1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 1

Back to 1988

ผู้เขียน อ้ายค่านเทียน

ผู้แปล เนโกะ

ผู้วาด Kanapy

สำนักพิมพ์ Lilac

เรื่องย่อ

       หมี่หยาง เมาอย่างหนักในงานหมั้นเพื่อนเก่าที่ห่างเหินกันไปนาน ไป๋ลั่วชวน เขาได้ยินอย่างเลือนรางว่าอีกฝ่ายอยากย้อนกลับไปวัยเด็กเพื่อให้พวกเขาได้ทำความรู้จักกันใหม่อีกครั้ง หมี่หยาง ได้แต่คิดในใจว่า ยังจะย้อนกลับไปเป็นเด็กอะไรกัน! ชีวิตตอนนี้ของเขากำลังจะสุขสบายหลังจากลำบากมาหลายปี ทำไมต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่อีก? ทว่าไม่รู้สวรรค์ได้ยินความปรารถนาของอีกฝ่ายรึเปล่า หมี่หยางลืมตามาอีกครั้งก็กลับไปเป็นทารกวัยสี่เดือนเสียแล้ว เท่านั้นยังไม่พอเขายังได้ทำความรู้จักใหม่กับไป๋ลั๋วชวนจริง ๆ หมี่หยางกลอกตาบนมองเพดาน …เริ่มใหม่ก็ได้ แต่อย่ามาแทะหน้าเขาจนน้ำลายเต็มหลายหน้าจะได้ไหม!

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

         1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา ต้องขอบคุณทางพี่นาคมาก ๆ เลยค่ะที่ส่งมาให้ทั้งสามเล่ม เราเซอร์ไพรซ์มาก ๆ ตอนแรกนึกว่าเป็นชุดสามเล่มที่เราสั่งไปมาส่ง กำลังแปลกใจทำไมเร็วจังแทร็กเพิ่งขึ้น เลยได้โอกาสหยิบของพี่นาค เล่ม 1 มาอ่านก่อนเลย 5555555 เรื่องนี้เราเล็งตั้งแต่ลงรายตอนแล้วค่ะ เห็นภาพเด็กก็ตัดสินใจแล้วว่าซื้อ!! ตอนแรกอยากไปซื้อที่งานเพื่อไปเอาการ์ดมาก ๆ แต่หลาย ๆ อย่างไม่อำนวยเลยเลือกส่วนลดสั่งออนไลน์มาแทนค่ะ ;---; อ่านเล่มแรกไปดีใจมากที่ได้ซื้อมา แนวเรื่องตรงทางเรามาก ๆ เล่าย้อนไปตั้งแต่ทารกจนกระทั่งเติบโต ลงทุกเหตุการณ์และรายละเอียดระหว่างครอบครัวหมี่หยางและไป๋ลั่วชวน ถึงจะอ่านไปได้ช้าเพราะข้ามเรื่องราวไม่ได้ แต่ดีมากค่ะสำหรับเรา อ่านได้เรื่อย ๆ วางไม่ลงเลยค่ะ สำหรับเรื่องราวในเล่มแรกเป็นอย่างไร มาค่ะ นั่งชิล ๆ ฟังเราเล่าสักแว้บ

กลับมาอีกครั้งในปี 1988

         หมี่หยาง ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบกับใบหน้าคุ้นเคยของพ่อและแม่ในวัย 25 ปี สองพ่อแม่มือใหม่กำลังมองเขาอย่างปลื้มใจที่ลูกชายตื่นขึ้นมาแล้ว หมี่หยางตกตะลึงที่เขาย้อนเวลากลับมาในปี 1988 เป็นปีที่เขาพึ่งเกิดและอายุเพียงสี่เดือนเท่านั้น ช่วงเวลานี้เขาจำได้ว่า พ่อยังคงเป็นรองหัวหน้ากองภาคสนามฝึกทหารในถิ่นห่างไกลและแม่ของเขาติดตามมาอยู่ด้วย ก่อนจะย้ายกลับไปอยู่กับยายในอีกไม่กี่ปีถัดมา ช่วงเวลาที่เขาค่อยอยู่ในความทรงจำของเขานี้ ทำให้มีความแปลกใหม่ในการมองพ่อและแม่คอยดูแลกันและกัน และดูแลเขา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ครอบครัวพึ่งเริ่มต้น ได้ไม่นาน ทารกหมี่หยางนอกจากพยายามไม่ร้อง ไม่งอแงกับพ่อและแม่ที่ทำงานจนเหนื่อย เขาก็ทำได้เพียงอีกอย่างคือพยายามฝึกพลิกตัว…แม้สุดท้ายจะทำได้เพียงยกหัวก็ตาม…ทารกน้อยหมี่หยางปลงแล้ว ค่อย ๆ ซึมซับช่วงเวลานี้อย่างมีความสุข จนกระทั่งหน้าหนาวในคืนหนึ่งที่หิมะถล่ม เขาก็ได้พบคนคุ้นเคยอย่างไม่คาดคิด

ผมไม่เป็นลูกบ้านไป๋ก็ได้ ผมจะเป็นลูกบ้านน้าหมี่

         ไป๋ลั่วชวน ที่หมี่หยางพบแก่กว่าเขาเพียงสองเดือนเท่านั้น เขามองดูเด็กน้อยที่ฉายแววคุณชายแต่เด็กด้วยความข้องใจเหลือเกินว่าอีกฝ่ายจะย้อนเวลากลับมาด้วยกันกับเขาไหม ทว่ามองท่าทางพยายามก้มหัวมาแทะหน้าเขา แล้วยังเอาเท้าเขาไปแทะเล่นจนน้ำลายเจิ่ง…หมี่หยางคิดว่าอีกฝ่ายไม่น่าจะเนียนเป็นทารกได้ขนาดนี้จริง ๆ …เมื่อคิดว่ากลับมาเพียงคนเดียว เขาก็มองไป๋ลั่วชวนน้อยอย่างเอ็นดู มองเขาเติบโตจนกระทั่งพูดและเดินได้ ที่หมี่หยางไม่คาดคิด คือ การที่เหตุการณ์หลาย ๆ อย่างเปลี่ยนแปลงไปจากชาติที่แล้ว ทำให้ครอบครัวของเขาเดินในเส้นทางที่ไม่เหมือนเดิม ขณะเดียวกัน ไป๋ลั่วชวนน้อยก็ติดหมี่หยางมาก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีหมี่หยาง ซื้อของก็ต้องซื้อสองชิ้นที่เหมือนกัน เกือบทุกวันถ้าไม่จูงหมี่หยางมาบ้านตัวเอง เขาก็ต้องเดินเตาะแตะไปอยู่บ้านหมี่ ตกเย็นก็ไม่อยากแยกจากอยากพาหมี่หยางพก แค่ก พากลับบ้านไปด้วย แม่ไป๋ปวดหัวแล้วจริง ๆ เธอพยายามบอกลูกว่า หยางหยางก็มีบ้านเขานะลูก น้องจะมาอยู่บ้านเราตลอดไม่ได้ ลูกชายเธอก็เข้าใจ ไม่งอแง แถมเสนอวิธีแก้ปัญหาว่า …งั้นเขาไม่เป็นแล้วลูกบ้านไป๋ เขาไปเป็นลูกบ้านหมี่ก็ได้

นักอ่าน: …โอ้ยยน้อออ ลูกชายย 55555555555555

ครั้งหน้าขอเป็นนายตามฉันจะได้ไหม

ทำไมเขียนประโยคนี้แล้วนึกถึงนิทานพื้นบ้านไทยกันนะ 555555

           สำหรับเล่มแรกนี้ เด็ก ๆ ยังอยู่ในวัยทารกถึงมัธยม มิตรภาพตลอดสิบกว่าปีของพวกเขาแต่เล็กจนโตเรียกว่าแน่นแฟ้นกว่าชาติก่อนมาก ๆ เรียกว่าตัวติดกันประหนึ่งพี่น้องฝาแฝด เห็นหนึ่งก็ต้องเห็นอีกคน เป็นแบบนี้จนใคร ๆ ก็ชินชา และที่ชินกว่านั้นคือบ้านไป๋และบ้านหมี่ แทบจะเหมือนมีลูกสองคนเลยล่ะค่ะ 5555555 หมี่หยางบอกว่าชาติก่อนพวกเขาสองคนแยกจากกันเจ็ดปี พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตอนมัธยม เหมือนว่าทางแม่ไป๋จะเล่าเรื่องราววัยเด็กให้ลั่วชวนฟังเขาเลยดีกับหมี่หยางมากกว่าคนอื่น แต่ตัวหมี่หยางกลับไม่ได้รู้สึกอะไรในเรื่องนี้ ทว่าหนนี้เขาเข้ามามีส่วนร่วมในเหตุการณ์ในคำบอกเล่าชาติก่อน พร้อม ๆ กับมีเรื่องราวทางบ้านหมี่ที่เปลี่ยนไป พวกเขาสองคนเติบโตมาด้วยกันในทุกช่วงวัย นั่นทำให้ความสัมพันธ์หลายอย่างแนบแน่นมากขึ้น และมีจุดให้ลุ้นเพิ่มมากขึ้น นั่นคือ จากพี่น้องโซน เพื่อนโซน ทั้งหลายเหล่านี้ ทั้งสองคนจะพัฒนาความรู้สึกไปถึงระดับคนรักได้ยังไง…ไม่สิ เราลุ้นมากกว่า ครั้งนี้จะเป็นใครนะที่รู้ตัวและก้าวออกมาก่อน ตื่นเต้นกับเล่มสองแล้วค่ะ!

       1988 ย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา เล่ม 1 มีหลายจุดที่ประทับใจ เราหาอะไรคั่นไว้แล้วค่ะ จะรวบรวมไว้หวีดตอนอ่านจบค่ะ 55555 เรื่องนี้เราเสียน้ำตาในเล่มแรกอีกแล้วค่ะ เป็นตัวละครที่ปูเรื่องราวอย่างรวดเร็วแท้ ๆ แต่นักเขียนทำให้เราอินกับชีวิตของเขากับคนรักราวกับติดตามเขามาตลอดชีวิตช่วงนั้น แล้วเราก็นั่งน้ำตาร่วงกับปลายทางของความสัมพันธ์ของเขาค่ะ ฮือออ นอกจากนี้เราชอบเรื่องราวครอบครัวของบ้านไป๋และบ้านหมี่มาก พวกเขาอบอุ่นและดูแลกันและกันอย่างดี ไม่แปลกใจเลยที่ลั่วชวนเองก็จะได้มุมนี้มาคอยปกป้องคนที่เขามองว่าสำคัญ และตัวหมี่หยางเองก็เช่นกัน ปกติใครแตะเขาก็นิ่ง ๆ แต่อย่าได้แตะไป๋ลั่วชวนเชียวว

         สำหรับย้อนเวลารัก ย้อนเวลาเรา กลับไปในปี 1988 นี้ การเล่าเรื่องราวอาจเหมาะกับคนที่เล่าเรื่องเรื่อย ๆ ในทุก ๆ เหตุการณ์ และทุกช่วงเวลาของชีวิต ถ้าชอบแนวย้อนเวลาเปลี่ยนเรื่องราวในชาติก่อนแบบลงรายละเอียด เรื่องนี้อาจจะใช่แนวเลยค่ะ ทางสำนักพิมพ์ขายแบบเล่มด้วย ถ้าทดลองอ่านแล้วคิดว่าน่าจะใช่แต่ไม่มั่นใจ ลองหยิบเล่มแรกมาลองก่อนได้นะคะ แต่อันนี้ตกใจส่วนตัวนะคะ …เล่มหนากว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ //กระซิบ//

       ไว้เรามาชวน Talk เล่ม 2 นะคะ แต่คาดว่าอาจจะเว้นนานสักหน่อย จะรีบปั่นการบ้านเลยค่ะ แอบขึ้นเล่มสองไว้เหมือนจะมีอีเว้นต์ใหญ่เกิดขึ้น อยากอ่านต่อแล้วค่ะ!

By Chadang