ผมกับคุณผู้ไม่ชอบแมว

ผู้เขียน Marii

ผู้วาด Yue

สำนักพิมพ์ Caihong Novels

เรื่องย่อ

      “คู่สวรรค์สร้าง” จากสายตาคนภายนอก “พวกเราไม่เคยรักกัน” ภายใต้ความรู้สึกของคนด้านใน ไม่ว่าจะภาพลักษณ์แบบไหนที่เป็นเรื่องจริง หากปราศจากการสื่อสารกันก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าสิ่งที่เข้าใจแบบไหนคือ สิ่งที่ถูกต้อง หรือ เป็นเพียงกำแพงในใจ บทกลอน คือ คนที่อยู่ในพื้นที่จุดนั้น เมื่อเวลาของช่วงชีวิตจวนจะจบลงและได้รู้ความในใจแท้จริงของตัวเอง สุดท้ายเขาก็ไม่มีโอกาสได้เอ่ยออกมา แต่อาจเป็นเพราะความรู้สึกนี้ที่ทำให้เขาได้กลับมาอยู่ข้างอีกฝ่ายในร่างของแมว ทว่า แด่คุณ ผู้ไม่ชอบแมวคนนั้น กลับรัก ‘แมว’ ของบทกลอน มากกว่าที่เขาคิด

ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึงมาก)

        ผมกับคุณผู้ไม่ชอบแมว เป็นนิยายเล่มเดียวจบที่เราอ่านก่อนจะหมดปีที่แล้วนี่เองค่ะ (นี่ก็ครึ่งปีแล้วนะ 5555) นิยายเรื่องนี้คนไทยเขียนค่ะ เนื้อเรื่องเป็นสีส้ม ๆ อบอุ่น เรื่อย ๆ และมีรสชาติเหมือนชา อย่างที่เขียนไว้เลยค่ะ จิบช้า ๆ อย่างผ่อนคลาย มีรสชาติฝาดบ้าง แต่ยังคงจิบต่อไปได้จนหมดแก้ว ผมกับคุณผู้ไม่ชอบแมว มีเนื้อหาไม่ยาวไม่สั้นจนเกินไป สามารถหยิบมาพักหย่อนใจในไม่กี่ชั่วสั้น ๆ แต่แน่นอนว่าสำหรับเราแล้ว มีจุดที่น้ำตาซึมอยู่เหมือนกันค่ะ

เนื้อเรื่องและความรักของคู่ที่คิดกันเอาเองว่าอีกฝ่ายไม่ได้รัก~

      บทกลอนและแด่คุณ คู่รักที่มีข้อตกลงระหว่างกันว่าแต่งงานเพื่อหลีกหนีจากการดูตัวไปมากกว่านี้ ซึ่งพ่อแม่จัดการให้ พวกเขาดูและกันและกันได้เป็นอย่างดี แม้ต่างฝ่ายจะไม่ค่อยได้พูดคุยกัน ทำแต่งานและนอนแยกห้อง แต่สำหรับคนภายนอกมองว่า พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างที่สุด จนกระทั่งหลายปีผ่านไปบทกลอนเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองจริง ๆ แล้วชอบแด่คุณ แต่ตัวเขากลับพบว่าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เขาไม่คิดจะบอกใครและตัดสินใจจะพูดความรู้สึกนี้กับแด่คุณในวันเกิดของอีกฝ่าย ทว่ายังคงเหมือนปีก่อน ๆ แด่คุณติดงาน สุดท้ายเขาจึงต้องจากไป โดยทิ้งไว้เพียงกล่องของขวัญและข้อความในกระดาษหนึ่งแผ่น

     บทกลอนลืมตาอีกครั้งในร่างของแมวที่เขาเก็บมาเลี้ยง เขาพาตัวเองกลับบ้าน โดยไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครรออยู่ ... แต่แด่คุณยังอยู่ และแด่คุณที่ไม่ชอบแมวคนนั้นก็อุ้มร่างเจ้าเหมียวของเขาเข้าบ้านไปดูแลอย่างดี ก่อนจะผันตัวเองกลายเป็นทาสแมวโดยสมบูรณ์ ...ทุกอย่างดูอบอุ่นดีมากจริง ๆ ถ้าไม่ใช่ว่าทุกครั้งที่แด่คุณลืมเขาไม่ได้ บทกลอนในร่างแมวตัวนี้ ทำได้แต่ร้องเหมี้ยว ๆ บอกให้อีกฝ่ายปล่อยวาง ... แต่พวกเขาสื่อสารกันไม่เข้าใจเสียแล้ว

ในวันที่พวกเขาพูดคุยกันได้กลับไม่เคยสื่อสารกันอย่างตรงไปตรงมา

ในวันที่ไม่อาจจะพูดคุยด้วยภาษาเดียวกันกับมีพันหมื่นคำอยากจะบอก

       แด่คุณ ผู้แพ้ขนแมว แต่ยอมให้เจ้าเหมียวเข้ามาอยู่ในบ้านเงียบ ๆ และคอยซื้อของเล่นสำหรับแมวให้ บทกลอนเสมอ ยามพวกเขายังอยู่ด้วยกัน บางทีหากย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้นของเรื่องราวเหล่านี้ได้ ... พวกเขาอาจไม่ต้องเสียใจภายหลัง

       อะแฮ่ม ผมกับคุณผู้ไม่ชอบแมว จบแฮปปี้นะคะ 555555 เราเล่าแบบอินน่ะค่ะ พอนึกย้อนกลับไปในความรู้สึกตอนอ่าน ฟิลลิ่งประมาณ ๆ นี้เลยค่ะ ถือว่าเป็นเรื่องไม่สั้นไม่ยาวที่ค่อนข้างประทับใจและหยิบซ้ำได้อย่างแน่นอน ในวันที่รู้สึกอยากได้บรรยากาศหยุดนิ่ง พักหายใจและตั้งคำถามบางอย่างกับตัวเองค่ะ ถ้าเรื่องนี้แนวใครทางใครลองมองหากลับเข้าตู้ได้นะคะ

>> ชวน Talk เนื้อหาสั้น ๆ (สปอยล์มากกกก)

**เน้นสักนิดว่าเป็นความคิดเห็นหลังอ่านของเราเฉย ๆ นะคะ ทุกคนเบลอฟิลเตอร์เราและจบอย่างแฮปปี้ได้เลยค่ะ **

By Chadang