกันจะหลงรักกัน

      จากสถานการณ์เนื้อเรื่องตั้งแต่แรก พระเอก นายเอกก็เหมือนอยู่บนเรือลำเดียวกัน ต้องร่วมมือร่วมใจแก้ปัญหา ถึงจะบรรยายไม่มาก แต่สองคนทำความเข้าใจกันเสมอ มันดีตรงที่สองคนดูแลกันอย่างดี นายเอกก็ดูแลรุ่นน้องของเขาประหนึ่งแม่ พระเอกก็ดูแลนายเอกประหนึ่งลูกชาย (เอ๊ะ!?) ต้องบอกว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่เอาใจใส่กันมาก แลกเปลี่ยนข้อมูลกันตลอดว่า วันนี้มีความลือใหม่ของพวกเขาแล้วล่ะ ควรทำไงดี ? แต่ด้วยความที่พระเอกใจเย็นไม่ค่อยอะไรกับข่าว ก็พลอยให้นายเอกที่ใจร้อนกว่าใจเย็นไปด้วย แต่ไม่ว่ายังไงข่าวลือพวกนี้ก็ทำให้สองคนที่ใช้ชีวิตในหออยู่ด้วยกันใกล้ชิดกันมากขึ้น ที่เราชอบคู่นี้อีกอย่างคือ หลัง ๆ ต่างก็รู้ความรู้สึกกัน ถึงจะไม่มีใครยอมพูดอะไร แต่ใจคือรู้ ตอนแรกเหมือนแข่งกันไม่มีใครบอกรักใครก่อน ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นว่ารีบแย่งกันบอกรัก (55555)

            สำหรับเราเรื่องสยบข่าวลือด้วยความรัก เป็นนิยายฟีลกู๊ด น่ารัก เบาสมองเล่มเดียวจบ ที่มีแทรกมุมมองสังคมอยู่เล็กน้อย พระเอกแนวรุ่นน้องแสนดีเชื่อฟังนายเอก แต่จริง ๆ เขาเป็นอดีตราชาปีศาจของบ้าน (ไม่ใช่แหละ) เสียดายที่พระเอกเวอร์ชั่นเอาแต่ใจมีกล่าวถึงน้อยไปหน่อย ส่วนนายเอกก็คือรุ่นพี่ที่จิตใจกว้างขว้างที่ปกป้องรุ่นน้องที่ (กับเขา) ใสซื่อบริสุทธิ์อยู่เสมอ เวลาอ่านก็ปล่อยไปตามเนื้อเรื่อง ช่วงแรกเรารู้สึกแปลก ๆ กับการเล่าเรื่อง และการบรรยายนิดหน่อย พอสักบทสาม บทสี่ก็โอเค อยู่ตัวอ่านไหล ๆ ไปเรื่อย ๆ ดราม่าเรียกว่าไม่มีเลยสักนิดเดียวค่ะ ใครตามหานิยายแนวทำนองนี้อยู่ลองคลิ๊กทดลองอ่านดูก่อนก็ได้ค่ะ ใครที่อยากหาเล่ม ถ้าจำไม่ผิดเหมือน สนพ.นี้เราไม่เห็นลงร้านหนังสือใหญ่ ๆ อาจจะต้องตรงไปหน้าเว็บกันดูค่ะ

มุมเพ้อเจ้อตัวละคร (สปอยล์ค่ะ)

           ตอนแรกเราคิดว่าเรื่องนี้จะไม่มีตัวประกอบเด่น ๆ จนกลายมาเป็นคู่รองซะแล้ว แต่เรื่องก็ไม่ได้เน้นคู่นี้มากนะคะ แค่จู่ ๆ โพล่มาก็กลางเรื่องแล้ว ความสัมพันธ์ก็คือนายเอกรู้ คนอ่านถึงรู้ค่ะ นักเขียนไม่ได้ตามเล่าเจาะ ซึ่งสำหรับเรื่องนี้เราว่าจังหวะประมาณนี้ก็กำลังดี ไม่ถึงกับเสียดายที่คู่นี้ออกน้อย แค่รู้ว่าเขารักกันก็โอเคค่ะ (555555)

ภาพจาก Readawrite ของ ชิวู

By Chadang