ไอ้นิยายโศกนาฏกรรมน่ารำคาญพรรค์นี้น่ะ

ข้าจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นนิยายรักสุดแฮปปี้เอง!

ผู้เขียน PURIN

ผู้วาด Raineemeow

สำนักพิมพ์ Bellybutton Publishing

เรื่องย่อ

         เมื่อ เก้า โมโหนิยายที่แต่งไม่สมเหตุสมผลจนวิญญาณหลุดมาเข้าร่างตัวร้าย หยางเยว่จิ่ว บุตรชายคนโตผู้เป็นลูกชังของท่านประมุขพรรคฝ่ายธรรมะที่แสนยิ่งใหญ่ แน่นอนว่าชะตากรรมของเขาไม่พ้นตายอย่างอนาถ แต่ไม่ใช่จากมือพระเอกนายเอก เหมือนเรื่องอื่น ๆ เพราะสองคนนี้เองก็ตายเหมือนกัน ! เพื่อชีวิตที่สงบสุขของเขาและเหล่าตัวละครเอกทั้งหลาย คุณชายเย่วจิ่วคนนี้จึงขอลงมือเปลี่ยนเนื้อเรื่องให้แฮปปี้เอง!

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

         ไม่นานมานี้หยิบเรื่อง ไอ้นิยายโศกนาฏกรรมน่ารำคาญพรรค์นี้น่ะ ข้าจะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นนิยายรักสุดแฮปปี้เอง!มาอ่านรอบสองค่ะ เพราะคิดถึงพระเอกสไตล์พระรองแสนดี๊แสนดี แล้วพอวันนี้ส่องตู้ดูว่ามีเรื่องไหนบ้างนะ อ่านจบแล้วยังไม่ได้เขียนเล่า ก็พึ่งจะนึกได้ว่ายังไม่เคยเขียนเรื่องนี้นี่นา !! ความจริงปีก่อนมีนิยายไทยและนิยายแปลจีนสายฮีลหลายเรื่องที่เราอ่านแล้วไม่ได้มาเขียนค่ะ ช่วงที่ยังไม่ได้หยิบเรื่องใหม่เป็นชิ้นเป็นอันนี้ เลยมีโอกาสได้ดึงมาเล่าเสียที สำหรับ นิยายโศกนาฏกรรมน่ารำคาญฯเป็นนิยายทะลุมิติแก้ไขนิยายอีกเรื่องที่มีพล็อตบางอย่างแปลกใหม่ดีค่ะ ซึ่งเนื้อเรื่องจะใช่แนวใครทางใครไหมมม มาลองนั่งฟังเราเล่าก่อนได้ค่ะ

ท่านเทพลงมาจุติแก้ไขลิขิตสวรรค์แล้ว !

         หยางเยว่จิ่ว ในนิยาย เป็นพี่ชายต่างมารดาของนายเอกนิยาย ซึ่งถ้าอ่านประวัติกันอย่างจริงจัง เก้าก็รู้สึกว่าเขาเป็นตัวร้ายที่ถูกครอบครัวและสภาพแวดล้อมหล่อหลอมขึ้นมาเสียมากกว่า เมื่อต้องใช้ชีวิตเป็นหยางเยว่จิ่ว สิ่งแรกที่เขาตั้งใจจะไม่ทำก็คงเป็นการมองดูเหล่าตัวละครไปสู่จุดจบเลวร้ายดังต้นฉบับ เริ่มแรกคือหนิงเอ๋อ คนใช้ผู้น่ารักข้างตัว ที่เส้นเรื่องเดิมถูกเจ้าของร่างเก่าแย่งคนรักไป ส่วนเจ้าตัวก็ปกป้องคนรักจนตาย ต่อมาจิ่นเอ๋อ คนใช้ข้างตัว เส้นเรื่องเดิมทรยศจนเจ้าของร่างเดิมตกที่นั่งลำบาก ต้องเปลี่ยนบท !! เขาจะจับคู่ให้อาหนิงดี ๆ ส่วนนายเอก หยางซิ่นจิ่ง น้องชายต่างมารดาคนนั้น เขาก็จะไม่ยอมให้อีกฝ่ายกับตาพระเอกของเรื่องเข้าใจผิดกันจนต้องเดินสู่ความตายทั้งคู่ และคนสุดท้าย จิ้นเหอ พ่อพระรอง ศิษย์พี่ใหญ่แสนดีของนายเอก ที่สุดท้ายเส้นเรื่องเดิมทำใจจากความสูญเสียไม่ได้ออกเดินทางอย่างเดียวดาย ... คุณชายจิ่วปวดหัวที่สุด ไม่รู้จะวางแผนยังไงให้เขาสละโสดอย่างไม่โดดเดี่ยวอย่างนั้นจริง ๆ

อย่าปิดตาจนมองไม่เห็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลง

        เมื่อคุณชายใหญ่เปลี่ยนไป สายสัมพันธ์พี่น้องก็ดีขึ้น กับจิ้นเหอที่รู้ความลับของเย่วจิ่วเอง คนเขาก็คอยตามติดไม่ห่างกาย ถ้าจะติดปัญหาเรื่องของความสัมพันธ์ คงจะเป็นเรื่องราวของพ่อลูกที่ไม่อาจแก้ได้ในคราวเดียว เพราะการอภัยไม่อภัย ไม่ใช่เรื่องของ อาจิ่ว แต่เป็นเรื่องของเจ้าของร่างเดิมอย่าง หยางเย่วจิ่ว ต่างหาก ขณะที่ความสัมพันธ์ในครอบครัวมีทั้งขึ้นและลง เส้นเรื่องหลักก็ดำเนินไปในทิศทางที่เหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิม เมื่อคุณชายเย่วจิ่ว วิ่งไปทุกที่และทุกคู่ ที่เส้นเรื่องเดิมจบกันแบบโศกนาฏกรรม ความเป็นไปได้ที่นิยายเรื่องนี้จะจบแฮปปี้ก็มีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จะติดก็ตรงที่ร้อยแผนมักมีข้อผิดพลาดได้เสมอ ปริศนาบางอย่างที่ไม่เฉลยในนิยาย ชะตากรรมบางอย่างที่ผูกโยงกันระหว่างหยางเย่วจิ่วและเก้า

      ... บางครั้งการเปลี่ยนแปลงก็ไม่สามารถเกิดขึ้นได้กับคนคนเดิม แต่ต้องให้ใครคนอื่นเข้ามาช่วยแก้ไข ส่วนคนที่ไม่สามารถเดินเส้นทางชีวิตเดิมได้ไหว ก็อาจจะเจอสถานที่แห่งใหม่ของตัวเอง ตราบที่ไม่หลับตาลงโดยสมบูรณ์ จะมีโอกาศเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกับ ‘เส้นเรื่อง’ ได้เสมอ

พระรองไม่ใช่คำว่า แต่เป็นคำชมว่าแสนดีที่หนึ่ง !

         ส่วนตัวรู้สึกว่าพระเอกของเรื่องนี้ จิ้นเหอ เป็นตัวละครนิสัยพระรองที่ใช่มากกกกกก และเราชอบมากกกก ไทป์แบบนี้คือ //ยกนิ้วโป้ง// คอยดูแล ส่งยิ้มอ่อนโยน อยู่ข้าง ๆ ไม่ค่อยพูด แต่อยู่ตรงนั้นเสมอเมื่อเธอต้องการ ถ้ารักแล้วคือรัก และรักมั่นคงไปตลอด ถ้าเสียเธอไปทั้งชีวิตก็ไม่มีใครอีก (ไม่ออกเดินทางท่องโลกก็น่าจะออกบวชไปเลยไหม) เฮ้อออ แบบนี้จะไม่ให้ตัวแทนนักอ่านอย่างเย่วจิ่วหลงรักเขาตั้งแต่อ่านนิยายจนกระทั่งมาพบตัวจริงได้ไงงงงคะ ทางเย่วจิ่วเป็นคนคิดเยอะ คิดทุกอย่าง พยายามคิดทุกทางให้คนอื่น ๆ มีความสุข แม้แต่คนที่เนื้อเรื่องเดิมอาจจะทรยศตัวเอง เขาก็ยังไม่ตัดสินก่อน และวางไว้ข้างตัวจนถึงฉากสุดท้ายของนิยาย เที่ยวช่วยคนไปทั่วแบบนี้จะไม่ให้พี่เหอเป็นห่วงและตามดูแลจนหลงรักได้ยังไงจริงไหมคะ

       อ่านนิยายมา พอเล่าแล้วเราไม่ค่อยได้พูดถึงฉาก NC เท่าไร แต่เรื่องนิยายโศกนาฏกรรมน่ารำคาญฯ นี่ต้องพูดถึงสักนิด ตัวเรื่องมีแซวความเข้าใจผิด ๆ ของเหล่าตัวละครฝ่ายรุกจนเย่วจิ่วลุกขึ้นมานั่งเขียนหนังสือ แต่จุดที่ชอบคือก่อนเย่วจิ่วจะลงมือเขียน ก็คือบ่นกับจิ้นเหอไฟแลบไปหนึ่งยก ประเด็นคือพี่เหอจำได้ทุกคนอย่างค่า ถึงกับสอบถามโดยอาจิ่วไม่รู้ตัว แถมยังไปหาตำราคนรักมาอ่านศึกษาไว้ก่อนด้วย ในจุดนี้พอเข้า NC คู่นี้แล้วเราค่อนข้างชอบค่ะ พ่อพระรองที่กลายเป็นพระเอกช่างดีงามจริง ๆ // แม่ยกพระรองและเหล่าตัวประกอบยกมือปาดน้ำตาแห่งความปลื้มใจ // แนวนี้ทางใครก็ลองอ่านทดลองอ่านดูได้นะคะ เนื้อเรื่องหลักไม่ได้สุดแค่ตอนจบของนิยายด้วยค่ะ เพราะนั่นเป็นจุดเริ่มต้นความรักของอาจิ่วต่างหากกก

เพ้อเจ้อตัวประกอบที่นักเขียนไม่ทิ้งบทสักคน (มีสปอยยยล์)

     เรื่องนี้ตัวประกอบมีคู่มีบทกันทุกคนเลยค่ะ และทุกคนก็รักคุณชายจิ่วมากจนเหล่าสามีของพวกเขาอยากขอให้ จิ้นเหอ อย่าปล่อยคุณชายอยู่คนเดียวบ่อย ๆ ไม่อย่างนั้นเหล่าคนรักของพวกเขาได้วนเวียนรอบตัวคุณชายไม่จบสิ้นแน่ ๆ (555555) ถ้าจะถามว่าตัวประกอบคนไหนที่เราประทับใจ และความรักดูลุ้นสุด คงเป็น จิ่นเอ๋อ ค่ะ คนนี้ไม่ยอมลงเอยจนกว่าจะหมดห่วงจากคุณชายค่ะ (ดีแล้วลูกคนปากแข็งแบบนั้นปล่อยอยู่คนเดียวสักสิบปีไปเลย คุณชายเลี้ยงไหว) เรียกว่าเป็นตัวละครสำคัญคนหนึ่งที่พลิกบทจาก คนทรยศ กลายเป็นคน ภักดี ทั้งชีวิตกันเลยค่ะ ซึ่งเราชอบต้นสายปลายเหตุที่เป็นแบบนี้มาก ๆ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ได้เห็นชัดดีค่ะ ว่า คน หนึ่งคน ลงมืออะไร ตัดสินใจทำอะไร กลายเป็นแบบไหน บางที่ไม่ได้เริ่มจากตัวเขา แต่เป็นสิ่งแวดล้อมรอบตัวประกอบขึ้นมาต่างหากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว หรือ สังคม ต่างมีส่วนร่วมในการสร้าง เทพและปีศาจ ขึ้นมาได้ทั้งนั้น

     ใด ๆ อดีตตัวร้ายอย่าง หยางเย่วจิ่ว ก็สามารถมีชีวิตได้ในอีกโลกอย่างสบายใจและได้พบคนที่รักตัวเองและตัวเองรักตอบ นับว่าเป็นจุดจบที่แฮปปี้อีกหนึ่งเช่นกันค่ะ

    สรุปแล้ว พระเอกแนวที่ตอนเด็กหัวรั้นดื้อดึง สุดท้ายกลายเป็นคนเข้าอกเข้าใจ แสนดี ไทป์พระรองแถมเก่งสูสีกับพระเอกนิยายแบบนี้ อยากติดประกาศตามหาเพิ่ม มีเรื่องไหนให้ได้ประมาณนี้อีกไหมคะ ชอบมากกกกค่ะ ฮือออออ << เพ้อเจ้อพระเอกอยู่ดี 555555

By Chadang

เรื่องอื่นของนักเขียน >>จู่ ๆ ก็ได้แต่งงานกับชายที่มีชายาเทพเจ้าหมื่นศพซะงั้น