1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 2

Back to 1988

ผู้เขียน อ้ายค่านเทียน

ผู้แปล เนโกะ

ผู้วาด Kanapy

สำนักพิมพ์ Lilac

เรื่องย่อ

--ขอยกไปในความเดิมค่ะ—

รีวิว เล่ม 2 นี้มีสปอยล์มากนะคะ ถ้าอยากดูแค่แนวเรื่องง

>> รีวิว 1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 1

ความเดิมใน 1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 1

         หมี่หยาง จำได้ว่าตนกำลังร่วมงานหมั้นของ ไป๋ลั่วชวน และค่อนข้างเมาอย่างหนัก อีกฝ่ายจึงพาเขาขึ้นห้องไปพักพลางได้ยินอีกฝ่ายบ่นว่า อยากย้อนเวลากลับไปสมัยยังเป็นเด็ก หมี่หยางได้แต่คิดอย่างสะลึมสะลือว่าจะย้อนกลับไปทำไมอีก ชีวิตตอนนี้ของเขาเริ่มดีมากแล้ว เขาไม่อยากกลับไปลำบากใหม่หรอกนะ ทว่าเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็กลายเป็นเด็กทารกเสียแล้ว! และครั้งนี้เขาได้พบกับลั่วชวนตัวน้อยที่เอาแต่คิดจะเลียหน้าเขาอีกด้วย เมื่อย้อนเวลากลับมา สิ่งที่หมี่หยางวัยทารกทำได้มีไม่มาก เขาจึงตัดสินใจเติบโตและแบ่งเบาพ่อแม่ด้วยการไม่งอแงไปตามสภาพการณ์ปัจจุบัน ทว่ากลับมาครั้งนี้ ไม่เหมือนอดีตอีกต่อไป คุณชายไป๋ติดเขามาก ทางเลือกของพ่อแม่ก็มีเหตุการณ์เปลี่ยน ทำให้ชีวิตที่เดิมทีต้องแยกจากไป๋ลั่วชวนตั้งแต่ทารก กลายเป็นพวกเขาเติบโตขึ้นมาคู่กับเสมือนเงาตามตัว ทุกช่วงเวลาชีวิตที่ชาติก่อนเลือนราง ในครั้งนี้หมี่หยางใช้จุดแข็งของการมีจิตวิญญาณและความทรงจำชาติก่อน เก็บรายละเอียดมุมมองต่าง ๆ ที่ตนพลาดไป และคอยดูแลผู้คนรอบตัวมากยิ่งขึ้น ไปพร้อม ๆ กับการดูแลไป๋ลั่วชวนที่คอยอยู่ข้างกายตนเอง ไม่เคยแยกจากไปไหนคนนั้นด้วย

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

     ในที่สุดดด เราก็ได้อ่าน 1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 2 ต่อค่ะ! เป็นเล่มที่เกิดความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในชีวิตของตัวเอกทั้งสองคน เป็นช่วงรอยต่อระหว่างมัธยมต้น ถึงก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ในรอยต่อนี้ไม่ได้มีเพียงเรื่องราวของพวกเขาทั้งคู่ที่เกิดจุดเปลี่ยน คนที่บ้านรอบข้างเองก็ดำเนินชีวิตสูงวัยมากขึ้น เรียกว่า เป็นเล่มที่เราต้องเริ่มทำใจล่วงหน้าอีกแล้วค่ะ หลังจากน้ำตานองความรักของคุณปู่คุณย่าหมี่ ที่เล่มนี้ยังคงมีให้เห็นจนหน่วงใจ ทางฝั่งอื่น ๆ เองคาดว่าก็ต้องกุมใจเอาไว้แล้วล่ะค่ะ นิยายเรื่องนี้ จะว่าเป็นแนวชีวิตก็ว่าได้ เพราะการเล่าเรื่องส่วนใหญ่ค่อนข้างอิงกับสังคมและบริบทรอบตัวทั้งสองอยู่ตลอด ทำให้เราหวนนึกถึงช่วงชีวิตของตัวเองนิด ๆ เลยค่ะ เล่มแรกวัยประถม ถ้าเป็นเรื่องแนวอื่นคงมีตัวละครถูกดึงมามีบทบาทรอบตัว แต่เรื่องนี้ก็เหมือนช่วงชีวิตเรา ที่เพื่อนวัยประถมน้อยคนมากจริง ๆ ที่ยังติดต่อกัน มองทั้งสองย้อนคิดถึงเพื่อน ๆ ในวัยนั้น เราก็อดคิดด้วยไม่ได้ค่ะ สำหรับเล่มสองเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อปายย มาค่ะ

ปีนี้เมื่อชาติก่อน

            หลังจากน้องสาวเติบโตได้ประมาณหนึ่ง สาวน้อยก็สามารถตามพี่ชายและพี่ไป๋ (ที่แย่งพี่ชายของเธอหนีหายไปบ่อย ๆ) กลับมาเยี่ยมคุณยายและคุณปู่ได้แล้ว หมี่หยางกลับมารอบนี้ยังคงแวะเวียนไปเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ กับหมี่หงเสมอ รวมถึงไปบ้านไป๋เพื่อนเยี่ยมคุณปู่ไป๋ แน่นอนว่าทางไป๋ลั่วชวนเองก็แวะเวียนมาเยี่ยมผู้ใหญ่ทางบ้านหมี่หยาง สองบ้านต่างไปมาหาสู่กันเช่นนี้จนสนิทกันดี แม้แต่คุณยายของหมี่หยางยังส่งอาหารไปฝากคุณปู่ไป๋บ่อย ๆ เมื่อกลับมาอยู่บ้านคุณยาย หมี่หยางย่อมคุ้นเคยและอดหวนนึกถึงเรื่องราวชาติก่อนไม่ได้ เขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เล็กจนโต ทำให้สนิทกับเด็กละแวกนี้ ทว่าในชาตินี้กลับต่างออกไปอย่างมาก เมื่อเขากลายเป็นเพื่อนคุณชายไป๋ แก๊งเพื่อนเมื่อชาติก่อนก็ดูไม่ชอบคุณชายไป๋เท่าไร หมี่หยางค่อนข้างแปลกใจว่าพวกเขาแอบไปมีเรื่องอะไรกัน และด้วยความเป็นคนในเย็น เข้าหาได้ง่ายประกอบกับจำเด็กในแก๊งจากชาติก่อนได้ พวกเขาเลยเริ่มเปิดใจให้กัน แต่หนึ่งในเด็กกลุ่มนั้นที่มีเรื่องกับไป๋ลั่วชวนหมี่หยางกลับไปคุ้นเอาเสียเลย ราวกับมีบางอย่างขาดหายไปจากความทรงจำ เป็นเรื่องใหญ่มากขนาดที่อาจจะมีความสูญเสียครั้งใหญ่ที่เขาลืมเลือนไป

หัวหน้าห้องหนีตามเลขาห้องสองไปแล้ว

         หลังจากผ่านเหตุการณ์ร้ายแรง ความทรงจำชาติก่อนที่หายไปของหมี่หยางก็กลับคืนมา เดิมทีเขาก็รู้สึกตัวไปแล้วว่าแอบชอบคุณชายไป๋คนนี้ ความทรงจำชาติที่แล้วยิ่งทำให้เขามีอาการติดคนอยู่พักใหญ่ด้วยความกลัว ความรักและคิดถึงมากมายในอก ไป๋ลั่วชวนมองหมี่หยางที่ว่าง่ายด้วยความเอ็นดูปนไม่สบายใจ เขาดูแลจนอีกฝ่ายดีขึ้น ทั้งสองก็เริ่มเตรียมตัวสำหรับเขาเรียนมัธยมปลาย โรงเรียนที่พวกเขาเข้าค่อนข้างเข้มงวดและมีการฝึกทหาร ตอนออกค่ายทั้งสองคนโดนจับแยกห่างกันเป็นครั้งแรก หมี่หยางที่ไม่มีทั้งหมอนน้อยและไป๋ลั่วชวนแอบนอนไม่สนิทอยู่หลายคืน ซึ่งไม่ต่างจากคุณชายไป๋ที่เป็นต้องหาเวลาวิ่งมาหาหมี่หยางอยู่ทุกวัน เมื่อกลับเข้าเรียน ทั้งสองคนที่คะแนนสูงในโรงเรียนก็ถูกจับแยกห้องกัน และรอบนี้ไป๋ลั่วชวนไม่สามารถย้ายห้องได้อีกต่อไป เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันบวกกับเจ้าตัวหาข้อมูล พบว่าอาจารย์ชื่อดังด้านโบราณคดีและพิพิธภัณฑ์ที่หมี่หยางอยากเรียนต่อ จะสอนปีหน้าเป็นปีสุดท้าย จึงคิดการใหญ่อีกครั้ง เขาชวนหมี่หยางสอบข้ามชั้นไประดับมหาวิทยาลัย!

ถ้าได้ย้อนกลับไปฉันจะเป็นคนจดจำและตามหานายให้เจอ

          1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา มีโอกาสทำเราร้องไห้ทุกเล่มนะคะ //ปาดน้ำตา// เล่มนี้จะเฉลยแล้วค่ะว่าทำไมทั้งสองย้อนเวลากลับมา คนหนึ่งจำได้ คนหนึ่งจำไม่ได้ ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะมีเหตุผลอะไรเพิ่มเติมอีกไหม แต่โดยส่วนตัวเท่านี้ก็ตื้อกับเรื่องชาติที่แล้วไปไม่น้อยเลยค่ะ สำหรับความรักของทั้งสองคนที่เราลุ้นเมื่อเล่มแรกว่าใครนะ จะรู้ตัวก่อน ก็คาดการผิดเล็ก ๆ แต่ไม่น่าแปลกใจที่จะเป็นฝั่งหมี่หยางรู้ตัวก่อน ชอบความนิ่งของเจ้าตัวจริง ๆ กลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มมม พอได้ความทรงจำมาคือ อ่อนโยนลงไปอีก 3000 เปอร์เซ็นต์ ส่วนทางคุณชายไป๋ เขาทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งอยากปกป้องคนไว้ข้างกาย โดยคิดแค่ว่านี่เป็นเรื่องที่พี่น้องสมควรทำ กว่าจะรู้ว่าความรู้สึกนี้ไม่ใช่แบบนั้นก็ต้องมานอนฟังเพื่อนในหอพูดคุยต่าง ๆ นานา พอเจ้าตัวรู้แล้วว่าตัวเองที่แท้รู้สึกยังไงก็เหมือนคลายปมในใจ ทำตัวเหมือนเดิม ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปเอาอกเอาใจคนที่ตัวเองชอบบ แหมมม ต่างฝ่ายต่างดูแลกันในแบบของตัวเอง ถ้ารู้ว่ารักกัน…แน่นอนว่าหวานค่ะ 5555555

        ตอนระหว่างเขียน 1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 2 เหมือนมีอะไรจะเล่ามากมายเลยค่ะ พอเขียนประเด็นอื่นหลบกลัวสปอยล์ก็ลืมว่าจะเมาท์อะไร 555555 โดยส่วนตัวแล้วเล่มสองมีจังหวะน่าติดตาม 2 จุดใหญ่ ๆ คือ ช่วงเหตุการณ์ “มีปีเมื่อชาติก่อน” ซึ่งค่อนข้างลุ้นและเป็นช่วงที่เฉลยปมอดีตชาติ และอีกครั้งที่เราชอบคือ ตอนที่หมี่หยางได้ไปสัมผัสงานที่ตัวเองชอบกับอาจารย์ที่อาจารย์เวยเคยแนะนำ (ถ้าทุกคนยังจำตอนเกริ่นเล่มแรกสมัยทั้งสองคนยังประถมได้ คนนั้นพึ่งมามีบทค่ะ) ซึ่งที่นั่นจะมีตัวละครรุ่นพี่เฉินโผล่มา เราสนใจคนนี้มากกกกกกกก เขาอาจจะเป็นคู่รองของเราได้ไหมนะ ทำไมดูเด่นจังงงง ยังไงก็ตามเล่มนี้ปู่หมี่ยังคงแย่งซีนในความรู้สึกเราสุด ๆ เลยค่ะ …คุณปู่บอกหมี่หยางแล้วว่า ฉันเป็นคนทำตามสัญญานะ …แบบบ คุณปู่รู้ว่าหลานห่วงอะไร ฮือออออ ส่วนอีกคนที่ทำเราจะวิ่งไปหยิบเล่มสามหลังจากเขียนตรงนี้ก็คือ ปู่ไป๋ค่ะ …ปู่คะ ;---;

        เรื่องนี้คือทางเราจริง ๆ ค่ะ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป ยอมรับว่าอ่านไปได้ช้ามาก อ่านทุกช่วงชีวิตของตัวละครเลยค่ะ ถ้าเรื่องประมาณนี้แนวใครทางใครรับเด็กน้อยทั้งสองมาดูแลได้นะคะ ทดลองอ่าน หรือลองแค่เล่มแรกก่อนก็ได้ค่ะ เจอกันเล่มสามค่ะ!

เพ้อเจ้อตัวละครกันสักนิดดดด (สปอยล์ปานกลาง)

     อ่านมาจนถึงเล่มสองคาดว่าหลายคนน่าจะจำตัวละครลูกพี่ลู่น้องของไป๋ลั่วชวนได้ คนที่ชาติก่อนรังแกหมี่หยางทำร้ายจิตใจเขาบ่อย ๆ จนหมี่หยางเป็นปมฝังใจ พอเจอกันในชาตินี้ตั้งแต่ประถม เขาถึงขนาดยังหลบเลี่ยง แต่พอชาตินี้เจ้าตัวไม่ได้ทำอะไร พยายามเข้าหาหมี่หยาง อยากเป็นเพื่อนด้วย อยากทำดีด้วย (แน่นอนว่าโดนลั่วชวนกันซีนหมด 5555) แล้วก็ติดต่ออยู่ตลอด เรียนต่างประเทศไม่มีเพื่อน แต่อยากกลับมาหาหมี่หยางกับลั่วชวน รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กับทั้งสองคน

        อืมม ส่วนตัวแอบวางความรู้สึกกับตัวละครนี้ไม่ถูกค่ะ คือ ก็แอบสงสาร ความน้องอยากเป็นเพื่อนด้วย และชาตินี้ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แต่อีกใจก็แบบ ชาติที่แล้วทำไว้เยอะจริง ๆ นิสัยไม่ดีมาก ๆ หมี่หยางจะไม่อยากเข้าใกล้ก็ไม่แปลก ตัวหมี่หยางเองมองอีกฝ่ายก็เหม่อลอยด้วยความซับซ้อนเหมือนกัน เขาใช้คำว่า คนคนนี้กับเพื่อนแล้ว เป็นคนไม่เลวจริง ๆ …โดยส่วนตัวแล้วเลยมองว่า ยังไงหมี่หยางก็ยังฝังใจ แต่ขณะเดียวกันก็ปล่อยวางบ้างแล้ว …เราแอบรู้สึกซับซ้อนตามเลยค่ะ

By Chadang